مانوئل استبان، نویسنده شهیر اسپانیایی پس از جدال دو تیم بزرگ و ریشهدار دنیای فوتبال، طی یادداشتی این شکست را زیر ذرهبین گرفت و نوشت: «اسپانیا خودزنی کرد و به خودش باخت، این همه حاشیه برای چیست؟ انگلیس فوتبال بازی کرد و مزد کارش را گرفت. اسپانیا بازی کرد و انگلیس گل زد، این را قبول ندارم، نمیشود بازی نکنی و گل بزنی، اتفاقا این انگلیس بود که در نیمه اول بازی کرد و سه گل هم زد، اسپانیا اگر خوب بازی میکرد، نه گل میخورد و نه مشکلی در گل زدن داشت. البته اسپانیا در کل بازی 70درصد مالکیت توپ و میدان را دراختیار داشت اما واقعا میخواهم بدانم انریکه این 70درصد مالکیت را به زبان میآورد؟ آیا شرم نمیکند که بگوید تیمش 70درصد مالکیت توپ و میدان را داشته اما شکست خورده است؟ بله اتفاقا این را هم میدانم که اسپانیا 27 موقعیت گل داشت و انگلیس تنها پنج موقعیت گل و آنها ما را سه بر دو شکست دادند. خودزنی را از آن جهت ذکر کردم که ماجرا از همان روز قبل از بازی آغاز شد. چه لزومی داشت عدهای از مردم در فرودگاه به اردوی انگلیس توهین کنند؟ چه لزومی داشت حتی برخی رسانههای اسپانیایی در کمال تاسف مطالب تند و توهینآمیز علیه فوتبال انگلیس بنویسند؟ شعارهای نژادپرستانه در طول بازی واقعا تاسفانگیز بود و واقعا باید پرسید که چرا سرود ملی انگلیس توسط بخش عظیمی از استادیوم مورد اهانت قرار گرفت؟ عذرخواهی بعد از بازی دیگر دردی را دوا نمیکرد چراکه بازیکنان انگلیس را سراسر انگیزه کرد تا پاسخ این کار زشت را بدهند، مردم با توهین به سرود ملی انگلیس، آنها را وارد یک فضای فوقاحساسی کردند و انرژی آنها برای گل زدن به اسپانیا 100 برابر شد. نتیجه آن را هم در نیمه اول مشاهده کردیم. در بین دو نیمه مربیان با بازیکنان خود صحبت کردند و ساوتگیت متوجه شد که در نیمه دوم خبری از بازی فوقاحساسی مردانش نیست و باید مراقب گل خوردن باشند، اسپانیا خیلی قویتر از انگلیس بود اما خودزنی کرد و این را بارها مورد تاکید قرار میدهم.»
دو گل از رحیم استرلینگ و یک گل از مارکوس راشفورد، سهشیرها را در همان نیمه اول، 3 بر صفر پیش انداخت و هرچند پاکو آلکاسر و سرخیو راموس در نیمه دوم، دو گل برای اسپانیا زدند اما در نهایت این انگلیس بود که توانست انتقام شکست دیدار رفت را از لاروخا بگیرد.
خشونت راموس، به ضرر اسپانیا تمام شد، تماشاگران با تیم ملی همصدا نبودند، استادیوم خانگی اسپانیا سکانس رویارویی دو تیم بزرگ را به ضرر اسپانیا پیش برد و انگلیس روی موجی سوار شد که مردم درون استادیوم برایش فراهم کردند و این واقعا قابل توجیه نیست.
انگلیس برگ برنده بزرگی به نام مهاجمان تمامکننده داشت، ساوتگیت نیز پس از بازی گفت بازیکنانش باید به عملکردشان بسیار افتخار کنند. او پیش از بازی بهطور ویژه با مهاجمان صحبت کرده بود تا به آنها یادآوری کند که چه تهدیدی برای حریف هستند.
انریکه البته در کنفرانس خبری خود طوری سخن گفت که من بهعنوان منتقد جدی او، غمگین شدم و به این فکر کردم که باید با او همدلی کرد، وی گفت: «نیمه اول خیلی بیرحمانه بود. ما دیر پرس میکردیم و گل اول ما را کشت. ضمن اینکه اشتباهات فردی زیادی هم داشتیم. گفتم تیمهای بزرگ هم به مشکل میخورند. تیم حریف را مجبور به عقبنشینی کردیم و حیف شد که زودتر گل نزدیم. بله گاهی یک گل تیم را از بین میبرد و ما نباید اینگونه مقابل انگلیس میدان را خالی میکردیم و به آنها اجازه میدادیم که هر طور راحت هستند به سمت دروازه ما حمله کنند. خط دفاعی اسپانیا فشار غیرمنطقی و بسیار شدیدی را تحمل کرد و مقصر اصلی در این موضوع فقط خود تیم نیست، ماجرا از تماشاگران شروع شد و خشونتهای بیموردی که از روی سکوها به تیم تزریق میشدند.»
* مترجم : بابک سرانیآذر
نظر شما