صاحب‌خبر - سرمقاله «توسعه امید درمانی»، غلامرضا ظریفیان یکی از موضوعات مهمی که رئیس جمهوری روز گذشته در جمع دانشگاهیان مطرح کرد، امید درمانی است. دلیل مطرح کردن این مهم در جمع دانشجویان آن است اگر دانشگاه نقش فعالی در امید بخشی به جامعه ایفا کند، قطعاً تأثیر بیشتری در جامعه در مقایسه با مسئولان بلندپایه کشور دارد. دلیل تأثیرگذاری دانشگاه بر جامعه ظرفیت‌های بی‌شمار این نهاد، حضور در هسته اصلی هرخانواده ایرانی و اعتماد بیش از حد به این قشر است. اگر ظرفیت دانشگاه در راستای امیدبخشی حقیقی و نه امیدبخشی واهی بازوی کمکی دولت شود، جامعه به امیددرمانی مدنظر دولت اعتماد خواهد کرد و همچنین نیاز اصلی امروز کشور که امید است، تأمین خواهد شد. در این میان باید توجه داشته باشیم اگر دولت چشم انتظار کمک جامعه دانشگاهیان است، باید مقدمات فعالیت دانشگاه برای امیدبخشی فراهم شود. دانشگاه باید احساس کند که این نقش در عمل و نه در حرف از سوی حاکمیت و دولت به آن محول شده است. ظرفیت دانشگاه از مردم و ظرفیت مردم از دانشگاه است. هرچند دولت کمی برای رسیدن به این نتیجه مهم فرصت‌سوزی کرده است اما نباید قافیه را باخت بلکه باید از این گام بلند دولت استقبال کرد و به کمک دولت شتافت اما تا زمانی که مقدمات عملی امیدبخشی به جامعه در اختیار دانشگاهیان قرار نگرفته و میدان عمل به آنها واگذار نشود، کاری از دست دانشگاهیان برنخواهد آمد بنابراین دولت باید شرایط را برای فعالیت عملی دانشجویان مهیا کند. یادداشت «امید مردم و نشانه‌های امیدواری»، علی‌محمد نمازی شرط اساسی پایداری یک نظام حکومتی امیدوار بودن ملت است. ملت زمانی امیدوار خواهد ماند که نشانه‌های امیدواری را در برنامه‌ها و رفتارهای حاکمان ملاحظه کنند. این نشانه‌ها عبارتند از: الف- توضیحات قانع‌کننده توسط مسئولان. ب- نمایان بودن آثار پیشرفت در کارها نزد بنگاه‌های تخصصی، بانک جهانی و ملت. برای اقشار آسیب پذیر وضعیت معیشت و محتوای سفره برای آنان بسیار مهم است. شاخص‌های اقتصادی شامل نرخ تورم، تولید ناخالص داخلی، نرخ بیکاری، نرخ سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی، میزان نقدینگی، نرخ بهره بانکی ‌باید وضعیت نرمال را نشان دهند. ج- اعمال ضابطه به جای رابطه در سیستم اداری و بانک‌ها در رتق و فتق امور و واگذاری و احراز مسئولیت‌ها، نظام‌مند و بر اساس شایسته سالاری باشد. د- شفافیت مناسبات و اعمال نظارت کارآمد و در نتیجه برخورد با تخلفات سریع و قانونمند و سلامت کارها تضمین گردد. د- قوام در برنامه‌های فرهنگی و هنری و پاسداری از فرهنگ سرزمینی. ه- ترویج نشاط و شادمانی از طریق توسعه تفریحات، برنامه‌های ورزشی- هنری وگردشگری. و- شادابی سیاسی و مسئولیت‌پذیری با توسعه دموکراسی، فعالیت احزاب و برگزاری انتخابات آزاد، سالم و رقابتی. ز- تنش‌زدایی در سیاست خارجی و داشتن رابطه با سایر کشورها با محوریت منافع و امنیت ملی و در یک کلمه حکمرانی خوب مردم را امیدوار نگه می‌دارد. سرمقاله «ضرورت حمایت عملی از مردم» دولتمردان به سخنرانی و وعده دادن به مردم اکتفا می‌کنند و هر روز صحبت از تلاش برای حل مشکلات و باز گرداندن قیمت‌ها به حالت گذشته به میان می‌آورند، ولی خبری از عملیاتی شدن این وعده‌ها نیست. این حضرات باید به خانواده‌هایی فکر کنند که فرزندان دانش‌آموز و دانشجو دارند که باید هزینه‌های تحصیل آنها را بپردازند، عروس و داماد و نوه‌هایی دارند که ناچارند لااقل ماهی یکبار از آنها در خانه خود پذیرایی کنند، بیماری و گرفتاری‌های پیش‌بینی نشده‌ای دارند که باید هزینه آن را تأمین کنند، بسیاری از مردم مستأجر هستند که باید اجاره خانه بدهند