عصر ایران؛ مصطفی داننده- قانون منع به کارگیری بازنشستگان چند صباحی است از سوی رییس جمهور روحانی به دستگاه‌های مختلف ابلاغ شده است. طبق این قانون همه افراد بازنشسته شاغل در دولت یا نهادهای عمومی غیردولتی موظف بودند تا ۲۰ آبان ماه پست خود را ترک کنند.
البته این قانون شامل استثناهایی هم می‌شود. "مقامات مذکور در ماده(۷۱)( (وزرا و معاونین وزیر و ...)قانون مدیریت خدمات کشوری و همترازان آنها و ایثارگران، فرزندان شهدا و جانبازان هفتاد درصد (۷۰%) و بالاتر، نیروهای مسلح، وزارت اطلاعات و دارندگان اجازات خاصه مقام معظم رهبری از شمول این قانون مستثنی می باشند"
آنگونه که از شواهد پیداست خیلی از این مدیران بازنشسته دوست ندارند، صندلی مدیریت خود را رها کنند و خانه نشین شوند. روزنامه شرق در گزارشی نوشت :« رئیس یکی از صندوق‌های بزرگ بازنشستگی کشور برای بازنشسته نشدن، ۲۶ میلیون داد تا ۳ سال سابقه اش پاک شود»
معلوم نیست این صندلی مدیریت چه چسبندگی دارد که مدیران بازنشسته حاضر نیستند تن به این قانون بدهند و دل از کار بکشند.
شاید آنها بگویند ما عاشق خدمت هستیم و دوست داریم با هر سنی برای ایران و مردمش کار کنیم. البته که ما باور نمی‌کنیم.
معمولا بسیاری دوست دارند با توجه به سال‌هایی که کار کرده‌اند، بازنشسته شوند و چند صباحی را در آرامش زندگی کنند. مدیران در ایران اما همیشه دوست دارند سرکار باشند.
اگر قرار به خدمت بود، تا امروز به اندازه کافی به کشور خدمت کرده‌اید، لطفا اجازه بدهید که دیگران هم از فرصت خدمت به کشور استفاده کنند. به خدا که خدمت فقط در نشستن در صندلی مدیریت نیست.
سالهاست چرخه مدیریت در کشور در حال دور خوردن بین گروهی از مدیران ثابت است. مدیرانی که دوست ندارند حالا هم صندلی خود را ترک کنند.
اجازه بدهیم مدیران تازه نفس با تفکرات نو وارد صحنه شوند و حرف‌ها تازه بزنند و کارهای جدید کنند. حتی می‌شد این قانون را شامل وزرا هم کرد. برخی از آدم‌ها سالهاست وزیر هستند و چه خوب می‌شد جای خود را به دیگران می‌دادند.
کسی نمی‌گوید این افراد به طور کلی از صحنه مدیریت کشور حذف شوند. این با عقلانیت همخوانی ندارد. این مدیران بازنشسته می‌توانند به عنوان مشاوران مدیران تازه نفس کار کنند و به آنها برای پیش برد اهداف خود کمک کنند. البته مشاورت احتیاجی به حقوق، مزایا ندارد. چون آنها حقوق بازنشستگی خود را می‌گیرند.
آنها می‌توانند به بخش خصوصی هم بروند و تجربه خود را در اختیار این بخش‌ها بگذارند. همه ما در این سال ها افراد بازنشسته ای را دیده و می شناسیم که در بخش خصوصی موفق بوده اند.
امیدواریم این مدیران به قانون احترام بگذارند و به دنبال راه‌هایی برای دور زدن این قانون نباشند. گفته می‌شود برخی حتی به دنبال افزایش میزان جانبازی خود هستند تا کرسی مدیریت خود را حفظ کنند!
جای شگفتی نیست که کارکنانی در مشاغل میانی و فنی به خاطر سختی کار به دنبال بازنشستگی پیش از موعد یا قرار گرفتن در شمول مشاغل سخت و زیان آور باشند (یک نمونه در گزارش عصر ایران درباره دریانوردان آمده) و مدیرانی با خروار خروار ادعای کار سخت و توان فرسا دل نکنند و بخواهند بمانند؟!
نظر شما