به گزارش ایکنا؛ تشویق جوانان و نوجوانان به حفظ قرآن و تشویق آن‌ها به این امر خیر، کاری بس مهم و حساس است که می‌طلبد مربی از مهارت‌های و راهکارهای جذاب و به روزی استفاده کند.

همچنین، آموزش قرآن به افراد در سنین مختلف نیز نیازمند شیوه‌ها و روش‌های متنوع و مهارت‌های مختلفی است. به همین دلیل مربیانی که امر خطیر آموزش حفظ قرآن به دیگران را برعهده می‌گیرند، باید مهارت‌هایی داشته باشند تا قرآن‌آموزان هر چه بیشتر و بهتر بتوانند با قرآن انس گرفته و از تعلیمات قرآنی بهرمند شوند.

از سوی دیگر، وظیفه مربی قرآن، تنها به مسئله آموزش حفظ این کتاب الهی محدود نمی‌شود، بلکه مربی در یک جایگاه دینی و عبادی ارزشمند قرار دارد که در حقیقت کارش عبادت محسوب می‌شود، چرا که او علاوه بر آموزش حفظ قرآن باید مفاهیم و آموزه‌های اخلاقی این کتاب الهی را نیز به قرآن‌آموزان آموزش دهد.

از سوی دیگر، مربی مورد اعتماد قرآن‌آموز است و شاگردش می‌داند که او را با مفاهیم اخلاقی، اجتماعی و دینی کلام وحی آشنا می‌کند، اگرچه هدف والای قرآن نیز شکل‌گیری جامعه‌ای با اخلاق و نظام‌مند است و هدف از نزول قرآن تنها حفظ و تلاوت آیات آن نیست. در همین راستا، حلقه‌ها و دوره‌های قرآنی از لحاظ اهداف تربیتی، مسئولیتی بر عهده دارند و مربیان قرآن نیز در این زمینه، بسیار تأثیرگذار هستند. 

در همین راستا، پایگاه خبری «النجاح نیوز» با انتشار مقاله‌ای با عنوان «دور مدرس تحفيظ القرآن في غرس المفاهيم التربوية»(نقش مربی آموزش حفظ قرآن در نهادینه‌کردن مفاهیم تربیتی) به جایگاه مربیان قرآن در امر خطیر نهادینه‌کردن تعالیم و آموزه‌های اخلاقی در میان قرآن‌آموزان پرداخته و آورده است: دوره‌ها و جلسات آموزش حفظ قرآن فقط نباید محدود به حفظ و قرائت قرآن باشد، بلکه این جلسات باید فرصتی برای تبیین مفاهیم و آموزه‌های اخلاقی قرآن و آموزش آن باشد.

در این مقاله آمده؛ 10 شیوه و راه‌کار ذکرشده که مربیان قرآن با بهره‌مندی از آن‌ها می‌توانند صفات نیکو و حسنه که برگرفته از مفاهیم والای قرآن باشد را در قرآن‌آموزان نهادینه کند که عبارتند از:

1- تقوا، پرهیزگاری و رعایت حدود شرعی: به این معنا که مربیان قرآن در این زمینه باید الگو باشند و تنها به حرف و سخن‌گفتن بسنده نکنند، بلکه این صفات و مفاهیم قرآنی را در رفتار عملی خود مجسم کنند، پس یک مربی قرآن قبل از هر چیز باید خودش به آنچه می‌گوید و آموزش می‌دهد، عمل کند. معلمی که حدود شرع را رعایت نمی‌کند، چگونه می‌تواند دیگری را به پرهیزکاری، تقوا و رعایت حدود الهی دعوت کند. معلمی که پایبند به حدود الهی نیست، نسلی را پرورش می‌دهد که نه تنها حدود الهی را رعایت نخواهند کرد، بلکه آن را سبک شمرده و به استهزاء نیز خواهند گرفت و در سایر زمینه‌های زندگی‌شان هم کوتاهی خواهند کرد.

2- بیم و امید نسبت به خداوند: مربی قرآن باید در روح قرآن‌آموز خود، ترس و امید از خداوند متعال را هم‌زمان القا کند. یعنی در همان زمان که او را نسبت به عذاب و عقاب الهی بر حذر می‌دارد، باید او را نسبت به بهشت و پاداش آن‌هایی که حدود الهی را رعایت می‌کنند، نیز امیدوار کند.