و از عهده افزایش آن برآیند. با وعده‌های شیرین دادن و امروز و فردا کردن که نمی‌شود این سختی‌ها را آسان کرد و این هزینه‌ها را تأمین نمود. درست است که مردم برای ناکام کردن دشمنان، بسیاری از دشواری‌ها را تحمل می‌کنند ولی این تحمل نیز حدی دارد و هنگامی که از حد طاقت بگذرد دیگر نمی‌توان انتظار تحمل داشت. راه چاره این است که دولت و قوه قضائیه با یک برنامه مشترک و ضربتی و جدی، بر قیمت‌ها نظارت کنند. تمام کالاها دارای برچسب قیمت باشند و سازمان تعزیرات با جدیت و به‌صورت مستمر برعملکرد تولید‌کنندگان و فروشندگان نظارت دقیق داشته باشد. به شکایات مردم از گران فروشی‌ها رسیدگی فوری شود و دستگاه قضایی با افراد متخلف به‌صورت خارج از نوبت برخورد کند. مشکل امروز این است که مسئولان شعارهای خوبی می‌دهند ولی این شعارها پشتوانه عملی ندارند. حل مشکلات معیشتی مردم نیازمند پشتوانه عملی مستمر و جدی است. مردم، پشتوانه اصلی نظام جمهوری اسلامی هستند و برنامه دشمنان این است که با فشار معیشتی بر مردم، این پشتوانه را از نظام بگیرند. مسئولان باید با حمایت عملی از مردم، این توطئه دشمنان را خنثی کنند. سرمقاله «بازار موهوم!!!» تیمور رحمانی تحولات اخیر اقتصاد ایران سبب نوعی بهت و حیرت از سوی مصرف‌کنندگان، بنگاه‌ها، سیاستگذاران، مسئولان اجرایی و حتی اقتصادخوانده‌ها شده است. اقتصادخوانده‌ها اعم از اینکه در بدنه اجرایی دولت حضور داشته‌اند یا بیرون از حلقه تصمیم‌گیری و اجرایی بوده‌اند و قاعدتاً باید مرجع درک پدیده‌های اقتصادی و پیش‌بینی تحولات اقتصاد کلان باشند، آنچنان سردرگم هستند که اولاً توانایی جلب اعتماد عاملان اقتصادی و دستگاه سیاستگذاری و اجرایی برای کمک به حل مشکلات را ندارند و ثانیاً به‌رغم داشتن نقد فراوان به دولت و وضعیت اقتصادی کشور از ارائه راه حل مشخص و قابل اجرا(با لحاظ مجموع ملاحظات موجود) ناتوان هستند. آنچه دردناک‌تر است اینکه بروز چنین شرایطی سبب شده است حتی اقتصادخوانده‌ها در تحلیل خود از اصطلاحات عجیب و ناشناخته و غیرحرفه‌ای استفاده کنند که وجه تمایز آنها را نه تنها با صاحب‌نظران سایر علوم بلکه حتی با افراد عامی کمرنگ کند. از نظر نویسنده، این موضوع اولاً خاصیت علم در حال تحول اقتصاد است و ثانیاً از این حقیقت تلخ سرچشمه می‌گیرد که برای دهه‌ها، دستگاه تصمیم‌گیری و اجرایی کشور در حل مشکلات مربوط به حوزه علوم انسانی نیازی به بهره‌گیری از این علوم نمی‌دیده است و همین مسأله سبب شده که تحصیلکرده‌های این حوزه‌ها تمرین و ورزیدگی کافی کسب نکرده‌اند تا در شرایط دشوار به کمک دستگاه اجرایی و سیاستگذاری بروند. سرمقاله «راز گستاخی دشمن را کجا جست و جو کنیم؟»، جعفر بلوری نمی‌گوییم مذاکره نباشد. نمی‌گوییم اولین واکنش حمله نظامی باشد. می‌گوییم وقتی مذاکره جواب نداد، حریف شمشیر را از رو بست، شمشیر را از رو ببندید. تهدیدها و ضربات دشمن را بی‌پاسخ نگذارید. دشمن را هم در محافل بین‌المللی به محاکمه بکشید و از امتیازات سیاسی آن بهره ببرید و به دنیا نشان دهید حق با شماست، هم پاسخ گستاخی‌ها را بدهید تا تکرار نشود... آقایان دیپلمات! «شاید» علت هجمه بی‌سابقه امریکا به ایران در این 40 سال، تشکیل یک گروه ویژه بشدت ضدایرانی در کاخ سفید و... «فقط» روی کار آمدن قمار‌بازی چون ترامپ در امریکا نباشد. شاید برخی ‌اشتباه های ما هم در به وجود آمدن چنین شرایطی مؤثر بوده است. این را لااقل، به‌عنوان یک فرضیه لابلای فرضیه‌های دیگرتان که می‌توانید در نظر بگیرید. وقتی وزیر خارجه فرانسه می‌گوید «تهران معترض نشد بیخ گوشش رزمایش برگزار کردیم» یعنی، گاهی یک اعتراض واقعی هم می‌تواند بازدارنده باشد.∎​