اختصاصی طرفداری - از 6 مارس سال 1902 که تاریخ رسمی تاسیس باشگاه رئال مادرید به حساب می آید تا به الان (سال 2018) نزدیک به 116 سال می گذرد. 116 سالی که رئال را به موفق ترین تیم تاریخ فوتبال اسپانیا و همچنین بهترین تیم تاریخ فوتبال اروپا و جهان تبدیل نموده است. تیمی که همیشه در بالاترین سطح رقابت های باشگاهی در قاره سبز قرار داشته و هواداران لوس بلانکوس در گوشه و کنار دنیا به تیم پرافتخار خود به حق می بالند. از این رو قصد داریم تا در یادداشتی که در هفت بخش تقدیم شما عزیزان می شود به معرفی 70 ستاره و بازیکن برتر تاریخ این باشگاه بر اساس عملکرد فردی، تاثیرشان در افتخارات و عملکرد این تیم و نوستالژی و خاطرات هواداران رئال مادرید از این بازیکنان پرداخته ایم. بدون شک نظرها و معیارها در خصوص بهترین ها متفاوت بوده و این مطلب نیز بر اساس سلیقه شخصی نویسنده و دوستانی که بنده را در این زمینه یاری داده اند، تهیه شده است.
گفتنی است در بخش افتخارات، تنها دستاوردهای هر بازیکن با پیراهن رئال مادرید در کنار افتخارات ملی و فردی لحاظ شده و سایر افتخارات به دست آمده این بازیکنان در دیگر باشگاه ها به غیر از رئال مادرید، در این یادداشت منظور نشده است.
30. آمانسیو آمارو (1976-1962)
آمانسیو آمارو با سابقه 14 سال بازی در رئال مادرید، متولد 16 اکتبر 1939 (مهرماه 1318 شمسی) در لاکرونیا اسپانیاست. آمانسیو که در دوران بازیش در پست وینگر راست بازی می کرد، سابقه حضور در باشگاه های دپورتیوو لاکرونیا و رئال مادرید را داشته است. آمارو فوتبالش را از 15 سالگی و باشگاه ویكتوریا در زادگاهش شروع کرد و 4 سال در این باشگاه مشغول به بازی گشت. پس از این مدت و در سال 1958، آمارو به باشگاه دپورتیوو لاکرونیا كه یكی از تیم های حاضر در دسته دوم اسپانیا بود، پیوست. هنگامی كه دپورتیوو به دسته یك صعود كرد، آمانسیو توجه تیم های بزرگی هم چون رئال مادرید را به خود جلب كرد. سانتیاگو برنابئوی فقید ریاست وقت رئال مادرید، باعث شد تا این ستاره جوان به این تیم ملحق شود. سانتیاگو برنابئو در آن روزگار، علاقه بسیاری به جذب ستارگان گمنام و پرورش آنها داشت. با خرید آمانسیو توسط رئال مادرید در ژوئن 1962 بازیكنانی همچون زوكو، مولر و یانكو نیز به این تیم آمدند. در همان اولین حضور آمانسیو در رئال این تیم موفق به فتح لالیگا شد. آمانسیو در فصل اول حضورش در رئال مادرید، زیاد به كار گرفته نمی شد و تنها در برابر اندرلخت (با نتیجه 3-3) و رئال بتیس در سویل (با نتیجه 5-2 به سود رئال) بازی كرد. در فصل 64-1963 آمانسیو و رئال مادرید به فینال جام باشگاه های اروپا رسیدند و تنها در برابر اینتر 3-1 شكست خوردند. در فصل بعد رئال مادرید موفق تر بود و در مرحله نیمه نهایی با بنفیكا روبرو شد.
