به گزارش روز سه شنبه گروه دانشگاه ایرنا، حامد عبیری در ارتباط با این تحقیق، گفت: صنعت گردشگری به ‌عنوان یکی از صنایع پررونق و در حال رشد در بسیاری از کشور‌ها شناخته می‌شود و ارتباط نزدیکی با محیط‌ زیست طبیعی دارد، از این‌رو گردشگری طبیعت و نوع خاص آن گردشگری ساحلی و دریایی، به دلیل حساسیت مناطق مورد استفاده، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
به گفته این دانشجوی واحد علوم و تحقیقات، توسعه جمعیت در شهرهای ساحلی دریای خزر در دهه ‌های اخیر و عدم توجه لازم به مسائل بهداشتی آن بخصوص در زمینه‌ های دفع فاضلاب و تأمین آب شرب موردنیاز، معضلات فراوانی را برای سلامت مردم این مناطق و مردمی که برای گذراندن اوقات فراغت خود در ایام تعطیل به این نواحی سفر می‌کنند به وجود آورده است.
بر اساس این تحقیق مشخص شد که بار آلاینده‌های میکروبی شاخص آب دریا، بسیار بالاتر از حد استانداردهای آژانس حفاظت از محیط‌زیست ایالات ‌متحده (EPA) و سازمان بهداشت جهانی (WHO) و همچنین استانداردهای سازمان حفاظت محیط‌زیست و موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران است.
عبیری در اعلام نتایج این تحقیق اظهار داشت: عوامل داخلی و خارجی در مدل تحلیلی نشان می دهد که مهم‌ترین نقاط ضعف مناطق ساحلی عواملی مانند «آلودگی آب ناشی از انتشار غیرمجاز فاضلاب توسط صنایع، هتل‌ها، اماکن اقامتی و کمپینگ‌های موقت ساحلی و همچنین انتشار سوخت قایق‌های موتوری تفریحی»، «پخش زباله در سواحل و شناگاه‌ها توسط گردشگران و ایجاد آلودگی‌های آب، خاک و بصری» و «ضعف مدیریت در شناخت بهتر منابع طبیعی موجود و حفاظت از محیط‌زیست»، «ورود و انتشار انواع آلاینده‌ها شامل فاضلاب ‌های بهداشتی اماکن اقامتی و منازل و پراکنش پسماند و زباله ناشی از عدم برنامه‌ریزی و عدم وجود زیرساخت‌های مناسب گردشگری» و «انتشار مستقیم فاضلاب‌های حاوی عوامل بیماری‌زا و آلودگی دریا و ساحل و به طبع آن تهدید سلامت گردشگر» است.
وی عنوان کرد که در این تحقیق، رهاسازی فاضلاب مناطق مسکونی و مجتمع‌ها و اقامتگاه‌های گردشگری به رودخانه‌ها که نهایتاً به دریا می‌ریزند، از دیگر عوامل مؤثر در آسیب به بهداشت همگانی و سلامت مردم مقیم یا گردشگر مناطق ساحلی شمال ایران اشاره شده است.
عبیری از بیماری‌های باکتریایی مانند مسمومیت‌های غذایی، اسهال مسافران و عفونت دستگاه ادراری، مننژیت، باکتریمی و بیماری‌های ویروسی مانند هپاتیت، بیماری‌های چشمی و بیماری‌های دیگر نظیر تیفوئید، اسهال خونی، وبا و عفونت‌های قارچی و کچلی‌ها به‌عنوان بیماری‌های نام برد که در اثر استفاده آب رودخانه‌ها و آب‌های ساحلی دریای خزر در حال شیوع هستند.
به گزارش روابط عمومی واحد علوم و تحقیقات، این محقق در ارائه آماری که اثبات‌ کننده شیوع بیماری ‌های ناشی از آلودگی دریا است، گفت: حد مجاز آلاینده کلی‌فرم کل در استانداردهای سازمان حفاظت محیط‌زیست و سازمان ملی استاندارد برابر 460 است، حال‌آنکه نتایج حاصل از نمونه ‌برداری‌های آب دریا در ایستگاه ‌های منتخب بیانگر آن است که بیشترین مقادیر اندازه‌گیری شده توتال کلی‌فرم شامل 2900 (فصل تابستان) و 2750 (فصل بهار) در ساحل کیاشهر، 5400 (فصل تابستان) و 4600 (فصل بهار) در ساحل قو انزلی و 5400 در فصل تابستان در ساحل پاسداران انزلی است.
مطالعات اپیدمیولوژیک این پژوهش نشان می ‌دهند که شنا کردن در آب‌های دریایی آلوده به فاضلاب خانگی یا سیلابی، در مقایسه با شنا کردن در آب‌های غیر آلوده، شانس انتقال بیماری‌های عفونی را افزایش می‌دهد.
عبیری تاکید کرد: این عفونت ‌ها شامل عفونت‌ های گوارشی، بیماری تنفسی تب ‌دار، عفونت ‌های چشمی و گوش و عفونت‌ها و بثورات پوستی هستند. همچنین آلودگی سواحل با فاضلاب انسانی می‌تواند سبب آلودگی آبزیان شود و این آلودگی از طریق مصرف مواد غذایی دریایی آلوده به آلاینده‌های میکروبی روده‌ای و یا تماس مستقیم به‌صورت خوردن آب دریا و شنا در آب آلوده به انسان انتقال پیدا می‌کند.
