سخنگوی فراکسیون امید در تشریح چرایی رأی نیاوردن فوریت طرح عفو عمومی می‌گوید: ‌فراکسیون امید بزرگ‌ترین فراکسیون مجلس هست اما اکثریت نیست و برای رأی آوردن چنین طرحی هیچ فراکسیونی نمی‌تواند رأی نصف به‌علاوه یک را به‌تنهایی به دست آورد.

محمدجواد فتحی، نماینده مردم تهران و عضو فراکسیون امید،22 خردادماه طرح عفو عمومی را با قید دو فوریت و با بیش از 70 امضا تقدیم هیأت رئیسه مجلس کرد. بر اساس این طرح، محکومان سیاسی و امنیتی مورد عفو قرار می‌گیرند، مجازات اعدام و حبس ابد تعزیری به حبس‌های 20 تا 30 ساله تبدیل می‌شود و بسیاری از موانع بازگشت ایرانیان خارج از کشور نیز برطرف خواهد شد. در همین حال، استثناهایی نیز برای جاسوسان در این طرح در نظر گرفته شده است و عفو عمومی شامل حال این گروه نمی‌شود.

فتحی همان زمان پیش‌بینی کرده بود طرح عفو عمومی یک هفته پس از آنکه تقدیم هیأت رئیسه شد در دستور کار مجلس قرار گیرد؛ اما این طرح حدود سه ماه بعد در روز اول مهر به صحن آمد.

در حالی که طرح از سوی امیدی‌ها ارائه شده بود، انتظار می‌رفت با حمایت این فراکسیون طرح در میانه راه متوقف نشود، اما نه‌تنها دوفوریت آن رأی نیاورد، بلکه نمایندگان مجلس با یک فوریت آن هم مخالفت کردند. بر این اساس، طرح عفو عمومی باید در صف طویل طرح‌ها و لوایح مجلس منتظر باشد تا به‌صورت عادی در صحن علنی بررسی شود.

بهرام پارسایی، سخنگوی فراکسیون امید در این باره و در پاسخ به سؤال ایرناپلاس مبنی‌ بر اینکه «آیا فراکسیون امید برای به سرانجام رسیدن طرح عفو عمومی جلسه‌ای داشته یا از قبل برنامه‌ریزی کرده بود؟»، می‌گوید: من چند روز نبودم و اگر جلسه‌ای تشکیل شده باشد من خبر ندارم.

او در ادامه در پاسخ به این سؤال که «آیا بهتر نبود فراکسیون امید برای رأی‌آوری طرح عفو عمومی با این میزان از اهمیت بیشتر تلاش می‌کرد و حداقل اعضای فراکسیون خود را به رأی دادن به آن قانع می‌کرد»، می‌گوید: شاید در رأی دادن به این طرح، فراکسیونی عمل شده باشد. رأی منسجم فراکسیون امید صد و چند رأی است در حالی که دو فوریت طرح عفو عمومی به دوسوم آرا نیاز داشت و یک فوریت آن به نصف به‌علاوه یک رأی.

پارسایی اضافه می‌کند: فراکسیون امید بزرگ‌ترین فراکسیون مجلس است، اما اکثریت نیستیم و برای رأی آوردن چنین طرحی هیچ فراکسیونی نمی‌تواند رأی نصف به‌علاوه یک را به‌تنهایی به‌دست آورد.