صاحب‌خبر - همزمان با نزدیک شدن موعد حمله ارتش سوریه به استان ادلب برای فروشکستن آخرین سد تروریست‌ها، حامیان منطقه‌ای و بین‌المللی آن‌ها به تکاپو افتاده‌اند تا به هر طریق ممکن، عوامل میدانی و اجاره‌ای خود را از مهلکه نجات دهند. دولت فرانسه که یکی از حامیان گروه‌های تروریستی است، رسماً از عملیات ارتش سوریه انتقاد کرده و آن را عامل به خطر افتادن امنیت اروپا عنوان کرده است. «ژان ایو لودریان»، وزیر امور خارجه فرانسه مدعی شده است، حمله به ادلب سوریه که موجب متفرق شدن تروریست‌های مستقر در این منطقه و فرار آن‌ها به اروپا می‌شود، احتمالاً امنیت این قاره را به خطر خواهد انداخت. وی همچنین با استفاده از کارت سوخته حقوق بشر در سوریه هشدار داد که بمباران بی‌هدف ادلب، شهروندان و بیمارستان‌های این شهر می‌تواند به جنایت جنگی تبدیل شود! گزافه‌گویی لودریان در حالی است که وی و دیگر شرکای غربی‌اش در طول بیش از هفت سال گذشته، به روش‌های مختلف از شورشیان مسلح علی‌الدوام حمایت کرده و همزمان از ایران و متحدین منطقه‌ای کشورمان خواسته‌اند که به‌اصطلاح در تحولات غرب آسیا دخالت نکنند ! آمریکا نیز طی روزهای اخیر به‌طور پیوسته سوریه را به حمله نظامی در صورت استفاده از سلاح شیمیایی تهدید کرده است تا افزون بر سرپوش گذاشتن برشکست تروریست‌های دست‌پرورده خود، با جنگ تبلیغاتی و پروپاگاندای نظامی، موازنه ایجاد کند. در همین راستا، استانداردهای دوگانه آمریکایی – غربی در حمایت از عناصری که از هیچ جنایتی فروگذار نکرده‌اند، حتی صدای سیاستمداران و اصحاب رسانه آمریکایی را درآورده است. به‌عنوان نمونه، «تولسی گابارد»، نماینده دموکرات و عضو مجلس نمایندگان آمریکا با انتقاد شدید از مواضع کاخ سفید در قبال حوادث ادلب، اتخاذ چنین مواضعی را مترادف با حمایت تروریست‌های القاعده و شاخه‌های آن در سوریه دانست. وی خطاب به سیاستمداران کاخ سفید گفت: «چند روز قبل دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا و مایک پنس معاون وی در خصوص حملات ۱۱ سپتامبر و میزان توجهشان به قربانیان حملات القاعده در کشورمان حرف زدند اما در حال حاضر از حدود ۲۰ هزار الی ۴۰ هزار نفر از عناصر القاعده و دیگر گروه‌های تروریستی در سوریه حمایت می‌کنند. این خیانت به ملت آمریکا است.» از سوی دیگر، شکی نیست که آمریکا در تلاش است تا افکار عمومی را به این سمت هدایت کند که ارتش سوریه قصد استفاده از سلاح شیمیایی در ادلب را دارد ولی دمشق و متحدانش این نقشه را برملا کرده‌اند. اطلاعات به‌دست‌آمده حاکی از آن است که تروریست‌ها درصدد بکارگیری تسلیحات شیمیایی هستند تا اتهام آن را متوجه دولت سوریه کنند و بقیه مراحل را برای ایجاد مانع در مسیر آزادسازی ادلب، به آمریکا و هم‌پالکی‌هایش واگذار نمایند. پیش‌درآمد این توطئه نیز حدود یک هفته پیش رخ داد. آمریکایی‌ها دیرالزور را هدف بمب‌های فسفری قرار داده و این‌گونه وانمود کردند که ارتش سوریه مسئول بکارگیری این تسلیحات ممنوعه است و نتیجه گرفتند که در عملیات ادلب نیز از سلاح شیمیایی استفاده خواهد شد. تلاش ژرمن‌ها برای نقش‌آفرینی در پازل سوریه نیز در نوع خود جالب‌توجه است. آلمانی‌ها که تا پیش‌ازاین، در ویترین