رئال مادرید جوان كه به رهبری میگل مونیوس، جوانانی هم چون پیری، والازكز و و سانچز را جذب كرده بود، یکی از موفق ترین تیم های تاریخ رئال مادرید است و به عنوان تیمی الگو در تمامی ادوار شناخته می شود. آن ها بار دیگر در فینال حاضر شدند و برابر پارتیزان قرار گرفتند. این بازی كه در «هیسل استادیوم» در بروکسل و در 11 می 1966 انجام می شد، به سود رئال به پایان رسید. آمانسیو در 20 دقیقه پایانی این بازی وارد زمین شد و بعد از یك و دو استثنایی یك مدافع را جا گذاشت و با مهارت توپ را پشت دروازه بان یوگسلاو انداخت. پنج دقیقه بعد شوت 30 متری هم تیمی اش سرنا، بازی را به پایان رساند. این اولین و تنها مدال قهرمانی جام باشگاه های اروپا، برای آمانسیو بوده است. در 6 فصل ابتدایی در مادرید او 6 لالیگا را به دست آورد و در سال های بعد با كسب 3 لالیگای دیگر آمار خود را در کسب جام های لالیگا به 9 رساند. او جایزه بهترین گلزن لالیگا یا پیچیچی را نیز در دو سال پیاپی در 1969 و 1970 كسب كرده است. آمانسیو آمارو پس از 14 سال بازی در رئال مادرید، 344 بازی در لالیگا و زدن 119 گل، در سال 1976 و در سن 37 سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. وی پس از بازنشستگی به کادر فنی رئال مادرید ملحق شد. آمانسیو 42 بار افتخار پوشیدن پیراهن تیم ملی اسپانیا را به دست آورد و در این بین 11 گل نیز برای تیم ملی به ثمر رساند. از مهم ترین افتخارات ملی این بازیکن، قهرمانی در جام ملت های اروپا در سال 1964 است. از آمانسیو آمارو به عنوان یكی از بزرگترین بازیكنان تاریخ کشور اسپانیا یاد می شود.
افتخارات آمانسیو آمارو در رئال مادرید
قهرمانی در رقابت های لالیگا در 9 فصل 63-1962، 64-1963، 65-1964، 67-1966، 68-1967، 69-1968، 72-1971، 75-1974 و 76-1975
قهرمانی در جام باشگاه های اروپا در فصل 66-1965
قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل های 70-1969، 74-1973 و 75-1974
افتخارات فردی و ملی آمانسیو آمارو
قهرمانی در جام ملت های اروپا در سال 1964 به همراه تیم ملی اسپانیا
کسب جایزه پیچیچی (بهترین گلزن لالیگا) در فصل های 69-1968 و 70-1969
نفر سوم توپ طلای سال 1964
قرارگیری در تیم منتخب جام ملت های اروپا 1964
29. خوزه آنتونیو کاماچو (1989-1974)
مدافع چپ اسبق رئال مادرید، متولد 8 ژوئن 1955 (خردادماه 1334 شمسی) در شهر سیزا در مورسیا اسپانیاست. کاماچو سابقه 15 سال بازی در رئال مادرید را داشته که توانسته با این تیم، به 19 جام با ارزش از جمله 9 لالیگا و 2 جام یوفا دست یابد. آنتونیو کاماچو فوتبالش را در سنین پایین و از تیم آلباسته آغاز کرد و پس از آن به جوانان رئال مادرید ملحق شد. در 18 سالگی و در سال 1974، کاماچو به رئال مادرید پیوست و زودتر از آن چه فکرش را می کرد، توانست در ترکیب اصلی رئال مادرید قرار گیرد. اولین بازی این مدافع جوان در رئال مادرید، در سوم مارس 1974 بود که با برد 0-1 رئال مادرید، مقابل مالاگا همراه بود و کاماچو توانست 90 دقیقه در ترکیب رئال بازی کند. در آن زمان، هدایت رئال مادرید را لوییس مولونی بر عهده داشت. کاماچو در پیراهن رئال مادرید نزدیک به 600 بازی رسمی انجام داده که از این تعداد آمار بازی او در لالیگا به 414 بازی می رسد. این مدافع در این مدت توانسته 9 گل نیز با پیراهن رئال مادرید به ثمر برساند. این بازیکن در زمان بازیش در رئال مادرید، در سمت چپ این تیم، زوج بی نظیری را با رافائل گوردیلو تشکیل داده بود. در ژانویه 1978 کاماچو در تمرینات رئال، دچار مصدومیتی شدید شد که دو سال وی را از میادین دور کرد؛ اما کاماچو با انگیزه و توانی بیشتر از قبل برگشت و در دو قهرمانی پیاپی رئال در جام یوفا نقش مهمی ایفا کرد. کاماچو در عرصه ملی بازیکن پرافتخاری است و در 81 بازی ملی در مدت 13 سال به میدان رفته است.