3- عنصر داستان‌سرایی و بیان داستان‌های هدفمند: داستان بر روح انسان تأثیرگذار است. مربی قرآن باید داستان‌های مفید را برای قرآن‌آموزانش تعریف کند. داستان، بهترین یاری دهنده در تربیت نسل‌ها است. در قرآن و سنت، داستان‌های بسیار ارزشمندی وجود دارد که بیان آن برای قرآن‌آموزان جذاب و مفید است.

4- اهتمام به اقامه نماز جماعت در مساجد: مربی قرآن باید به این موضوع توجه داشته باشد که قرآن‌آموزانش نماز جماعت را در مسجد اقامه کند و آن‌ها را تشویق کند تا ارتباط آن‌ها با مسجد همیشگی شود و آن‌ها به رفتن به مساجد عادت کنند.

5- تشویق قرآن‌‌آموزان به حفظ قرآن: مربی باید قرآن‌آموزان را با بهره‌گیری از آیات و احادیثی که درباره فضایل تلاوت و حفظ قرآن است، نسبت به حفظ قرآن تشویق کند و اراده آن‌ها را در این زمینه تقویت کند.

6- اهمیت دادن به قرآن‌آموز؛ در مراکز و حلقه‌های قرآنی باید به قرآن‌آموزان اهمیت داده شود تا جایی که او این جلسات را بر بسیاری از جنبه‌های دیگر امور زندگی‌اش ترجیح دهد و دوستانش نتوانند او را از آمدن به مراکز قرآنی، منع یا منصرف کنند.

7- گوشزد اشتباه قرآن‌آموزان براساس شیوه‌ای هدایت‌گونه: پاداش همیشه برای دانش‌آموز ایده‌آل ونمونه نیست، بلکه همانطور که گاهی هدایت نبوی برای جذب، هدایت و راهنمایی افراد خطاکار مورد استفاده قرار می‌گیرد، لازم است که مربی قرآن نیز قرآن‌آموزان خطاکارش را هدایت کند. هدف از این کار این است که قرآن‌آموز به شیوه‌ای زیبا اشتباه خود را کنار بگذارد.

8- محبت کردن به قرآن‌آموز؛ دست نوازش کشیدن بر سر قرآن‌آموز و محبت کردن به او عامل مهمی در جذب او به مراکز قرآنی و تشویق او در حفظ قرآن است و این راه‌کار بسیار مؤثرتر از مؤاخذه و مجازات است.

9- صداقت‌داشتن با قرآن‌آموزان؛ اگر مربی قرآن با قرآن‌‌آموزان خود صادقانه رفتار کند و در هنگام سختی‌ها و مشکلات در کنار آن‌ها باشد، این مسئله در تقویت روند حفظ قرآن و درک مفاهیم کلام وحی در این جلسات از سوی قرآن‌آموز بسیار کارآمدتر است.

10- مشاوره و راهنمایی غیرمستقیم: این کار باعث می‌شود تا قرآن‌آموزان علاقه بیشتری به مربیش پیدا کند و تأثیر به‌سزایی نیز در تربیت او دارد. ضمن این که  او علاوه بر این که به اشتباه خود پی می‌برد، حرمت و شخصیت او نزد مربی و همکلاسی‌هایش نیز حفظ شده است.

علاوه بر راه‌کارهای ارائه شده، روش‌ها و برنامه‌های تربیتی دیگری نیز وجود دارد که تشویق کردن قرآن‌آموزان به ادای نمازهای واجب در مسجد و به صورت جماعت و ادای برخی نمازهای نافله، برگزاری مسابقات قرآنی، اجرای مسابقات فرهنگی، نوشتن مطالبی درباره موضوعات مربوط به قرآن و علوم آن و خلاصه‌نویسی برخی کتب ارزشمند...از جمله این برنامه‌های عبادی و فرهنگی است.

بازدید از اماکن تاریخی و مراکز و مؤسسات قرآنی و دیدار با علمای برجسته از دیگر فعالیت‌های اجتماعی است در رفع خستگی قرآن‌‌آموزان و شادی آن­ها و دوستی بیشتر بین آنها مؤثر خواهد بود.

همچنین فعالیت‌هایی هم هستند که قرآن‌‌آموزان می‌توانند با نظارت و راهنمایی مربی خود، نسبت به خانواده و نزدیکان خود، انجام دهند که از جمله آن‌ها می‌توان به آموزش موزش سوره فاتحه الکتاب و برخی سوره‌های قرآن، آموزش وضو گرفتن، غسل کردن و...اشاره کرد.

انتهای پیام