رویدادهای سوریه قرار نمی‌گرفتند و سعی می‌کردند که در پس پرده، نقش حمایتی ایفا کنند نیز به‌تازگی در مواضع ظاهری خود عقب‌گرد کرده و نسبت به شرکت در عملیات نظامی در سوریه اعلام آمادگی نموده‌اند. مقامات این کشور احساس می‌کنند در میدان قدرت‌نمایی در منطقه عقب‌افتاده‌اند و می‌خواهند با ایفای نقش- چه مثبت و چه منفی – این کاستی را جبران کنند. از سوی دیگر، ورود مهاجران به آلمان، بر اقتصاد این کشور تأثیر گذاشته و نگران آن هستند که با آزادسازی ادلب و بازگشت تروریست‌ها به آغوش پدرخوانده‌های خود، موقعیت ممتاز اقتصادی – امنیتی خود را از دست بدهد؛ لذا تلاش می‌کند با دخالت نظامی در سوریه شرایط را به نفع خود تغییر دهد که با توجه به تبعات دخالت نظامی احتمالی برلین، این هدف به‌طور حتم، محقق نخواهد شد. صف‌بندی سیاسی آلمان هم اجازه چنین اقدامی به آلمان نخواهد داد چراکه حزب سوسیال‌دموکرات این کشور اعلام کرده است اجازه نخواهد تا ارتش این کشور در حمله نظامی علیه سوریه مشارکت داشته باشد. این نکته را نیز باید افزود که غرب با حمله احتمالی به سوریه، هیچ پیشرفتی در حل پرونده این کشور نخواهد دید، بلکه حماقت آن‌ها همچون گذشته باعث پیچیده‌تر و طولانی‌تر شدن جنگ در این کشور خواهد شد؛ همان‌گونه که پس از تجاوز نمایشی سال گذشته آمریکا، انگلیس و فرانسه این اتفاق رخ داد. ضمن اینکه این اولین بار نیست که آمریکا و متحدانش برای حمله به سوریه خیز برداشته‌اند ولی نتیجه آن همیشه به نفع دمشق تمام‌شده است. در حال حاضر، بخش اعظم این کشور از لوث وجود تروریست‌ها پاک‌سازی‌شده و آخرین پایگاه آن‌ها در استان ادلب، در آستانه فروپاشی و پاک‌سازی قرارگرفته است. ترکیه تا حد زیادی در پازل حامیان سوریه بازی کرده و اگر غرب نیز همین شیوه را در پیش گیرد، به‌طور حتم، دغدغه‌های آن‌ها مثل فرار تروریست‌ها به اروپا نیز مرتفع خواهد شد، هرچند که پیداست این موضوع، بهانه‌ای بیش نیست. ضمن اینکه چنانچه مثلث آمریکا، فرانسه و آلمان و چندضلعی‌های شوم احتمالی دیگر بنا را بر همکاری با روسیه، سوریه و ایران برای پاک‌سازی ادلب بگذارند، ادعای آن‌ها در مبارزه با تروریسم به اثبات خواهد رسید چون دمشق و متحدانش اکنون دست برتر را در تحولات میدانی از آن خود کرده‌اند و طبیعی است هر مجموعه‌ای که خارج از این دایره قدرت عمل کند، محکوم به شکست و ناکامی است. اما اگر واشنگتن و متحدانش حماقت کرده و به سوریه حمله کردند چه اتفاقی رخ می‌دهد؟ واقعیتی که نمی‌توان آن را نادیده گرفت یا انکار کرد این است که کاخ سفید تاکنون بیش از دو تریلیون دلار در جنگ عراق ازدست‌داده و با شکست از آن خارج‌شده است. با احتساب حاتم‌بخشی‌های این کشور در سوریه و دیگر کشورهای غرب آسیا، مجموعاً 7 تریلیون دلار از کیسه آمریکا در جنگ‌های بی‌حاصل رفته است که همین امر، عصبانیت ترامپ را در پی داشت و به این بهانه، در هر فرصتی گاوهای شیرده منطقه را دوشیده است. بنابراین، مرور سریال شکست‌های آمریکا در منطقه نشان از این واقعیت دارد که پوزه یانکی‌ها در صورت حمله به سوریه به خاک مالیده می‌شود و صدالبته نتایج آتش‌افروزی‌هایش در لیبی، یمن و افغانستان هم چیزی جز فضاحت و رسوایی نخواهد بود.∎​