به گزارش خبرنگار اجتماعی برنا؛ هرسال با ورود به فصل پاییز و اول مهر شاهد نبود شوق دانش آموزان بر ای رفتن به مدرسه و نشستن پشت نیمکت های یهو لبخند تصنعی والدین به فرزندان‌شان هستیم. فرزندانی که اگر پایه اول ابتدایی نباشند همچنان نسبت به مدرسه استرس و تنفر دارند. دانش آموزان نسل گذشته و جدید هر دو نسبت به نحوه‌ی آموزش و محیط آموزشی خود حس‌های منفی از جمله اضطراب، تنفر، بیزاری و ... دارند.

شاید یکی از علل اصلی و ریشه‌ای ان که موجب می‌شود این حس‌های منزجر کننده که از اول ابتدایی تا پایان دوران تحصیل به همراه‌شان باشد، عدم استعدادیابی از پایه ابتدایی در مدارس نظام آموزشی کشور باشد.

به همین منظور یک کارشناس آموزشی در همین خصوص به گفت‌وگو با برنا پرداخت که در ادامه خواهید خواند.

نرگس ملک زاده – کارشناس آموزش و عضو کانون صنفی معلمان تهران در گفت‌وگو با خبرنگار آموزش خبرگزاری برنا، با بیان اینکه اکثریت آدم‌ها باید خاطره بدی از مدرسه داشته باشند تا بیزاری از مدرسه در آن‌ها ایجاد شده باشد، گفت: «دانش آموزان پایه اول تجربه‌ای ندارند و شاید دوری از خانواده موجب این بیزاری می‌شود اما در مورد دانش آموزان پایه‌های بالاتر ممکن است هرکدام احترام، اعتماد به نفس و ... زیر سوال رفته و توسط یکی از مسوولان محیط آموزشی شکسته شده باشد اما با توجه به تحقیقات کارشناسی شده، توقعات غیرمنطقی از دانش آموز و توجه نکردن به کودکان و یا خواستار بیش از حد توان دانش آموز موجب بروز تنفر و بیزاری از مدرسه شده است.»

وی در ادامه افزود: «اگر بسیاری از عوامل شخصی در این بیزاری دخیل هستند بسیاری از عوامل هم غیرشخصی هستند برای مثال ممکن است فضای فیزیکی مدرسه دانش آموز را جذب نکند، جذاب نبود نحوه تدریس معلم موجب می‌شود که دانش آموز تصور کند 8 ساعت کسل کننده را در مدرسه می‌گذارند و احساس می‌کند که آموزش و تدریس  با نیاز او همخوانی ندارد و به اجبار به مدرسه می‌رود.»

ملک زاده با بیان اینکه در آزمون‌های مشاوره‌ای فعلی مشاهده‌گر کاهش تمایل دانش آموزان به مدرسه هستیم و این رغبت و تمایل بسیار  پایین آمده است، اظهار کرد: «یکی از معضلات اصلی امروزه مدارس عدم تمایل دانش آموزان به مدارس است.»

این کارشناس آموز تصریح کرد: «برنامه مدارس  متناسب با نیازهای دانش آموز و جامعه نیست. تصور می کنم کودکان امروزی مهارت سوادآموزی ندارند و دانشی  را فرا می‌گیرند  که مورد نیازشان نیست و به همین علت  رغبتی برای خواندن  درس‌های غیر مورد نیازشان ندارند. علت دیگر عدم تمایل دانش آموز به مدرسه نبود شادی در مدارس است. دانش آموز برای هرچیز کوچکی تذکر می‌گیرد. ذات انسان دوست دارد در محیطی که حضور دارد آرامش وجود داشته باشد و دائم تذکر نگیرد. شاید  بهترین لذت کودکانمان در مدارس همین چند ساعت کوتاه در  کنار دوستانشان باشد است که اگر از آن‌ها سلب شود دیگر این مقدار رغبت و تمایل را هم ندارند. کوچکترین فعالیت‌ها مثل استفاده از موسیقی و رنگ‌های شاد را هنوز نظام و  جامعه نپذیرفته است و شاید هم پذیرفته باشد اما زمانی که موضوع  مدرسه پیش می‌آید  با آن مخالفت صورت می‌گیرد. همچنان در شهرستان‌ها  صدای موسیقی  همسایه‌ها را به اعتراض وا می‌دارد که "اینجا مدرسه است."»

وی با اظهار امیدواری از برگشت تمایل به مقاطع ابتدایی، گفت: «مقدمات بازگشت به مدرسه در دوره ابتدایی به صورت آهسته درحال فراهم شدن است برای مثال کاهش و نبود تکالیف موجب می‌شود که معلمان کمتر به دانش آموزان فشار وارد کنند اما برای دانش آموزان مقاطع بالاتر باید فکری اندیشید تا از این فشار نجات پیدا کنند.»

وی در پاسخ به این سوال که چرا در دوره ابتدایی دانش آموزان استعدادیابی نمی‌شوند تا به سمت علایق خود سوق داده شوند، گفت: «درحال حاضر طرح‌های خوبی مثل جابر، شهاب و ... برای استعدادیابی دانش آموزان وجود دارد و به خانواده‌ها را کمک می‌کند  اما در  آموزش و پرورش مشکل وجود دارد چرا که  طرح‌ها آنگونه که مصوب هستند اجرا نمی‌شوند.»

این عضو صنفی معلمان تهران تصریح کرد: «دانش آموزانی که دارای رتبه‌های علمی هستند از جایگاه  بهتری نزد معلم، خانواده و ... برخوردارند اما اگر از دانش آموزانی که در مسابقات ورزشی و هنری رتبه بالا کسب می‌کنند هم به همان میزان تقدیر شود و به آن‌ها جایگاه داد به سمت رشته‌های مورد علاقه خود خواهند رفت البته  اگر دانش آموز هم نسبت به  تلاشی که  در زمینه‌های هنری و ورزشی دارد،  همپای دانش آموزانی  که رتبه علمی دارند تشویق شود خانواده‌ها هم به این سمت حرکت می‌کنند.»