به گزارش ایسنا، از آن بیست تن تنها 13 نفرشان توانستند به مدار زمین سفر کنند و بقیه سالیان سال حتی اسمشان هم پنهان بود و بالاخره از دور خارج شدند و اما این 8 تن که میشود گفت خوشبختترینها بودند چون برای سفر به فضا انتظار زیادی هم نکشیدند گرچه سرنوشتهای تلخ و شیرین گوناگونی پیدا کردند.
پاول بیلیایف(نفر اول از سمت راست) به عنوان سرنشین ناو کیهانی وسخد-2 انتخاب شد که در جریان سفرش یک واقعه مهم به ثبت رسید: راهپیمایی در فضا. البته راهپیمایی را او انجام نداد و در این ماموریت نقش فرمانده سفینه را داشت. پروازی بسیار دشوار و خطرناک که او و همراهش را بارها تا لبه مرگ پیش برد. بیلیایف بعد از این سفر فضایی, سالها در انتظار ماموریت بعدی آموزش دید و تمرین کرد اما هرگز نتوانست بار دیگر به فضا سفر کند و سرانجام در سال 1970 حین عمل جراحی فوت کرد.
نفر دوم با لباس غیرنظامی کنستانتین فئوکتیستف دانشمند و طراح برجسته سامانههای فضایی و شاگرد و همکار سرگئی کارالیف است. زمانی که ناسا, سازمان فضایی آمریکا اعلام کرد تصمیم دارد سفینه دو نفره جمینی را بسازد, او به مسئولان پیشنهاد ساخت سفینهای سه نفره را با استفاده از ناو یک نفره وستک را داد. وی توانست با حذف برخی سامانهها از جمله صندلی پرتابی و اضافه کردن بعضی ادوات و ابزارهای جدید, ناوی با نام "وسخد" را بسازد که می توانست سه نفر را -البته بدون لباس فضایی- به مدار ببرد و زمانی که برخی ایراد گرفتند که این سفینه به دلیل نداشتن لباس فضایی ناامن است خودش داوطلب پرواز با آن شد و به همراه دو نفر دیگر سفری یک شبانه روزی را در فضا انجام داد. فئوکتیستف بعدا به کار طراحی و ساخت سامانههای فضایی برگشت. قرار بود در دهه 1980 یک بار دیگر هم به فضا سفر کند و مدتی هم آموزش دید اما در نهایت پزشکان به او اجازه پرواز ندادند. او در سال 2009 به دلیل کهولت سن درگذشت.
نفر سوم که سومین فضانورد شوروی هم به شمار میرود آندریان نیکلایف است. او بعد از سفر, با والنتینا ترشکوا ازدواج کرد. نیکلایف در دو ماموریت فضایی شرکت داشت که هر دو در تاریخ فضانوردی به عنوان یک واقعه مهم ثبت شده است. سفر اول او با وستک-3 در سال 1962 بود. یک روز بعد از پرتاب او, وستک-4 راهی مدارزمین شد و نخستین پرواز هم زمان در تاریخ فضانوردی به ثبت رسید.
پرواز بعدی او با ناو کیهانی سایوز-9 صورت گرفت. این سفینه در سال 1970 با سفر 17 روز و 16 ساعت و 58 دقیقهای خود رکورد تازهای در اقامت فضایی انسان بر جای گذاشت. آندریان نیکلایف در سال 1982 از فضانوردی کناره گیری کرد و ترشکوا هم از او جدا شد. وی در سالهای آخر عمر بیشتر به زادگاهش سفر میکرد و در خدمت مردم شهرش بود و سرانجام در سال 2004 در همانجا درگذشت و به خاک سپرده شد.
تنها بانوی این عکس والنتینا ترشکوا, کارگر کارخانه نخریسی و عضو باشگاه چتربازی شهر یاروسلاو در 1962 در نخستین گروه زنان برای سفر به فضا انتخاب شد و بهرغم آنکه به لحاظ تحصیلات از بقیه گروه پایینتر بود, شانس به وی روی آورد و بعد از حدود یک سال تمرین و آموزش با وستک-6 به فضا سفر کرد. این نه فقط تنها سفر زنان روس به فضا تا حدود 20 سال بعد بود بلکه وی نیز دیگر نتوانست به مدار زمین پرواز کند. ترشکوا مدتی بعد از این سفر بنا به خواست رهبران سیاسی شوروی, تن به ازدواجی دستوری داد و با نیکلایف(تنها فضانورد مجرد آن دوره) ازدواج کرد. آنها صاحب یک دختر شدند اما روابط عاشقانهای نداشتند و سرانجام حدود 10 سال بعد از ازدواج از هم جدا شدند. ترشکوا بعدا به سیاست روی آورد و نماینده مجلس روسیه شد.
نفر بعد از ترشکوا, یوری گاگارین, نخستین و معروفترین فضانورد جهان است که نیاز به معرفی ندارد. او در سال 1968 در یک سانحه هوایی جانش را از دست داد.