اولین بازی کاماچو در تیم ملی اسپانیا در 19 سالگی و مقابل اسکاتلند بود که با تساوی 1-1 خاتمه پذیرفته است. این مدافع، سابقه حضور در دو جام جهانی 1982 و 1986 و دو یورو 1984 و 1988 را در کارنامه ورزشی خود داشته و توانسته با تیم ملی اسپانیا در جام ملت های 1984به مقام نایب قهرمانی برسد. آخرین بازی ملی کاماچو در 33 سالگی و مقابل آلمان غربی بود و بعد از این دیدار، وی از عرصه بازی های ملی خداحافظی کرد. ضمن این که کاماچو یک سال بعد از خداحافظی از بازی های ملی در سال 1989 با پیراهن رئال مادرید اعلام بازنشستگی کرد. کاماچو با اتمام دوران فوتبالش، مربی گری را به عنوان عضوی از کادر فنی رئال آغاز کرد. اسپانیول و رایو وایکانو، اولین تجربیات سرمربی گری او بودند که زمینه ساز صعود هر دو تیم به لالیگا شد. این مربی در سال 1998 هم سرمربی رئال شد، اما پس از اختلاف با مدیران باشگاه بعد از 22 روز از این تیم جدا شد. کاماچو بین سال های 1998 تا 2002 سرمربی گری تیم ملی اسپانیا را به عهده داشت. در جام جهانی 2002 در مرحله یک چهارم نهایی و در بازی مقابل کره جنوبی، با قضاوت بحث‌برانگیز داور، تیم وی از جام جهانی کنار رفت. کاماچو پس از آن سرمربی تیم بنفیکا شد و در دو سال حضور در این تیم، جام حذفی پرتغال را برد. در فصل 05-2004 کاماچو بار دیگر به رئال بازگشت و جایگزین کارلوس کی روش شد، ولی حضورش در رئال دوباره زیاد دوام نیاورد و او با دستیارش ماریو رموند گارسیو تعویض شد. وی پس از آن در بنفیکا و اوساسونا دوران مربیگری نسبتا موفقی داشت و در نهایت در تیم ملی چین، پس از ناکامی در صعود به جام جهانی و نتایج ضعیف این تیم، از سمتش برکنار شد.
افتخارات خوزه آنتونیو کاماچو در رئال مادرید
قهرمانی در رقابت های لالیگا در 9 فصل 75-1974، 76-1975، 78-1977، 79-1978، 80-1979، 86-1985، 87-1986، 88-1978 و 89-1988
قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در 5 فصل 74-1973، 75-1974، 80-1979، 82-1981 و 89-1988
قهرمانی در رقابت های جام یوفا در فصل های 85-1984 و 86-1985
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال های 1988 و 1989
قهرمانی در رقابت های League Cup در سال 1985
افتخارات فردی و ملی خوزه آنتونیو کاماچو
نایب قهرمانی در جام ملت های اروپا در سال 1984به همراه تیم ملی اسپانیا
قهرمانی در جام حذفی پرتغال در سال 2004 به عنوان سرمربی تیم بنفیکا
28. خوان آلونسو (1960-1949)
خوان آلونسو از دروازه بانان بزرگ رئال مادرید محسوب می شود که سابقه 5 قهرمانی در جام باشگاه های اروپا را با رئال دارا می باشد. متاسفانه اطلاعات و سورس کافی در مورد این دروازه بان بزرگ تیم رئال مادرید به آن شکل موجود نمی باشد و تنها اطلاعات موجود در مورد آلونسو، تعداد قهرمانی ها و سال های حضور این بازیکن در رئال مادرید است. خوان آلونسو متولد 13 دسامبر 1927 (آذرماه 1306 شمسی) در کشور اسپانیاست. آلونسو تا قبل از پیوستن به رئال مادرید در سال 1949، به آن شکل در تیم مطرحی بازی نمی کرد و در 22 سالگی به تیم سپیدپوش رئال ملحق شد. در مدت 11 فصل، وی در 225 بازی در رقابت های لالیگا درون دروازه رئال مادرید قرار گرفت و به 11 قهرمانی با ارزش با این تیم دست یافت. آلونسو در فصل 55-1954 به دلیل بازی های درخشانش در ترکیب رئال موفق به دریافت جایزه زامورا گردید. وی پس از 11 فصل بازی در رئال در سال 1960 از این تیم جدا شد و سه سال بعد و در سال 1963 از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. آلونسو هم چنین سابقه دو بازی ملی با پیراهن اسپانیا طی یک سال حضورش در رقابت های بین المللی را دارد.
