به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، شاید بتوان جمله معروف شهید بهشتی مبنی بر اینکه «دانشجو موذن جامعه است، اگر خواب بماند نماز امت قضا میشود» را بتوان امروز بیش از گذشته مورد بررسی قرار داد. در شرایط حساس کنونی کشور دانشجویان باید بتوانند با هوشمندی و بدون اشتباه و خطا و بدون اینکه بهانه‌ای به دست دشمن دهند، بتوانند رسالت خود را مبنی بر مطالبه‌گری به نحو شایسته انجام دهند.

در همین رابطه محمدرضا مختاری، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی اراک در خصوص لزوم پرداختن به مطالبه گری دانشگاهیان با خبرگزاری دانشجو به گفتگو نشست.

دانشجو:آیا دانشجویان امروز مانند اوایل انقلاب قدرت مطالبه گری دارند یا اینکه منفعل عمل می‌کنند؟
یکی از ویژگی‌های مکتب فقهی ما پژوهش محوری و بی تفاوت نبودن نسبت به همه امور است. مجموعه ای از اتفاقات داخلی و خارجی باعث بی تحرکی امروز قشر دانشجو شده است. در گذشته به یک جوان ۲۰ ساله به چشم مدیری توانا نگاه می کردند؛ اما امروز به جوانی در این سن به چشم یک بچه نگاه می‌کنند و حتی حرف‌های وی جدی گرفته نمی‌شود.

امروز در بین جوانان و دانشجویان جریانی شکل گرفته که نه متعلق به جناح چپ است و نه متعلق به جناح راست؛ حتی خود را فراتر از قانون می‌دانند و نسبت به همه چیز بی تفاوتند. یکی از دلایلی که دانشجویان امروزی منفعل عمل می‌کنند، به این خاطر است که نگاه کودکانه‌ای به این قشر می‌شود؛ چرا که حتی تا پایان دوران دبیرستان نیز تحت حمایت و مراقبت خانواده هستند و مسئولیتی به آنان واگذار نمی‌شود؛ اما در پیشتر اینطور نبود و جوانان دبیرستانی در فصل تابستان کار می‌کردند و اجتماعی بار می‌آمدند و جامعه برایشان ملموس می شد؛ حتی فردی را سراغ دارم که اگر وی را در شهر رها کنی؛ اگر آژانس نگیرد، نمی‌تواند با تاکسی خود را به خانه برساند؛ خب چنین فردی طبیعتا ضعیف بار آمده و هنگامی که در دانشگاه پا می‌گذارد، نمی‌تواند مطالبه گر باشد؛ در صورتی که به گفته شهید بهشتی دانشجو باید خلاء‌های جامعه را ببیند و روی آن تحقیق و پژوهش کند و برای حل آن راهکار ارئه دهد.

دانشجو: خلاء فرهنگی تا چه اندازه بر عدم رشد و بلوغ فکری دانشجویان تاثرگذار است؟
باید دید فرهنگ را از چه منظری بررسی کنیم؟ تا نام کار فرهنگی می‌آید، در ذهن همه چنین تداعی می‌شود که هیاتی برگزار و مراسم زیارت خوانی اجرا شود و یا اینکه همه نان و پنیر بخورند و زیر بار استکبار نروند. جامعه لایه بندی دارد و روحیه افراد با یکدیگر متقاوت است. باید ببینیم ما برای جوانان چه کردیم و در ارتقای لایه به لایه دانشجویان در سطح جامعه چه برنامه‌هایی داشتیم و اینکه همیشه بگوییم وامصیبتا جوانان از دست رفتند، درست نیست.

دانشجو: چرا دانشجویان نسبت به درس بی میل هستند؟
چون فکر می کنند درس و رشته ای که می خوانند آینده شغلی ندارد و کسی پس از فارغ التحصیلی آن را تحویل نمی‌گیرد. متاسفانه دانشجویان معتقدند که علم ارزش ندارد، پس در نتیجه می‌گویند چرا بنیه علمی خودم را تقویت کنم. اگر علم مقدس شمرده شود، متوجه خواهید شد کسی که بیشتر می داند، بیشتر مورد احترام واقع می‌شود که در کشور ما چنین نیست و در روحیه دانشجو تاثیرگذار است و یک خمودگی ایجاد می‌شود.

دانشجو: آیا در دانشگاه‌های ما نشاط وجود دارد؟
سئوال سختی است. برخی شاخص‌ها نشان می‌دهد که در دانشگاه‌ها نشاط وجود دارد؛ چون وقتی برنامه متفاوتی برگزار می کنیم دانشجویان حضور پیدا می‌کنند، نظر می‌دهند؛ اما شاید ابراز احساسات و شور و نشاط‌ها تغییر کرده باشد. می‌توان گفت که هیجان‌ها در فضای مجازی خالی می‌شود.

در گذشته اگر دانشجویان نسبتی به موضوعی واکنش داشتند آن را در محیط دانشگاه با برگزاری تریبون، تجمع، جلسات و برنامه‌های مختلف نشان می دادند؛ اما امروزه واکنش‌های خود را از طریق پست، کامنت و توئیتنشان می‌دهند که خود باعث کمرنگ شدن فعالیت‌های فیزیکی در سطح دانشگاه می‌شود و زندگی فضای میدانی جای خود را به فضای مجازی داده است.

دانشجو: فضای مجازی حدود ۴ سال است که در ایران همه گیر شده، اما انفعال دانشجو به خیلی پیش از این برمیگردد، نظر شما در این مورد چیست؟
برخی معتقدند سیر نزولی جنب و جوش دانشجویی از بعد از دوران رییس جمهور اسبق ایران شروع شد. بعضی مواقع به وسیله برخی متولیان امر بد عمل شد. دانشجویان در تریبون‌های آزاد دانشجویی از حرف زدن می ترسیدند و اساتید حتی اساتید که با سهمیه انقلاب وارد دانشگاه شدند، نیز در مسائل سیاسی بسیار بی تفاوت شدند.

دانشجو: آیا اساتید در ایجاد بی‌تفاوتی بین دانشجویان نقش دارند؟
هیچ کسی در محیط دانشجویی به اندازه استاد نمی‌تواند تاثیرگذار باشد؛ زیرا اساتید یک منش فکری دارند که به آن معتقدند. وقتی دانشجو فضا و رفتار سرد استاد را می‌بیند، توقع دارید حرکتی از خود نشان دهد؟ حتی دانشجویانی که شور سیاسی دارند به وسیله بعضی از اساتید خاموش می‌شوند.

دانشجو: چرا برخی اساتید فضای رخوت انگیز دانشگاه را ترجیح می‌دهند؟
برخی اساتید انقلابی هستند که خجالت می‌کشند از انقلاب حرف بزنند؛ زیرا فکر می‌کنند انقلاب به دستاور‌های خود نرسیده و سر مردم کلاه گذاشته شده است و خیال می کنند شعار‌هایی داده شده که حالا بدان عمل نشده و این تفکر یک استاد در اصل ظلم به انقلاب است.