صاحب‌خبر - «هل جزاء الاحسان الا الاحسان» این استفهام انکاری است. می خواهد احسانی را که خدا با دادن دو بهشت به اولیای خود کرده بود و نعمت های گوناگونی که در آن بهشت ها قرار داده بود تعلیل کند و بفرماید علت این احسان ها آن بود که ایشان نیز اهل احسان بودند، یعنی با ترس از مقام پروردگارشان هر چه می کردند احسان بود. البته از این آیه شریفه تنها این مقدار استفاده می شود که احسان بنده بدون تلافی و جبران نیست، خداوند پاداش آن را به احسانی نظیر آن می دهد. اما نکته دیگری که از آیات دیگر استفاده می شود که احسان خدا بیش از احسان بنده است و اضافه بر جزای اعمال او است. احسان از ناحیه خدای تعالی وقتی تمام می شود که بیشتر از احسانی باشد که محسنین و نیکوکاران در راه او می کنند، پس جمله «الا الاحسان» دلالت بر این زیادتی هم دارد. تفسیر المیزان∎​