رضا پورعالی: یعنی وقتی مسابقات جهانی بزرگسالان در پیش است، دغدغه ای برای چیدن ترکیب ندارد. یعنی حداقل دو تیم قدرتمند دارد برای کسب مدال در جهانی بزرگسالان. به هر حال سه سال متوالی قهرمان جهان و آسیا شدن در رده سنی جوانان شوخی نیست. اما چرا اکثریت آنها، هنوز رنگ دوبنده تیم ملی بزرگسالان را ندیده است؟ مقصر کیست؟ فدراسیون وزنه برداری؟ سرمربیان تیم های ملی؟ یا خود ورزشکار. برویم سراغ مصادیق:

۲۰۱۶
جوانان جهان (تفلیس)
سیدعلیرضا طاهریان، مصطفی زارعی، رامین ولی‌پور، عارف خاکی، رضا بیرالوند، علیرضا دهقان، پیمان جان، امیرحسین فضلی

۲۰۱۷
جوانان جهان (توکیو)
مصطفی زارعی، حسین سلطانی، عباس زندی، رامین ولی‌پور، رحمان اورامه، رضا بیرالوند، قاسمعلی محمدپور، علی داودی

۲۰۱۸
جوانان جهان (تاشکند)
حسین سلطانی، عارف خاکی، افشین طاهری، رسول معتمدی، امیر عزیزی، رحمان اورامه، علی داودی، آرمان محمدزاده

در این ۳ سال ۱۸ نفر، در ترکیب تیم ملی جوانان به رقابت‌های جهانی اعزام شدند، اما از این پشتوانه، فقط یک نفر، آن هم یک بار در رقابت‌های قهرمانی آسیا دوبنده تیم ملی بزرگسالان را بر تن کرده است (رضا بیرالوند که ۲ سال پیش در قهرمانی آسیا پنجم شد!)
آمار کاملا گویاست. ما با قهرمانی امتیازی در رقابت‌های جوانان جهان، به نوعی خودمان را فریب می‌دهیم اما در ادامه حتی حاضر نیستیم کوچک‌ترین توجهی به همان جوانان ملی‌پوش داشته باشیم تا به تیم ملی بزرگسالان راه پیدا کنند. این طور می‌شود که ۹۵ درصد از جوانان ملی‌پوش، به تیم ملی بزرگسالان راه پیدا نمی‌کنند. این درحالی است که در همین ۲ دهه اخیر، نفراتی چون یوسف کردی، سیدمهدی پانزوان، حسین توکلی، حسین رضازاده، سعید علی‌حسینی، سجاد بهروزی، نواب نصیرشلال، سهراب مرادی، بهداد سلیمی، مجید عسکری، کیانوش رستمی، سعید محمدپور و بهادر مولایی در رده سنی جوانان دوبنده تیم ملی را پوشیدند و در مسابقات مهمی چون المپیک، قهرمانی بزرگسالان جهان یا بازی‌های آسیایی وزنه زدند و حتی مدال کسب کردند.

الان هم اگر می‌بینید سه چهار جوان در اردوی بزرگسالان هستند فقط یک دلیل دارد. آقایان فکر نمی‌کردند رستمی، سلیمی و علی‌حسینی دستشان را در پوست گردو بگذارند. درست مثل ۵ سال پیش که آن شرایطی رقم خورد تا علیرضا دهقان ۱۷ ساله ملی‌پوش شود. خود دهقان حالا یکی از همین جوانان است که ۵ سال پشت درهای تیم ملی مانده.

251 41