از جمله مسائلی که رئیس جمهوری در نشست های گذشته مورد توجه قرار داد و بی تردید در نشست کنونی نیز مد نظر قرار می گیرد، موضوع تقابل با افراط گرایی و تروریسم است. سال 92 که روحانی برای نخستین بار در شصت وهشتمین نشست مجمع حاضر شد و خطر افراط گرایی را با طرح «جهان علیه خشونت و افراطی گری» با موافقت 190 تن از سران حاضر به ثبت رساند، کسی تصور نمی کرد گروه دهشت افکنی همچون داعش پهنه کره خاکی به ویژه غرب آسیا را ناامن کند. شاید اگر این هشدار در آن سال مورد توجه جدی حاضران قرار می گرفت، خاورمیانه تا این سطح در باتلاق آشوب و ناامنی فرو نمی رفت.
ایران تا کنون نقش قابل توجهی در مبارزه با تروریسم ایفا کرده و در مسیر ایجاد صلح و ثبات، هزینه های مالی و انسانی زیادی را متحمل شده است. همین دغدغه خشونت زدایی باعث شد تا رئیس جمهوری پارسال در مجمع بر ضرورت توقف فوری جنایت و خشونت علیه مسلمانان روهینگیا میانمار تاکید کند.
خلع سلاح از دیگر مواردی است که می تواند در سازمان ملل مورد توجه قرار گیرد؛ موضوع مهمی که تنها در سطح شعار باقی مانده و گویی قوانین محدودساز برای کشورهای برخوردار از سلاح های هسته ای و کشتار جمعی کارایی ندارد. به عنوان نمونه «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا چندی پیش در تشریح دکترین اتمی خود از نوسازی زرداخانه اتمی با بمب‌ های هسته‌ ای کوچک‌ تر سخن به میان آورد. بیان این دکترین به منزله زنگ خطری برای تشدید آشوب در جهان بحران زده است تا قدرت های بزرگ با اقدام متقابل، جنگ سرد مجددی را رقم بزنند.
طنز تلخ ماجرا آنجاست که ایالات متحده سناریوی خلع سلاح ایران را مدنظر دارد تا تهران را در منطقه آشوب زده خاورمیانه بی دفاع کند؛ منطقه ای که تنش های آن بیش از هر عاملی، برآیند تهاجم و مداخله گری ایالات متحده است.
بی تردید تقویت توانمندی نظامی ایران برای منافع آمریکا و متحدان منطقه ای این کشور همچون عربستان سعودی و رژیم صهیونیستی خطرساز است و آنها با هر ابزاری می کوشند تا توان نظامی ایران را محدود کنند. بنابراین طرح برنامه موشکی ایران در این راستا قابل تحلیل است.
قطعنامه 2231 شورای امنیت به صراحت تولید و کاربرد موشک هایی که قابلیت حمل کلاهک های هسته ای را داشته باشند برای ایران ممنوع اعلام کرده است اما موشک های ساخت ایران با هدف دفاعی و بدون قابلیت حمل این نوع از کلاهک ها طراحی شده اند.
دشمنان ایران در تلاشند با بزرگنمایی و دادن آدرس غلط از برنامه موشکی کشور ما به ایران هراسی دامن زده و به قول معروف از آب گل آلود ماهی بگیرند. این در حالی است که همین آمریکای ترامپ قراداد تسلیحاتی 110 میلیارد دلاری با ریاض می بندد و از 200 کلاهک هسته ای رژیم صهیونیستی چشم می پوشد؛ رژیمی که تا کنون به عضویت پیمان «ان.پی.تی» (معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای) در نیامده و به بازرسان آژانس نیز اجازه بازرسی از مراکز هسته ای و نظامی خود را نمی دهد.
مساله مهم دیگری که در آینده به عنوان لکه ننگی در تاریخ آمریکا به ثبت خواهد و رئیس جمهوری کشورمان در مجمع می تواند بر آن تاکید کند، بحث تعهدگریزی و قانون شکنی آشکار ترامپ است. هر چند هنوز دو سال از ورود ترامپ به کاخ سفید نمی گذرد، وی تقریبا به تمامی تعهدات بین المللی این کشور پشت پا زده است.
دولت ترامپ چندی پیش بی اعتنا به افکار عمومی و جامعه جهانی از سازمان علمی، فرهنگی و آموزشی ملل متحد (یونسکو) و همچنین شورای حقوق بشر این سازمان خارج شد. افزون بر آن، خروج آمریکا از پیمان تجاری شراکت فراآتلانتیک (تی.‌پی.‌پی)، توافقنامه اقلیمی پاریس، پیمان مهاجرتی سازمان ملل، قرارداد تجارت آزاد آمریکای شمالی (نفتا) و برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) از عمق مسئولیت گریزی ترامپ حکایت می کند.
تعهدگریزی های مذکور نشانگر خودمحوری و منطق یکجانبه گرایی رئیس جمهوری آمریکا در مقابل منطق چندجانبه گرایی حاکم بر روابط بین الملل است. با توجه به همین منطق حاکم بر کاخ سفید، ترامپ نه تنها بازیگرانی چون ایران، روسیه، ترکیه، چین، ژاپن، مکزیک و ... که حتی متحدان دیرینه خود همچون کانادا و اتحادیه اروپا را با جنگ تعرفه ای و دیگر سیاست های سودجویانه به چالش می کشد.
مهمترین موضوعی که رئیس جمهوری کشورمان باید در مجمع عمومی آن را برجسته نماید، برجام گریزی ترامپ و بی اعتنایی کاخ سفید به تعهدات دولت قبل این کشور در قبال ایران است. برجام سندی چندجانبه، مورد تایید شورای امنیت و همچنین آژانس بین المللی انرژی اتمی است که به تازگی دوازدهمین گزارش آمانو بر پایبندی کامل تهران به این توافق مهر تایید زده است. با همه این تفاسیر، ترامپ با خواست جهان برای حفظ توافق «نه» گفت و با خرو ج از برجام تحریم های ثانویه را از سرگرفته است.
بی تردید در صورت سکوت جهان در برابر زیاده خواهی های ترامپ از قبیل برجام شکنی وی، در سال های آتی شاهد شدت یابی اقدامات تهاجمی و تنش زای رئیس جمهوری این کشور خواهیم بود؛ مسائلی که انتظار می رود نه تنها از سوی روحانی که از سوی دیگر سران حاضر در اجلاس انعکاس یابد.
بنابراین اجلاس مجمع ضمن این که فرصت مغتنمی برای دیدارهای دوجانبه و غیررسمی با هدف گسترش روابط فی مابین است، فرصتی ایجابی نیز برای دیپلماسی عمومی و رسانه ای به شمار می رود تا افزون بر نمایندگان حاضر، مردم سراسر جهان طنین حقیقت را از تریبون اثرگذارترین سازمان بین المللی بشنوند. بایسته است با دیپلماسی عمومی پویا وفعال وایجاد موج رسانه ای با رسانه های پرمخاطب دنیا عهد شکنی امریکا و عدم احترام به تعهدات و مسئولیت های بین المللی ترامپ برجسته سازی شود.
.........................................................................................................................................................................................
* پژوهشگرخبری ایرنا

پژوهش**9242**