صاحب‌خبر - پرستو رفیعی خبرنگار تومور مثانه یا سرطان مثانه یکی از شایع‌ترین سرطان‌های دستگاه ادراری – تناسلی است که با اختلال در عملکرد سلول‌های پوششی جان می‌گیرد. این بیماری که قربانیان خود را بیشتر از میان مردان انتخاب می‌کند یکی از کشنده‌ترین سرطان‌های دستگاه ادراری – تناسلی است. البته این بیماری هم مانند سایر سرطان‌ها با تشخیص بموقع در مراحل اولیه، مهار شدنی است. دکتر مهری مهراد در گفت‌و‌گو با «ایران» می‌گوید: مثانه همچون بادکنکی با دیواره‌های ماهیچه‌ای است که از طریق انبساط و انقباض این ماهیچه‌ها وظیفه دفع یا نگه داشتن ادرار را انجام می‌دهد. رئیس انجمن نورویورولوژی می‌افزاید: دستگاه دفع ادرار و مثانه به‌عنوان عضوی از این دستگاه با دفع مواد زائد و سمی وظیفه حفاظت از بدن در مقابل عفونت‌ها را بر عهده دارد اما خوب است بدانیم بیماری‌های بسیاری سلامت دستگاه دفع ادرار را تهدید می‌کنند. برخی از این بیماری‌ها آنقدر خطرناک هستند که جان انسان را به خطر می‌اندازند. یکی از این بیماری‌ها تومور مثانه است. این اورلوژیست در ادامه از تومور مثانه به‌عنوان یکی از خطرناک‌ترین بیماری‌های مثانه، نام برده و توضیح می‌دهد: تومور مثانه یکی از بیماری‌های کشنده است که در میان سرطان‌های دستگاه تناسلی _ ادراری بیشترین آمار مرگ و میر را به خود اختصاص داده است. تومورهای مثانه در اغلب اوقات فرم و وضعیتی توده‌ای شکل دارند. در صورتی که وجود تومور بموقع تشخیص داده نشود یا درمان مناسبی برای آن درنظر گرفته نشود تومور رشد کرده و علاوه بر مثانه، عضو‌های مجاور را هم درگیر می‌کند. به گفته دکتر مهراد، تومور مثانه که در میان سایر سرطان‌ها، آمار 7 درصدی را به خود اختصاص داده است، بیشتر افراد بالای 60 سال را درگیر می‌کند. وی با اشاره به نشانه‌های ابتلا به تومور مثانه خاطرنشان می‌کند: یکی از نشانه‌های سرطان مثانه وجود خون در ادرار است که به آن هماچوری گفته می‌شود. البته همیشه وجود خون در ادرار نشانه سرطان مثانه نیست و گاهی به‌دلیل تروما، عفونت، مشکلات کلیوی یا حتی مصرف برخی از داروها است اما به هرحال این مشکل باید جدی گرفته شود. درد یا سوزش هنگام دفع ادرار بدون وجود عفونت یا دلیل خاصی برای آن همچنین تغییر در عادات مثانه مانند احساس نیاز فوری به دفع ادرار بدون وجود ادرار یا حتی تکرر ادرار نشانه‌های دیگر ایجاد این تومور به شمار می‌آیند. رئیس انجمن نورویورولوژی تأکید می‌کند: ردپای ژنتیک در بروز این بیماری دیده می‌شود اما تأثیر آن در مقایسه با تأثیر عوامل بیرونی آنقدر پررنگ نیست. در حقیقت ژن‌های مؤثر در بروز این بیماری تحت تأثیر عوامل بیرونی مانند مصرف دخانیات بخصوص سیگار فعال شده زمینه بروز سرطان را فراهم می‌کنند. این اورولوژیست با تأکید بر اینکه استعمال دخانیات یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد این بیماری است می‌گوید: بالابودن آمار ابتلای مردان به سرطان مثانه را می‌توان به مصرف بیشتر سیگار در میان مردان نسبت به زنان نسبت داد. استفاده از آب و مایعات حاوی آرسنیک، کار کردن یا قرار‌گیری در معرض مواد شیمیایی، مواد پتروشیمی و برخی از فلزات همچنین مصرف برخی دارو‌ها، یا ابتلا به بیماری‌هایی نظیر دیابت، انسداد مجاری ادراری، التهاب و ورم مثانه از عوامل خطری هستند که احتمال بروز این بیماری را بیشتر می‌کنند. دکتر مهراد معتقد است، سبک زندگی سالم شاه کلید مهار این بیماری است. ترک استعمال دخانیات، استفاده از مواد غذایی سالم و تازه، مصرف کافی آب و مایعات و همچنین انجام تست‌های غربالگری و معاینات دوره‌ای منظم برای افراد در معرض خطر می‌تواند احتمال ابتلا به تومور یا سرطان مثانه را بشدت کاهش دهد. وی در ادامه با اشاره به شیوه‌های درمانی تومور مثانه اظهار می‌دارد: پس از تشخیص بیماری با معاینات دقیق و انجام آزمایشات مناسب شدت بیماری مشخص می‌شود تا بهترین و مناسب‌ترین شیوه درمانی برای بیمار انتخاب شود. خوشبختانه در میان حدود 70درصد از مبتلایان به این بیماری مشاهده می‌شود که تنها لایه سطحی مثانه درگیر شده و عضلات مثانه سالم مانده‌اند. برای درمان این دسته از بیماران ابتدا تومور یا تومورها برداشته می‌شود. در واقع پزشک با استفاده از دستگاهی به‌نام سیستوسکوپ تومور را تخلیه می‌کند و لایه‌های سطحی را که درگیر شده‌اند می‌تراشد و از مثانه خارج می‌کند. پس از پاکسازی مثانه از تومور و سلول‌های سرطانی برای کامل کردن درمان و پیشگیری از عود بیماری از شیوه‌های دیگری مانند شیمی درمانی و پرتو درمانی استفاده می‌شود. این اورولوژیست می‌افزاید: اما 30 درصد دیگر، بیمارانی هستند که در مراحل پیشرفته بیماری قرار دارند. متأسفانه تومور مثانه این دسته از بیماران پیشرفت کرده و توانسته ماهیچه‌های مثانه را هم آلوده کند. از این‌رو برای درمان آنها دیگر نمی‌توان با خارج کردن تومور، مثانه را حفظ کرد بلکه باید برای حفظ جان این بیماران نه تنها مثانه را به‌طور کامل خارج کرد بلکه باید عضوهای مجاوری که آلوده شده‌اند را هم خارج کرد.∎​