شیخ‌زاده برای کودکان دیروز به‌واسطه بازی در فیلم‌های سینمایی چون سفر جادویی، علی و غول جنگل و دره شاپرک‌ها شناخته شده است. نسل امروز اما او را بیشتر به‌واسطه دوبله فیلم‌ها و پویا نمایی خارجی و اجرای برنامه‌های تلویزیونی مثل برنامه خانواده می‌شناسند.

اخیرا از او در مراسم تکریم و تجلیل از نیروهای مرکز تولید و فنی سیما به‌خاطر فعالیت‌های دوبله‌اش در دو سال گذشته تقدیر شد؛ جام‌جم به این بهانه با او گفت‌وگو کرده است.

مدتی پیش از شما به‌عنوان یکی از نیروهای ممتاز بخش تولید سیما برای کارهای دوبله‌تان تقدیر شد، چه احساسی دارید؟

مسلما خیلی خوشحالم. این اتفاق خوبی است و کلا کسانی که کار هنری انجام می‌دهند دوست دارند کارشان به نقطه‌ای برسد که از آنها تجلیل شود. این تقدیرها، انگیزه به‌وجود می‌آورد. حمایت و تقدیری که صداوسیما از هنرمندانش و کسانی که برایش زحمت می‌کشند به عمل می‌آورد، انگیزه می‌دهد و باعث رقابت خوب و سالم می‌شود. البته این جایزه مسئولیت مرا سنگین‌تر می‌کند. امیدوارم کارهایم را دقیق‌تر و بهتر انجام دهم و رو‌به‌جلو حرکت کنم.

بسیاری از پیشکسوتان از نسل جدیدی که وارد دوبله شده‌اند، گلایه دارند. این گلایه‌ها به گوش شما هم رسیده است؟

برخورد پیشکسوتان با ما همیشه بوده است؛ ما هر چه داریم از آنان داریم. آنها زحمت کشیده‌اند که ما امروز در این جایگاه قرار گرفته‌ایم ولی خب ما هم کم سالی نیست که در این عرصه هستیم و این کار را انجام می‌دهیم. مثلا من و آقای زی‌نوری الان تقریبا بیست و چند سال است که در این حوزه مشغولیم اما برای رسیدن به یک نقطه خوب در این راه، باید صبر کرد و زحمت کشید. در کار دوبلاژ جای عجله نیست. بالاخره جوان‌ها هم با تحمل، در زمان مناسب به جایگاهی که دوست دارند می‌رسند، در عرصه تصویر خیلی زود می‌توانی رشد و ارتقا پیدا کنی ولی کار صدا خیلی دردسر دارد.

پس می‌شود گفت شما پیشکسوتی جوان هستید؟

شاید (می‌خندد.)

نسلی که بعد از شما وارد این عرصه شده‌اند را چگونه می‌بینید؟

همه خوبند. ان‌شاءا... با مدیریتی که مدیر واحد دوبلاژ جناب آقای نقی‌ای دارد و برنامه‌هایی که چیده‌اند اتفاقات خوبی را شاهد خواهیم بود. امیدوارم در یک مسیر درست و رو به آینده پیش برویم. امروز خیلی نیاز داریم که آینده دوبله را تامین کنیم. باید برای دوبله در ده سال آینده اتفاقات خیلی مهم بیفتد؛ زیرا نسل خیلی خوب ما که نسل‌های قدیمی دوبله بودند کم کم در حال بازنشسته کردن خود هستند و این مسئولیت به گردن ما می‌افتد. باید بتوانیم یک تیم درست و یک واحد دوبلاژی قوی داشته باشیم؛ پس ناگزیریم گوینده‌های خوب و با صداهای خاص تربیت کنیم. تامین نیرو و برنامه‌ریزی برای آن طی کردن یک پروسه طولانی و دقیق را می‌طلبد.

در کار دوبله بیشترین تاثیر را از چه کسی گرفتید؟

استادان و الگوهای کاری من کسانی چون آقای والی‌زاده، زنده‌یاد آقای عرفانی، آقای سعید مظفری و خانم شکوفنده هستند که بسیار زحمت کشیدند. ما هر چه بلدیم را از این عزیزان یاد گرفتیم.

بسیاری از همکارانتان از شرایط دوبله گلایه دارند و به همین دلیل از راهی که آمده‌اند ابراز پشیمانی می‌کنند، نگاه شما چگونه است؟

برای چه پشیمان باشم!؟ اصلا این‌گونه نیست. شرایط یک بحث مدیریتی است، نه رسانه‌ای. ان‌شاءا... حل می‌شود. اما من بابت سال‌هایی که صرف کار دوبله کردم احساس افتخار می‌کنم. خوشحالم این کار را با جدیت دنبال کردم، هیچ‌وقت خسته نشدم و پاپس نکشیدم.

شما از کودکی در این عرصه بودید و حوزه‌های گوناگونی مثل بازیگری، اجرا و دوبله را تجربه کردید. علاقه اصلی خودتان کدام است؟

همه را دوست دارم. برایم هیچ فرقی نمی‌کند. وقتی کاری را دوست دارم و انجام می‌دهم تبدیل به یک کار دلی می‌شود که با تمام قلبم آن را انجام می‌دهم و صرفا به‌عنوان یک کار مالی و شغلی نگاهش نمی‌کنم. همه این کارهایی را که انجام داده‌ام دوست دارم چون دلی بوده‌اند.

کدام نقش را که تا به حال دوبله کرده‌اید بیشتر دوست دارید؟

من همه کارهایم را دوست دارم. اصولا هر کسی دوست دارد در کار خود یک شناسنامه داشته باشد و من هم علاقه‌مندم انرژی و حال خوب را با تماشاچی‌هایم قسمت کنم. کار این‌گونه بیشتر به دلم می‌چسبد. برای همین نقش‌هایی را که انرژیک باشد و آن بازیگر مطابقت صدایی بیشتری با من داشته باشد، ترجیح می‌دهم.

کودکان تلویزیون

بیراه نیست که بگوییم عمر هنری اغلب بازیگران کودک کوتاه است و موفق‌ترین‌های آنها نیز بعد از دیده شدن در چند کار وقتی به نوجوانی می‌رسند، آثار بزرگ شدن در چهره‌شان آشکار می‌شود و از آن نمک کودکی خالی می‌شوند و از صحنه دور می‌افتند و جای خود را به دیگری می‌دهند. در این میان نقش خانواده‌ها نیز پررنگ است. خانواده‌هایی که نگران آینده فرزندشان هستند و با تمام علاقه‌ای که به دیده شدن او دارند، می‌ترسند که کودکشان از درس و مدرسه دوربیفتد و خود را تماما صرف کاری کند که آینده مشخصی ندارد. در این میان تعداد کمی هستند که زود می‌آیند و دیر می‌مانند، برخی پس از گذر از نوجوانی به خواست و اراده خود بازمی‌گردند و عده‌ای دیگر در سال‌های کودکی می‌آیند، جلوی دوربین قد می‌کشند و می‌مانند. یکی از این معدود افراد، سعید شیخ‌زاده است. او که متولد آذر 1357 و در آستانه 40سالگی است را به‌عنوان بازیگر، مجری، گوینده، دوبلور و مدیر دوبلاژ می‌شناسیم.

شیخ‌زاده کارش را همچون برادرش وحید،‌ از کودکی و با بازیگری آغاز کرده و این راه را آرام و پیوسته ادامه داده است. او اما در این سال‌ها کمتر بازیگری می‌کند و بیش از نقش‌آفرینی مقابل دوربین، به دوبله و اجرا مشغول است.

نوشین مجلسی

رسانه