بر پایه این گزارش، بازار نفت می رود تا روزهای سختی را در پیش داشته باشد.از زمانی که دونالد ترامپ در ماه آوریل گفت که ایالات متحده از توافق هسته ای (برجام)بیرون می آید و تحریم ها را دوباره از سر می گیرد، صادرات نفت ایران کاهش یافته است.
بر روی کاغذ ظرفیت مازاد کافی در بین دیگر تولید کنندگان اوپک و روسیه وجود دارد تا عرضه ی کاهش یافته ی نفت ایران را جبران کنند- اما آنچه بر روی کاغذ است و آنچه در ماه یا ماه های بعدی می تواند محقق شود، الزاما یکی نیست.
افزایش های فصلی در تقاضای نفت و احتمال کاهش های بیشتر تولید در دیگر نقاط دنیا را هم به این موضوع اضافه کنید، در نتیجه در آن زمان تقاضا از عرضه پیشی خواهد گرفت. همین مساله کافی است تا قیمت های نفت بالاتر رود.
ظرفیت اندک برای ذخیره سازی
همچنان که تولید افزایش می یابد، ظرفیت تولید مازاد اوپک نیز کاهش می یابد، و عربستان سعودی که بیشترین ظرفیت تولید اضافی را در بین اعضای اوپک داراست، تولید اضافی اش را به زیر دو میلیون بشکه در روز کاهش داده است. کشورهایی که می توانستند این مازاد اضافی را تولید کنند نیز در پاسخ به تصمیم ماه ژوئن برای کنار گذاشتن اهداف تولید فردی، تولید خود را کاهش دادند.
بر روی کاغذ عربستان سعودی می تواند بلافاصله تولید خود را تا 11.5 میلیون بشکه در روز افزایش دهد، این چیزی است که شاهزاده محمد بن سلمان در آوریل 2016 به بلومبرگ گفت. با این حال، عربستان نیازی به این حجم از تولید ندارد، و توانایی اش برای انجام این کار نیز مورد آزمایش قرار نگرفته است. رسیدن به چنین سطحی از تولید احتمالا چندین ماه زمان می برد و نیازمند فعالیت های حفاری قابل ملاحظه ای است.
هر چند حفاری نفتی در عربستان سعودی رو به افزایش است، اما تعداد این حفاری ها به روشنی پایین تر از بالاترین تعداد حفاری هایی است که در سال 2015 انجام شده است.
تعداد سکوهای فعال برای حفاری نفت در عربستان سعودی از ماه آوریل رو به افزایش بوده است، اما حالا تعداد این سکوهای نفتی در نقطه ای ایستاده که بهار سال 2017 ایستاده بود، زمانی که تصمیم پادشاهی عربستان بر کاهش و نه افزایش تولید بود. مشاوران موسسه ی انرژی لندنی می گویند به رغم اینکه پادشاهی عربستان توسعه ی میدان خوریس را آغاز کرده اند- که ظرفیت تولید 0.3 میلیون بشکه نفت را در روز داراست- اما تولید احتمالا به آهستگی به این سطح رسیده است.
با وجود نشست ماه ژوئن بین سران اوپک و دوستانشان، گفتگوهای پرتنشی پیرامون از سرگیری تولید در میادین در مناطق خنثی که بین عربستان سعودی و کویت مشترک است، در گرفت، هر چند فعالیت اندکی در میادین صورت گرفته است. تا سه ماه ی اول سال آینده انتظار هیچ افزایش تولیدی از این میادین نمی رود.
در دیگر نقاط، روسیه از ابتدای ماه می تولید خود را تقریبا به اندازه ی 250 هزار بشکه در روز کاهش داده است. هفته ی گذشته وزیر نفت روسیه به بلومبرگ گفته بود که این کشور قادر است تولید خود را تا 300 هزار بشکه در روز افزایش دهد. هر چند روسیه تصمیم خود مبنی بر اینکه آیا دنیا به این حجم اضافی از نفت احتیاج دارد یا نه را به ملاقات با دیگر متحدان اوپکی اش در الجزیره موکول کرده است.
تولید نفت روسیه به نزدیکی های تولیدش در دوران پس از شوروی سابق رسیده و تا انتهای امسال افزایش بیشتری را می تواند تجربه کند.
تا آن زمان وضعیت سه ماهه ی چهارم در دستان ماست، و آن زمانی است که اوضاع می تواند وخیم شود. گروه مشاوران انرژی تامین نیاز نفت دنیا از سوی اوپک تا آن زمان را 33.5 میلیون بشکه در روز برآورد می کنند. طبق تحقیقات بلومبرگ، اوپک در حال حاضر 32.7 میلیون بشکه در روز تولید می کند، با عراق، نیجریه، و لیبی که همگی در چندین سال گذشته تولیدات بالایی داشتند، در حالی که وضعیت امنیتی آنها بدتر شده است.
اگر اختلالات اخیرعرضه در کشورهای آفریقایی تکرار شود یا ناآرامی ها در شهر دوم عراق به میادین نفتی کشیده شود، این کاهش عرضه به راحتی می تواند به بالای یک میلیون بشکه در روز برسد. کاهش های ادامه دار در ونزوئلا نیز به نظر اوضاع را بدتر خواهد کرد.
می توانیم نگرانی ها پیرامون دورنمای اقتصاد های در حال توسعه و تاثیر جنگ تجاری ترامپ که چشم انداز تقاضای نفت را تیره و تار می کند را کنار بگذاریم. به رغم اینکه این نگرانی ها نگرانی های مشروعی هستند، با این حال تا سال آینده چندان جدی گرفته نمی شوند.
مسئله ی نگران کننده تر این واقعیت است که صادرات ایران سریع تر از آنچه که بسیاری از تحلیل گران انتظار داشتند، در حال کاهش یافتن است. یک کاهش عرضه می تواند کافی باشد تا قیمت نفت برنت در هر بشکه برای اولین بار پس از نوامبر 2014 به بالای هشتاد دلار برسد.
امسال زمستان بازار نفتی داغی به همراه خواهد داشت.
https://www.bloomberg.com/view/articles/2018-09-16/iran-s-export-pain-could-mean-a-hot-winter-for-oil
پژوهشم