صاحب‌خبر - تیم ویکری برزیل در نهایت به گل رسید. میراندا توانست از نیکولاس اوتامندی عبور کند و کرنر ارسالی را وارد دروازه سرخیو رومرو کند. آنها با این یک گل آرژانتین را یک بر صفر شکست دادند اما تیته، مربی برزیل در حالی عربستان را ترک خواهد کرد که نگران‌تر از لیونل اسکالونی، همتایش در آرژانتین است. دو تیم برزیل و آرژانتین در مرحله‌های بسیار متفاوتی قرار دارند. اسکالونی مربی موقت آرژانتین است. روزگار آشفته آرژانتین در جام جهانی باعث شد اتحادیه فوتبال این کشور زمان بسیاری را صرف انتخاب مربی دائم کند و آنها فعلا هدایت تیم را به اسکالونی سپرده‌اند تا اینکه بر سر انتخاب مربی دائم به نتیجه برسند. اسکالونی هم دارد تیم را متحول می‌کند. ترکیب او مقابل برزیل تنها چهار بازیکن از تیمی داشت که به جام جهانی رفته بود. هرچند که تیم او زمان تمرینی زیادی در اختیار نداشت و تنها چهار بازی زیر نظر او به میدان رفته بود و لیونل مسی و چند ستاره دیگر هم نبودند اما این تیم خوب و مدعی به نظر می‌رسید، برخلاف تیمی که زیر نظر خورخه سامپائولی بازی می‌کرد. گل پیروزی برزیل در لحظات تلف‌شده در واقع نخستین گلی بود که آرژانتین با اسکالونی دریافت می‌کرد. میراندا، گلزن برزیل، یکی از 10 بازیکن ترکیب ثابت بود که به جام جهانی روسیه رفته بودند. تنها بازیکن ترکیب ثابت برزیل که سابقه بازی در جام جهانی را نداشت، آرتور از بارسلونا بود. برزیل قرار است میزبان کوپا آمه‌ریکای سال بعد باشد و بسیاری می‌گویند که این تورنمنت می‌تواند بازی‌های تدارکاتی خوبی برای دیدارهای مقدماتی جام جهانی 2022 باشد اما برزیل به‌عنوان میزبان مجبور است برای قهرمانی بازی کند. به این ترتیب خاطره بد جام جهانی پاک می‌شود و تیته هم در سمت هدایت تیم باقی می‌ماند. او به این ترتیب با نگرانی از خاورمیانه برخواهد گشت. تیم او نه مقابل آرژانتین و نه برابر عربستان خوب بازی نکرد. البته شرایط هم خوب نبود. هوا گرم و مرطوب بود. بازی برابر آرژانتین در جده مرتبا به دلیل خطاهای بازیکنان متوقف می‌شد و دو تیم در هر دو نیمه وقت خنک شدن داشتند. تیته باید بی‌تردید به فکر ساختار تیمش باشد، به‌ویژه اینکه چگونه از استعداد سرشار فیلیپه کوتینیو بهره بگیرد. او در جام جهانی به‌عنوان یک هافبک به میدان رفت و در سمت چپ خط میانی بازی کرد. به این ترتیب او می‌توانست با نیمار هماهنگ باشد اما همانطور که بلژیک در یک‌چهارم نهایی نشان داد، حضور کوتینیو باعث شد سمت چپ خط میانی برزیل از نظر دفاعی آسیب‌پذیر شود. واکنش برزیل این بود که مدافعان کناری کمتر در حملات شرکت کنند تا تیم متوازن‌تر شود اما پس از دیدار با آرژانتین، مشخص شد که این تصمیم هم جای سوال دارد: آیا برزیل بیشتر دارد ضرر می‌کند تا اینکه منفعت به دست بیاورد؟ آیا کوتینیو را می‌توان یک هافبک واقعی دانست؟ او در این بازی بسیار ناراضی بود و طبق آنچه در بارسلونا دیده‌ایم، او هرچه به دروازه حریفان نزدیک‌تر باشد راضی‌تر است. نیمار هم بارقه‌هایی از درخشش را نشان داد. یک پاس قطری عالی او به آرتور رسید اما این بازیکن نتوانست از آن استفاده کند اما تیم برزیل در کل حتی بیش از پیش به درخشش بازیکنانش متکی بود. کوتینیو که روی فرم نبود، نیمار نمی‌توانست رابطه خوبی در زمین با روبرتو فیرمینو، مهاجم مرکزی تیم برقرار کند و گابریل ژسوس هم در سمت راست خوب بازی نمی‌کرد و حضور ریچارلیسون توان تیم را در زمین بالاتر برد. باید دید تیته برای دیدارهای دوستانه ماه آینده چه ترکیبی را به زمین خواهد فرستاد. برزیل قرار است در لندن به مصاف اروگوئه برود و احتمالا با کامرون هم در نقطه‌ای دیگر از اروپا دیدار خواهد کرد. اما آرژانتین باید بسیار از عملکرد رنزو ساراویا، مدافع راستش راضی باشد. او از پس مهار نیمار برآمد و عالی کار کرد. در خط حمله، پائولو دیبالا و مائورو ایکاردی همچنان معماهای بزرگی هستند و نمی‌توانند عملکردی در سطح باشگاهشان داشته باشند. لوتارو مارتینس که در بازی با عراق نخستین گل ملی‌اش را زد، هنگامی که به زمین آمد نمایش خوبی داشت و به نظر می‌رسد بازیکن مهمی برای آینده آرژانتین باشد. منبع: ESPN∎​