نفر اول در ردیف دوم(از راست), پاول پاپویچ است. سفر اولش با وستک-4 در سال 1962 بود. سفینه وستک-4 در مدار زمین, نخستین پرواز هم زمان در تاریخ فضانوردی با وستک-3 را انجام داد. او جزو فضانوردانی بود که برای سفر به ماه آموزش میدیدند و با لغو این برنامه, برای انجام ماموریت در ایستگاه مداری نظامی شوروی مشغول تمرین شد و به همراه یوری آرتیوخین, نخستین ماموریت موفق روسها در یک ایستگاه مداری را به انجام رساند. پاول پاپویچ بسیار بذلهگو و شوخ طبع, شریف و مهربان در عین حال انسانی منظم بود. وی در سال 2009 در گذشت.
باریس یگوروف, پزشک متخصص در طب هوا-فضا را میتوان یکی از باهوشترین و در عین حال خوش چهرهترین فضانوردان دانست که در کار خودش متخصص بینظیری بود. او خیلی تصادفی برای سفر با وسخد-1 انتخاب شد و به همراه فئوکتیستف و کامارف به فضا سفر کرد. او که چهار بار ازدواج کرده بود در سال 1994 در سن 57 سالگی درگذشت.
والری بیکوفسکی(سومین نفر در ردیف عقب) زمانی که در سال 1960 به همراه گاگارین و 18 نفر دیگر انتخاب شد, کسی فکر نمیکرد با آن اندامی ریزه و چهرهای استخوانی بتواند چند ماه بیشتر دوام بیاورد و حتما گروه فضانوردان را ترک خواهد کرد اما او نه تنها ماندگار شد بلکه طولانیترین پرواز تک نفره (به مدت 5 شبانه روز در سفینه کوچک وستک و با لباس فضایی که نمیتوانست از آن خارج شود) را در ژوئن سال 1963 انجام داد. پرواز بیکوفسکی همزمان با سفر ترشکوا به فضا بود و به همین دلیل اهمیت کار او چندان مورد توجه قرار نگرفت. وی همچنین فرمانده ناو کیهانی سایوز-2 بود که باید نقطه عطفی در تاریخ فضانوردی میشد اما به دلیل شکست ماموریت سایوز-1 لغو گردید. بیکوفسکی در سالهای 1976 و 1978 دو پرواز 8 روزه هم در فضا داشت. وی در سال 1982 از فضانوردی کنارهگیری کرد و به استراحت پرداخت.
گرمان تیتف که در این عکس در ردیف دوم بعد از بیکوفسکی ایستاده, تنها در یک سفر فضایی شرکت کرد. او با وستک-2 در اوت 1961 راهی فضا گردید. تیتف در این زمان 25 سال و 329 روز داشت و نام خود را به عنوان جوانترین کیهاننورد در تاریخ فضانوردی به ثبت رساند و هنوز هم جوانتر از او به فضا نرفته است. گرمان تیتف در سال 2000 به دلیل گازگرفتگی در حمام سونا فوت کرد.
الکسی لئونف(نفر بعد از تیتف) سرنوشت عجیب و غریبی دارد. وی نخستین کسی است که در فضا راهپیمایی کرد. او به همراه پاول بیلیایف در مارس 1965 با وسخد-2 سفری یک روزه به فضا داشت و طی همین ماموریت بود که با راهپیمایی فضایی 16 دقیقهای نام خود را در تاریخ فضانوردی به ثبت رساند. البته با خطراتی که در جریان سفر بوجود آمد چیزی نمانده بود که اسم او و بیلیایف به عنوان نخستین قربانیان فضانوردی به ثبت برسد و نزدیک به 20 خطر مختلف از ناتوانی به بازگشت به داخل سفینه-بعد از راهپیمایی فضایی – گرفته تا بسته نشدن در ورودی ناو و فرود در منطقه ای غیرمعمول و نامعلوم را از سر گذراند. بعدا مامور شد که به ماه سفر کند اما پس از سالها تمرین و آموزش, این پرواز لغو گردید. برنامه بعدی او که سفر به ایستگاه فضایی سالیوت-1 بود با بیمار شدن یکی از اعضای گروهش منتفی شد و گروه دیگری به سالیوت رفتند که در جریان بازگشت, به دلیل نشتی هوای داخل سفینه, هر سه کشته شدند. بالاخره لئونف موفق شد سفری دیگر در سال 1975 با سایوز به فضا داشته باشد که آن هم ماموریتی تاریخی بشمار میرود: نخستین پرواز مشترک فضانوردان روسی و آمریکایی.
لئونف سالها مسئول آموزش فضانوردان بود و اینک دوران بازنشستگی را میگذراند.
آخرین نفر در این عکس دسته جمعی ولادیمیر کاماروف, فرمانده ناو وسخد-1 است که به همراه فئوکتیستف و یگوروف سفری یک روزه را در سال 1964 بر عرشه ناو وسخد-1 انجام داد. وی ماموریت داشت پروازی تاریخی را در سال 1967 به انجام برساند. یک روز بعد از پرتاب سایوز-1, قرار بود سفینه سایوز-2 با سه نفر به فضا پرتاب گردد و دو ناو در مدار زمین به هم متصل شوند و دو فضانورد سایوز-2 بعد از یک راهپیمایی خود را به سایوز-1 برسانند. خرابی باتریهای خورشیدی سایوز-1 باعث لغو ماموریت شد و به کامارف دستور دادند به زمین برگردد. متاسفانه در زمان برگشت, سامانه چتر نجات سفینه درست عمل نکرد و با سقوط سفینه, کاماروف جانش را از دست داد.
انتهای پیام
نظر شما