نویسنده: بهاره سلطان پور، عضو تحریریه دیپلماسی ایرانی

دیپلماسی ایرانی: یکشنبه 15 اردیبهشت 97 بعد از دو سال کشمکش پیوستن ایران به گروه ویژه اقدام مالی در مجلس تصویب شد. 
گروه ویژه اقدام مالی گروهی است که در سال 2000 تشکیل شده و هر ساله کشورهایی که سرمایه گذاری در آنها از ریسک بالایی برخوردار است را در فهرست سیاهی قرار می دهد و اعلام می دارد که این کشورها برای مبارزه با تروریسم و پولشویی تلاش نمی کنند. ایران در سال 2007 در این لیست قرار گرفت و پس از آن  همواره تلاش کرده اقداماتی را انجام دهد تا از لیست سیاه آن خارج شود. هم زمان با برجام و در واقع زمانی که بیشتر سرمایه گذاران خارجی قصد سرمایه گذاری در ایران را داشتند،‌ به دلیل قرار گرفتن ایران در این لیست سیاه نتوانستند سرمایه گذاری خود را انجام دهند. حتی بسیاری از پول هایی که در زمان تحریم در بانک های خارجی بلوکه شده بود هم به همین دلیل نتوانستند وارد چرخه اقتصاد کشور شوند. بسیاری از کارشناسان روابط بین الملل اعتقاد دارند که عضویت ایران در این گروه باعث می شود بخشی از چالش های ایران در مبادلات با جهان حل شود. 

با چهره ای که ترامپ در طول این دو سال از خود نشان داده است می توان گفت، عضویت ایران در این گروه می تواند دیدگاه جهانی را نسبت به کشورمان عوض کند. رئیس جمهوری آمریکا که بارها ایران را به حمایت از تروریسم متهم کرده است، حالا با تصویب این لایحه توسط نمایندگان مجلس ایران، دیگر نمی تواند این ادعا را مطرح کند. این در حالی است که بسیاری در ایران معتقدند، اگر نمایندگان مجلس این لایحه را تصویب نمی کردند بی شک ارتباط ایران با کشورهایی نظیر روسیه و چین هم با مشکلاتی رو به رو می شد. 

کامران ندری، کارشناس اقتصادی اعتقاد دارد ایران چاره ای جز پیوستن به این گروه را ندارد. او می گوید: «در این بازی، در هر حال بازنده هستیم، اما بحث بر سر این است که چهار گل بخوریم ببازیم یا اینکه یک گل بخوریم و ببازیم. به‌هرحال اف‌ای‌تی‌اف، ایران را به سمتی خواهد کشاند که تأمین مالی گروه‌های جهادی و مقاومت برای ایران را سخت می‌کند. نگرانی مخالفان را هم باید درک کنیم، اما باید به آنها بقبولانیم که چاره‌ای جز این نداریم. اگر قوانین را نمی‌پذیرفتیم، مانند این بود که با چهار گل ببازیم، اما با پذیرفتن این قوانین، با تعداد گل کمتری خواهیم باخت.»

محسن جلیلوند در هم گفت و گو با دیپلماسی ایرانی درباره این موضوع می گوید: «فعلا تصویب لوایح FATF توانسته به عنوان یک عامل دلگرم کننده اتحادیه اروپا را در حمایت از برجام تشویق کند. در همان نشست نیویورک هم تصویب سه لایحه از چهار لایحه شرایط برای دستاوردهای دیپلماتیک فراهم کرد. لذا با تصویب همه لوایح این حمایت ها بیشتر خواهد شد. اما این که انتظار داشته باشیم رفتار تهران در قبال FATF به عنوان یک برگ تضمین و چک سفید امضای اتحادیه اروپا در حمایت از ایران و برجام برای همیشه عمل کند باید گفت که این مسئله به دور از واقعیت است.»

وی در ادامه می افزاید: «تا به این لحظه قاره سبز سعی داشته بین تهران و واشنگتن به عنوان یک میانجی عمل کند. اگر چه در برخی از موارد اتحادیه اروپا در تقابل با نظرات کاخ سفید عملکرد خوبی را از خود نشان داده است. اما این که در آینده نیز این عملکرد ادامه داشته باشد، باید منتظر اتفاقات آتی در عرصه دیپلماتیک بود. اکنون حضور ایران در لیست سبز می‌تواند تا حدودی فشار و حساسیت پرونده ایران را در مسئله تروریسم را کاهش دهد. خوب با چنین شرایطی می‌توان انتظار داشت که موانع برای حمایت از تهران در جامعه جهانی با تسهیل بیشتری انجام گیرد. مضافا این که شفافیت مالی ایران در بازارهای جهانی و همچنین شبکه پولی و بانکی می‌تواند بسیاری از اتهامات را از ایران دور کند.»

امروزه بازار اقتصاد داخلی ایران با کمترین تنش، بدترین واکنش ها را از خود نشان می دهد. گران شدن دلار تا مرز 20 هزار تومان باعث شد نرخ کالاها افزایش پیدا کند و بسیاری از کالاهای ضروری مردم در بازار ها پیدا نشود و بسیاری مجبور به احتکار بعضی از اجناس شوند. شاید تصویب این لایحه در مجلس مانند امضای برجام بتواند تا مدت زمان زیادی اذهان عمومی ملت را آسوده خاطر کند که از این پس سرمایه گزاری در ایران راحت تر صورت می گیرد و پول های بلوکه شده ای که ممکن است باعث رفاه آنها شود بعد از بیرون آمدن ایران از لیست سیاه، به بانک های ایرانی برمی گردد. این اثرات شاید بیشتر تحت تاثیر برجام بوده است. توافقی که خیلی از مشکلات ایران را حل کرد اما مشکلات باقی مانده را در گرو پایبندی ایران به سازوکارهای بازارهای بین المللی و تبعیت کردن از پیمان های بین المللی قرار داده است. 

محید یونسیان تحلیلگر سیاسی، سه تاثیر مهم درتصویب کنوانسیون سی اف تی را این گونه مطرح می کند؛  

1-    از التهاب بازار ارز بکاهد و آرامش نسبی در بازار به وجود آورد.

2-    موجب تقویت روش های اعتدال در عبور از بحران کنونی شود و موقعیت متزلزل دولت را تقویت کند.

3-    پیامی است به جامعه جهانی بخصوص اروپا و متحدان ایران در عرصه جهانی،که ایران همچنان روند تعامل با جهان را که پس از پذیرش برجام سرعت بخشیده است، ادامه خواهد داد.