وی در عین حال تصریح کرد: با وجود اینکه در سال‌های اخیر با اعمال ضوابط و مقررات جدید از سوی سازمان حفاظت محیط‌زیست، از ورود فاضلاب واحدهای صنعتی نوار ساحلی شمال به رودخانه‌ها و دریا جلوگیری و اقدام به کنترل آلاینده‌ها در منطقه و مقابله با آن‌ها شده است اما در تحقیق حاضر به این نتیجه رسیده‌ایم که فاصله آلودگی میکروبی دریا همچنان بسیار بیشتر از حد مجاز استانداردهای ملی و بین‌المللی است.
این محقق واحد علوم و تحقیقات درباره راهکارهایی که برای سالم‌سازی سواحل و کاهش بیماری‌های ناشی از آلودگی‌های دریا در این تحقیق پیشنهاد شده است، اظهار داشت: با توجه به اهمیت حفظ شرایط دریاها از نظر حضور فلور طبیعی که نقش اساسی را در حفظ حیات دریا دارند و تعامل عناصر و مواد محیطی که نقش بعدی را در حفظ سایر آبزیان ایفا می‌کنند و از سوی دیگر آلودگی آب دریا صرف‌نظر از تغییر در فلور و حیات خود دریا می‌تواند به‌عنوان یک مخزن در انتشار بیماری‌های عفونی نقش داشته باشد، پیشنهاد می‌شود تا طی تنظیم توافق‌نامه‌ای به‌منظور کنترل آلودگی میکروبی کلیه شهرهای استان‌های ساحلی ملزم به ایجاد تصفیه‌خانه برای فاضلاب شهری شوند و از مدفون کردن زباله و فضولات در نزدیکی ساحل به‌شدت جلوگیری شود.
وی افزود: همچنین مراکز صنعتی و کشاورزی ملزم به تصفیه فاضلاب‌ها بوده و پس از تائید سازمان حفاظت محیط‌زیست و ارگان‌های ذی‌ربط، مجاز به انتقال فاضلاب به رودخانه‌ها باشند که لازمه این امر حمایت مالی و قانونی دولت است. همچنین اکیداً پیشنهاد می‌شود تا با حمایت ارگان‌های برنامه‌ریز صنعت گردشگری، نسبت به افزایش مناطق طرح‌های سالم‌سازی دریا اقدام شود.
به گفته این محقق دانشگاهی، همچنین دقت در مکان‌یابی ساخت‌وسازها جهت به حداقل رساندن آسیب‌های زیست‌محیطی، رفع کمبود مکان‌های اقامتی و پذیرایی استاندارد و مناسب برای همه اقشار با دسترسی مناسب به ساحل، استفاده از ظرفیت‌های سرمایه‌گذاران بخش خصوصی و دولتی جهت ایجاد، بازسازی و توسعه خدمات و امکانات و زیرساخت‌ها، تشکیل تیم‌های حفاظت و نظارت محیطی سواحل، افزایش تعداد سرویس‌های روزانه حمل و انتقال زباله بخصوص در فصول پیک مسافر و تصویب قوانین بازدارنده از ساخت‌وسازهای غیراصولی و گسترش فعالیت‌های عمرانی در سواحل و کرانه‌های آن، از جمله اقداماتی هستند که می‌تواند به کاهش آثار زیست‌محیطی گردشگری در مناطق ساحلی و بهبود کیفیت ساحل و دریا کمک شایانی کنند.

** سم نوشیدنی دوغ کاهش می یابد
براساس این گزارش یک دانشجوی واحد علوم و تحقیقات نیز در پژوهش خود توانست سم موجود در دوغ‌های صنعتی و سنتی به عنوان نوشابه‌های تخمیری را با استفاده از دو باکتری پروبیوتیک ( LAB ) کاهش داده و از بین ببرد.
رقیه سکوتی ‌فر مجری این پژوهش گفت: آلودگی دوغ به خاطر وجود سم آفلاتوکسین است. منشاء این سم در علوفه‌ای است که دام از آن تغذیه می‌کند. وقتی علوفه در شرایط غیراصولی انبارداری شود، آلوده شده و بعد از اینکه دام از آن تغذیه می‌کند در کبد دام تحت تاثیر آنزیم سیتوکروم به سم AFM1 که سمی بسیار پایدار است تبدیل می‌شود؛ این سم پس از ورود به چرخه شیر دام، برای خود دام مشکلی ایجاد نمی‌کند اما چون سمی پایدار بوده و با دمای پاستوریزه و استرلیزه کاهش پیدا نمی‌کند، در صورت مصرف انسان باعث ایجاد مسمومیت مزمن می‌شود.
پژوهشگر واحد علوم و تحقیقات ادامه داد: در این پژوهش برای کاهش و از بین بردن سم افلاتوکسین از روش بیولوژی استفاده کردیم.
وی در مورد پیشینه این تحقیق و همچنین نوآوری آن اظهار داشت: مشابه این تحقیق در ایران و خارج از کشور با گونه‌های دیگری از باکتری بررسی شده اما در این پژوهش، از باکتری‌های زنده بطور انفرادی و اشتراکی استفاده کردیم که این باکتری‌ها در مرکز کلکسیون میکروبی سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی کشور موجود و قابل دسترس هستند.
**9283** 1200