ورزش 11 - اسپانیا از در یک دهه گذشته هرگز هیچگونه دغدغه ای را برای حضور یک مربی بزرگ بر روی نیمکت خود نداشته است، از وینسته دل بوسکه گرفته تا لوپتگی افرادی بودند که هرگز ماتادورها را درگیر چالش های فنی نکردند چرا که اسپانیایی ها بدون شک آغازگر عصری نوین در زمینه مربیگری تاریخ فوتبال مدرن بوده اند، از سلطه پپ گواردیولا بر فوتبال اروپا تا لوئیز انریکه و اوزه بیو سکریستین، رافائل بنیتز، آنتونیو پیتزی، ارنستو والورده و .. چهره های مطرحی هستند که فوتبال می تواند به آسودگی به آنها تکیه کند!
نکته جالب توجه در ارتباط با تیم ملی اسپانیا تاثیر گذاری عجیب رئال مادرید و بارسلونا در هر دوره است، گاهی کهکشانی ها و گاهی کاتالان ها افسار هدایت ماتادور ها را بر عهده می گیرند تا فوتبال سراسر هیجانی لالیگا، چکیده ای از خود را در لاروخا داشته باشد.
مشخصا اگر روبیالس آن گناه بزرگ را در ارتباط با خولن لوپتگی در تیم ملی اسپانیا و برکناری او یک روز پیش از رقابت های جام جهانی 2018 روسیه مرتکب نمی شد، حداقل جایگاهی که می شد برای قرمز های خشمگین در نظر گرفت نایب قهرمانی جهان بود، اما لوپتگی اخراج شد تا فرناندو هیرو با تیمی بدون روحیه و بی اعتماد به نفس برابر روسیه میزبان این رقابت ها زانو بزند و به خانه بازگردد و یکی از نتایج بد ادوار گذشته جام جهانی های خود را کسب کند.
برخی تیم ساخته شده لوپتگی را قدرتمند تر از تیم امروزی لوئیز انریکه می دانند! تفاوت این دو در چیست؟ ترکیب ها همان است و مهره های کلیدی نیز با همان ترافیک در صف جنگجو های میدانی قرار گرفته اند! اما با نگاهی گذرا به سبک بازی این دو مربی نتیجه ای جالب حاصل می شود!
خولن لوپتگی سرمربی گذشته اسپانیایی ها برای رسیدن به گل به طور میانگین با 18 پاس متوالی می توانست توپ را از خط دروازه رقبا وارد کند، سبکی که دیگر برای لاروخا تا حدودی حوصله سر بر شده است! چرا که مخترع آن یعنی پپ گواردیولا پادشاه بازی مالکانه ای به وسعت بسیار بیشتر و جذاب تری را از این به نمایش می گذاشت، اما لوئیز انریکه همانگونه که در شاهکار شب گذشته شاگردانش برابر کرواسی نایب قهرمان جام بیست و یکم عملکردی فوق العاده را از خود بر جای گذاشت، برای رسیدن به دروازه حریف به طور میانگین با 7 پاس متوالی می توانست حملات تیمش را پایه ریزی کند! استفاده از توپ های مستقیم و سرعت دادن به بازی با استفاده از توانمندی خیره کننده خوزه گایا و دنی کارواخال در دو سمت کناری زمین و حذف پراکندگی هافبک ها و از دستور کار خارج کردن بازی سازی از میانه زمین، فلسفه ای تازه از سبک تیم ملی اسپانیا بود که همه را سورپرایز کرد تا به تحسین این تیم دوباره از گور بازگشته وادارد.
نکته جالب دیگری که در اسپانیا کنونی دیده می شود، تاثیری گذاری مهره های پرشمار رئال مادرید در این تیم است؛ اتفاقی که در هر دوره یکی در میان میان آنها و بارسلونایی ها معاوضه می شود، دنی سبایوس، مارکو آسنسیو، سرخیو راموس و دنی کارواخال و ایسکو جز اصلی ترین و کلیدی ترین مهره های انریکه در اسپانیا بودند که چنین نتیجه ای باورنکردنی را در برابر کرواسی فوق العاده آماده زلاتکو دالیچ رقم زدند.
هرچند که در گذشته تجیمع ستارگان بارسلونا چون ژاوی، اینیستا، داوید ویا جرارد پیکه و کارلس پویول از دفاع تا هافبک و خط حمله این تیم را بیمه کرده بود و مو به موی تاکتیک های فنی را به اجرا درمی آورد، اما حالا نوبت به مادریدی ها رسیده است تا از انتهای تا آتشین ترین خط زمین پراکندگی ستارگان را در اختیار بگیرند! مطمئنا نگاه ها از سوی انریکه به رئال مادرید و ستارگانش بیش از پیش خواهد بود، چرا که اسپانیای تازه معرفی شده وابستگی ویژه ای به رئالی ها دارد!
نظر شما