گوی‌ها توخالی هستند و اندازه‌های متفاوتی از یک توپ بیسبال تا یک توپ بسکتبال دارند.

شکار گنج در دو دهه اخیر یک رویداد سالانه شده، اما زمانی لازم نبود کسی این گوی‌ها را در ساحل پنهان کند و به طور طبیعی بعد از طوفان‌های زمستانی از اقیانوس می‌آمدند و اشیای باارزشی بین کلکسیونر‌ها به شمار می‌آمدند. زمانی ماهیگیران قسمت‌های مختلف جهان به ویژه ژاپن و نروژ از آن‌ها استفاده می‌کردند تا تور‌های ماهیگیری خود را شناور نگه دارند.

در ماهیگیری تجاری، تعداد زیادی از تور‌های ماهیگیری به طول چندین کیلومتر را به اقیانوس می‌انداختند و این گوی‌های شیشه‌ای آن‌ها را روی آب نگه می‌داشتند. امروزه این گوی‌ها از جنس پلاستیک و آلومینیوم هستند، اما زمانی از جنس شیشه بودند.

شناورهای شیشه‌ای اولین بار در سال ۱۸۴۲ توسط یک شرکت شیشه نروژی ساخته شدند و در ابتدا از جنس چوب و چوب پنبه بودند که بسیار آسیب پذیر بود. اما شناور‌های شیشه‌ای مقاوم و سبک و بادوام بودند و به سرعت در صنعت ماهیگیری اروپا رایج شدند، اما یک قرن طول کشید تا شناور‌های چوبی و چوب پنبه‌ای کاملا منسوخ شوند.

ژاپن تولید شناور‌های شیشه‌ای را در سال ۱۹۱۰ آغاز کرد و به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت تا اینکه شناور‌های آلومینیومی و پلاستیکی در دهه ۱۹۷۰ جای آن‌ها را گرفتند. طی استفاده ۶۰ سال از آن‌ها، تعداد زیادی شناور در دریا گم شد. بیشتر شناورهای گمشده در اقیانوس آرام را اکنون می‌توان در سواحل ژاپن پیدا کرد.