ناصر ربیعه، جانباز دفاع مقدس و ساکن دشت آزادگان، در گفت‌وگو با ایکنا با اشاره به وضعیت جانبازان اظهار کرد: جانبازان در گروه‌های مختلفی هستند، عده‌ای از آنها شاغل، عده‌ای از کارافتاده و گروهی دیگر روی ویلچر هستند و برخی از آنان هم از ناحیه‌های دیگر به صورت جزئی جانباز هستند.

وی ادامه داد: یکی از مشکلات جانبازان به ویژه شیمیایی‌ها، داروست. دارو این روزها بسیار گران شده است. جانبازی را می‌‌شناسم که در زمان جنگ همسنگرم بود  و در عملیاتی شیمیایی شده است. او ساکن اهواز بوده و به صورت شخصی وام می‌گیرد تا خرج داروهایش را بدهد. به سختی نفس می‌کشد و بنیاد شهید و امور ایثارگران برای ارائه چنین تسهیلاتی محدودیت‌هایی را قائل است.

این جانباز دفاع مقدس تصریح کرد: جانباز دیگری را می‌شناسم که فرهنگی بازنشسته بوده و در عملیات خیبر شیمیایی شده است. او هم روزهای سختی را بسر می‌برد چون برخی از داروهایش کمیاب و گران است. متأسفانه جانبازان شیمیایی وضعیت سخت و دشواری را می‌گذرانند.

وی بیان کرد: نارضایتی در میان جانبازان به ویژه شیمیایی‌ها بیشتر است و این چنین غفلت و بی‌توجهی در شأن‌شان نیست و مسئولان باید نسبت به این جانبازان توجه نشان دهند. برای مثال رطوبت هوا در دشت آزادادگان 90 درصد است و به مرور که وارد فصل پاییز می‌شویم این رطوبت بیشتر خواهد شد و متأسفانه گرد و خاک هم به این رطوبت اضافه می‌شود و واقعا نفس کشیدن را برای جانبازان سخت و دشوار می‌کند.

عضو هیأت رزمندگان اظهار کرد: بنظر می‌رسد مسئولان باید جانبازان را به ویژه جانبازانی که ساکن مناطق محروم، مرزی و جنگی هستند، مورد توجه قرار دهند. برای مثال دود ناشی از سوزاندن باتلاق هویزه و هورالعظیم ریه‌های یک انسان سالم را به هم می‌ریزد، چه برسد ریه‌های جانبازان شیمیایی که در سالم‌ترین هوا هم به سختی نفس می‌کشند. جانبازان دشت آزادگان، آبادان، شوش و دیگر مناطق مرزی با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می‌کنند.

عضو شورای فرماندهی سپاه دشت آزادگان در اوایل انقلاب تصریح کرد: پیشنهادم به مسئولان این است که پژوهشگران متخصص را ویژه جانبازان شیمیایی گردهم آورند تا جانبازان به ویژه جانبازان شیمیایی در اولویت قرار گیرند. این پژوهشگران می‌توانند مشکلات بسیاری از جانبازان را حل کنند. دکتر و متخصصی برای رسیدگی به مشکلات این قشر از جامعه اختصاص داده شود تا جانبازان تحت پوشش پزشک، درمانگاه و بیمارستانی باشند و دیگر جانباز با افزایش ویزیت پزشک و یا بالا رفتن ارز و دلار دچار استرس نشود.

وی افزود: قیمت دارو هر لحظه گران می‌شود و اینچنین هم جانباز و هم خانواده‌اش در عذاب قرار می‌گیرند. در برخی از شهرها پزشک، امکانات و متخصص وجود ندارد و جانباز ناچار می‌شود به پزشک آزاد مراجعه کند و یا برای درمان به شهرهای دیگر برود که همین امر هزینه گزافی برای خود و خانواده‌اش رقم می‌خورد. اگر بتوان امکاناتی را در همان شهر ساکن جانباز قرار داده شود، بهتر خواهد بود.

این راوی دفاع مقدس تصریح کرد: زمانی که جنگ آغاز شد، 45 کشور علیه ایران بودند و وظیفه شرعی هرکس حکم می‌کرد که از جان و خانواده‌اش بگذرد و به جبهه برود. از همان زمان ایثارگری آغاز شد، عده‌ای رفتند و برنگشتند، عده‌ای تنها پیکرشان برگشت و عده‌ای دیگر جانباز برگشتند.در آن دوره همه در راه خدا جهاد کردند و کسی به فکر منافعش نبود، اما متأسفانه امروزه به مرور جنگ به فراموشی سپرده می‌شود و تا حدودی کم‌رنگ شده است و همه به دنبال منافع، شکم پرکردن و افزایش مال‌شان هستند.

وی بیان کرد: در آن زمان کسانی که از جان، مال و خانواده‌شان گذشتند و به امام راحل لبیک گفتند، امروز اینچنین مورد غلفت قرار گرفتند. متأسفانه امروز افرادی در رأس هستند که از فرهنگ دفاع خبری ندارند و سختی‌ها، رنج‌ها، مشقت، اسارت جنگ را ندیده و نشنیده‌اند که اینچنین جانبازان را نادیده می‌گیرند، اگر سختی کشیده باشند، قطعا قدر جانبازان و ایثارگران را خوب می‌دانستند امروز به مرور افراد زحمتکش کمتر می‌شوند و صحنه خالی شده است. آنها اگر درد را احساس می‌کردند و میدانستند که جنگ چه بود، قطعا قدر جانباز را می دانستند. متأسفانه اینها کمرنگ شده و به مرور فرهنگ ایثار و فرهنگ دفاع مقدس هویت خود را از دست داده است و در نهایت تنها جنگ در حد و اندازه صحبت است.

ربیعه اظهار کرد: وارد سپاه که می‌شوم، دیگر کسی ما را نمیشناسند؛ چراکه فرمانده جوان است و سنش به جنگ قد نمی‌دهد، به همین دلیل حرف‌های ما را قبول نمی‌کند و خودمختار عمل می‌کند و در نهایت مورد بی‌مهری قرار می‌گیرم. ما جانبازان به خاطر اسلام و انقلاب چیزی نمی‌گوییم چراکه اگر بگوییم، دشمن سوء استفاده می‌کند. به همین دلیل تا حدودی سکوت می‌کنیم مگر آنکه ناحقی ببینیم که دیگر سکوت‌مان را می‌شکنیم.

وی در پایان گفت: متأسفانه نارضایتی‌ها به دلیل بی‌تدبیری مسئولان وجود دارد و دیگر مردم اعتماد نمی‌کنند. وقتی فرماندار و یا نماینده‌ای حتی نمی‌تواند به درستی صحبت کند و از حق دفاع کند، چگونه این مردم باید اعتماد کنند. متأسفانه این روزها رشوه گرفتن امری عادی شده است و گاهی رشوه با پست و مقام و مسئولیت معامله می‌شود.

انتهای پیام