گروه تحلیل و تفسیر خبرگزاری قدس (قدسنا): عادل عبدالمهدی المنتفکی (المنتفق) در سال 1942 در بغداد متولد شد. خانواده وی ریشه در عشیره المنتفق دارد که ظاهرا همزمان با فتوحات اسلامی از عربستان به عراق آمده اند. عادل عبدالمهدی در آغاز جوانی مانند همه جوانان عرب، گرفتار موج ناصریسم و پان عربیسم شد. با تشکیل حزب بعث عراق به این حزب متمایل شد و عضویت آن درآمد. با به قدرت رسیدن حزب بعث در عراق و اقدامات سرکوبگرانه اش به مخالفت با این اقدامات برخاست و سر انجام از آن کناره گرفت اما با توجه به خطری که وی را تهدید می کرد، در سال 1969 از عراق خارج شد و برای تحصیل به فرانسه رفت. جایی که مدرک دکترایش را در رشته اقتصاد از آن گرفت. عادل جوان خیلی زود تحت شرایط اجتماعی فرانسه و جریان های چپ که در میان جوانان خصوصا دانشجویان طرفداران زیادی داشت، قرار گرفت و در سال 1970به حزب کمونیست عراق پیوست. با حضور امام خمینی(ره) در فرانسه بسیاری از دانشجویان کشورهای اسلامی تلاش کردند تا با افکار و اندیشه های رهبر انقلاب اسلامی ایران آشنا شوند. شاید اولین جرقه در ذهن و اندیشه این کمونیست عراقی را حضور امام خمینی در فرانسه زده باشد. در فرانسه بود که با جریان های مذهبی عراق مانند جریان حکیم آشنا شد و در دیدار با سید باقر حکیم که با رویی باز از این دانش آموخته اقتصاد استقبال می کرد، هرچه بیشتر گرایش های دینی در وی تقویت می شد. با حمله ارتش بعثی به ایران، صدام حسین اقدام به دستگیری و کشتن افراد مذهبی که اصلی ترین مخالفان جنگ با ایران بودند، کرد. در این زمان همه جریان های سیاسی و مذهبی مخالف صدام برای در امان ماندن به ایران آمدند و مجلس اعلای عراق را تشکیل دادند.  عادل عبدالمهدی هم به ایران آمد و با بسیاری از افراد و شخصیت های مبارز عراقی آشنا شد اما همچنان ارتباطش با شهید حکیم خاص تر از بقیه بود. شهید حکیم وی را فردی مثبت و موثر می دید که می توانست در آینده عراق نقش مفیدی داشته باشد.

با سقوط صدام وی در نخستین دولت عراق جدید، برای مدتی کوتاه در سال 2004 سمت وزیر دارایی را برعهده داشت. طی سال های 2005 تا 2011 به عنوان معاون رئیس جمهور بعد در سال 2014 در کسوت وزیر نفت عراق خدمت کرد. در سال 2007 جریان های تروریستی خواستند وی را ترور کنند اما وی از این ترور جان سالم بدر برد. وی در سال 2005 رقابت برای نخست وزیری را به نوری مالکی باخت اما همچنان بدون حاشیه مشغول خدمت به عراق بود.

در انتخابات اخیر که نخستین انتخابات پس از داعش محسوب می شود، خود را مانند همیشه از حواشی سیاسی دور نگهداشت و نگذاشت که وجه مثبت وی خدشه ببیند. این در حالی است که وی همچنان عنوان معاون دبیر کل مجلس اعلای عراق را دارا است. انتخاباتی که با حواشی و مشکلات زیادی همراه بوده است و عوامل بیرونی خصوصا امریکا و عربستان و امارات متحده عربی تلاش زیادی کردند تا در آن اعمال نفوذ کنند و سعی کردند با ایجاد شکاف در جامعه شیعه عراق جریان همسو با خود را در عراق به قدرت برسانند. هدف این دولت ها هم آن بود تا عراق با پایان فتنه داعش به عنوان یک قدرت مهم جهان عرب از پیوستن به محور مقاومت چشم پوشی کرده و به محور سازش و به عنوان ابزار امریکا و اسرائیل بپیوندد. اما توافق جریان های شیعی و همراهی جریان های کرد و سنی با آنها عملا مداخلات توهین آمیز امریکا و پول پاشی عرب ها را بی اثر کرد. انتخاب الحلبوسی به عنوان رئیس مجلس گام نخست این استقلال طلبی عراق بود و توافقشان بر روی عادل المهدی به عنوان نخست وزیر گام مهم بعدی منتخبین ملت عراق است. برخی کارشناسان با توجه به روابط خوب عادل عبدالمهدی با فرانسه، معتقدند فرانسه در دوره  وی می تواند تا حد زیادی به عنوان مانع برای سیاست های ضد عراقی انگلیس که از نفوذ پنهان و آشکار زیادی در عراق برخوردار است، عمل کند و البته فرانسه نیز که احساس می کند رقابت در منطقه را به جریان انگلو ساکسون(امریکا و انگلیس) باخته است، از رقابت با انگلیس در عراق به عنوان مقدمه ای برای رقابت در حوزه گسترده تر منطقه ای استقبال می کند.

به نظر می رسد در صورت توافق همه گروه ها با عادل عبدالمهدی و نظر مساعد مرجعیت عالی دینی در عراق، وی انتخاب شایسته ای از سوی جریان های سیاسی باشد تا عراقی که هم از مشکل اشغال و مداخلات امریکا و رژیم های عربی و البته رژیم صهیونیستی و هم از مشکلات اقتصادی رنجور است، امیدوارانه به آینده نگاه کند.

انتهای پیام/