امیرحسام شهسواری:

بازی طفلان کجا با جیغ بود....  در چند روز گذشته ویدئویی از یک عزاداری در حال دست به دست شدن در فضای مجازی است که نوزادی در آغوش یک روحانی به شدت در حال گریه است و روحانی با بی اعتنایی به این موضوع و اصرار به ادامه کار خود باعث خشم کاربران شده و حاشیه هایی را به وجود آورده است.

پیامبر فرمود: «مَن کانَ له صَبیٌّ فَلیَتصابّ له» یعنی هرکس کودکی دارد، با او کودکانه حرف بزند. اَحبّوا‌ الصِّبیان وارحَموهُم ... او را دوست بدارید و با او مهربانی کنید....

زبان کودکی، زبان خشونت نیست و ما هرگز حق نداریم اینطور با کودک رفتار کنیم، این مصداق عینی خشونت علیه کودکان هست.

اوکه چیزی درک نمی کند از این تصاویری که برایش ساختند، ولی آینده ذهنی اش، فردا چه پاسخی داریم اگر ....

مگر شما فیلم سازید، کارگردانید؟ می خواهید تصویرسازی کنید؟ می خواهید مردم را بگریانید، تفکر در فلسفه و فرهنگ عاشورایی ، دریای خون از دیده و دل می جوشاند،
از قیامی می گویید که دشمنی که آب بر امام بسته ، در آن حُر می شود،
از قیامی که بیعت غدیر را در خود نهفته دارد،
از قیامی که شیعه در شادی و غمش آن را می ستاید،
ادبِ آداب محرم را پاس بدارید، منبر و شهرت زودگذر است، نام نیک و خاطره خوب بگذارید،
امام خمینی (ره) می گویند: چه بسا یک بچه خوب مملکتی را خوب کند،
اگر این رفتار شما این کودک را از حسین و حسینیه فراری دهد، اگر ...
تربیت، تربیت ، تربیت
امروز و فردای ایران زمین نیازمند تربیت است،

جامۀ کعبه را که می بوسند / او نه از کرم پیله نامی شد

با عزیزی نشست روزی چند / لاجرم همچو او گرامی شد

با نام امام حسین(ع) به خدا برسید، با فلسفه قیام اباعبدالله به درک عظمت پیامی برسید که خداوند برای قرنها در کتاب زندگی مان قرارداده که نه ظلم کنیم و نه ظلم را بپذیریم،

خون امام حسین(ع) برای همین سطحی نگری های افراد تربیت نشده ای که واعظ  و منبر نشین شدند و والدینی که فکر می کنند این رفتار آبرویی برای آنها نزد اهل بیت ایجاد می کند ، بر زمین ریخت.

امام حسین(ع) شهید جهالت امت شد، کمی به خود بیایید. فلسفه عاشورا 10 روز عزا و قیمه نبوده و نیست، مبارزه با جهالت، امر به معروف ، نهی از منکر، دستگیری از مستمندان و مبارزه با رفتارهایی از این دست است.

واعظان ما باید کمی کتاب بخوانند، کمی آگاه تر روی منبر بروند، از عزت امام حسین(ع) بگویید،
امام ما در برابر سپاه ظلم ، ضعف نداشت، مظلومیت حسین از نشناختن او می آید، از نفهمیدن پیام بازگشتش از عرفات، از قدم به قدمی که تا کربلا برداشت،
امام حسین(ع) مظلوم این 10 روز نبوده آقایان، حسین امروز هم در ام القرای اسلام مظلوم است، این همه دسته جات و حسینه و مداح و واعظ، اما حسین هنوز تنهاست و هنوز هم در عمق زمان فریاد می زند: هَل مِن ناصرٍ یَنصرنی؟

امام حسین(ع) دارای چنان عظمتی است که تا قیام خونخواهش برپا نشود، تا این جهالت ها ادامه داشته باشد، درکش سخت است.

در ادامه ویدیوی این عزاداری را مشاهده می کنید.



آنچه از امام حسین(ع) می شناسیم ، عظمت است، عظمت است و عظمت و عدم درک آن حسین را مظلوم می کند. شاید این اشعار کمی نزدیک باشد به نمایش تصویری از دشمنان بی حیایی که برابر حسین(ع) ایستادند:


چون حسین مرکز به دورش کردگار
دست خود بالا گرفت در کارزار
هل منی زد بر جمیع اشقیا
یک نفر پاسخ ندادش جز خدا
گفت لشکر! من حسینم من حسین
آدم و عالم زداغم شور شین
اینچنین مهمان‌نوازی می‌کنید؟
با حبیب‌الله بازی می‌کنید؟
کی پذیرایی زمهمان تیغ بود؟
بازی طفلان کجا با جیغ بود؟
خود شما دعوت زمن بنموده‌اید
تیغ و خنجر روی من بگشوده‌اید
دعوتم کردیدآیم سویتان
آمدم این است وفای کویتان
من نسب از پشت احمد می‌برم
سینه عدوان حق را می‌درم
آنکه باشد جانشین مصطفی
باب من باشد علی مرتضی
من حسینم ابن زهرای بتول
پاره تن نور چشمان رسول
تشنه‌ام بر بوسه شمشیرتان
آمدم مردی ندیدم بینتان