افتخارات خوان آلونسو در رئال مادرید
قهرمانی در جام باشگاه های اروپا در 5 فصل 56-1955، 57-1956، 58-1957، 59-1958 و 60-1959
قهرمانی در رقابت های لالیگا در 4 فصل 54-1953، 55-1954، 57-1956 و 58-1957
قهرمانی در رقابت های Latin Cup در سال های 1955 و 1957
27. ویسنته دل بوسکه (1984-1968)
در دنیای فوتبال تنها چندین سرمربی خاص وجود دارند که کارنامه درخشان و مملو از افتخاراتی هم چون قهرمانی در جام جهانی، قهرمانی در جام ملت های اروپا، قهرمانی در لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا را داشته باشند. اگر فکر می کنید که دوران ورزشی شخصیتی همانند دل بوسکه فقط در سرمربی گری او خلاصه می شود، سخت در اشتباهید. دل بوسکه در زمان بازیگریش در رئال مادرید و تیم ملی اسپانیا نیز بازیکن پرافتخاری بوده است. ویسنته دل بوسکه گونزالس متولد 23 دسامبر 1950 (دی ماه 1329 شمسی) در سالامانکا اسپانیاست. دل بوسکه در دوران بازیش در خط هافبک بازی می کرد و در لالیگا در 445 بازی 30 گل زده است. دل بوسکه سابقه 16 سال عضویت، در رئال مادرید را دارا بوده که از این 16 سال، سه سال آن را به صورت قرضی در تیم های کوردوبا و کاستیون گذرانده است. دل بوسکه پنج لالیگا و چهار جام حذفی اسپانیا را با رئال مادرید به دست آورده است. ویسنته فوتبالش را در سن 16 سالگی و از تیم شهرش سالامانتینو شروع کرد و یک سال بعد توجه استعدادیاب‌های رئال را به خود جلب کرد و راهی آکادمی این تیم شد.
بعد از یک سال حضور در تیم جوانان، او در سال 1968 به تیم بزرگسالان رئال پیوست، اما در سال های اول حضورش در این تیم هیچ گاه موفق به حضور در بازی‌های رسمی با پیراهن سپید مادرید نشد و به همین دلیل به عنوان بازیکن قرضی به کاستلون رفت. مصدومیت‌های پیاپی دل بوسکه باعث شد تا رئال، این بازیکن جوان را به صورت قرضی و به مدت دو فصل دیگر به تیم‌های دیگر بفرستد. ابتدا کوردوبا و سپس بازگشت به کاستلون و احتمالا به دلیل همین انتقالات پیاپی بود که دل‌بوسکه خیلی سریع به سختی‌های زندگی یک فوتبالیست حرفهای پی برد. ویسنته زمانی که تنها 23 سال داشت، حضور در سه منطقه مختلف و مهم جغرافیایی اسپانیا را تجربه کرده بود؛ مادرید پایتخت اسپانیا، والنسیا در شرق اسپانیا و آندولسیا در جنوب این کشور. به این ترتیب، او در مناطقی حاضر شد که همچنان اثرات ظلم‌های بی‌رحمانه ژنرال «فرانکو» در آن ها دیده می‌شد اما ویسنته دل بوسکه از آن دسته از انسان هایی نبود که به همین راحتی ها جا زده و میدان را خالی کند.
دل بوسکه در سال 1973 مجددا به رئال بازگشت و با جدیت وصف ناپذیری، تلاش برای جایگاه ثابت خود در این تیم را سرعت بخشید. تلاش های این هافبک جوان در نهایت به ثمر نشست و دل بوسکه از آن سال، یکی از یاران کلیدی رئال مادرید محسوب می شد. دل بوسکه در مدت حضورش در رئال مادرید به 9 قهرمانی (5 لالیگا و 4 کوپا دل ری) دست یافت و در 445 بازی نیز با پیراهن رئال به میدان رفته که ماحصل این تعداد بازی، 30 گل برای این هافبک باارزش بوده است. از جمله خاطرات تلخ ویسنته دل بوسکه در رئال مادرید، به فینال جام باشگاه های اروپا در فصل 81-1980 برمی گردد که در آن دیدار، رئال مادرید با نتیجه 1-0 مغلوب لیورپول شد و این تیم از کسب قهرمانی در این جام بازماند. دل بوسکه در سال 1984 و در سن 34 سالگی با پیراهن رئال مادرید از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. این هافبک اسپانیایی 18 بار با پیراهن تیم ملی اسپانیا در میادین مختلف حضور داشته و یک گل ملی نیز به ثمر رسانده است.
در واقع دوران بازیکنی دل بوسکه با وجود افتخارات زیاد، به حق در سایه افتخارات پرتعداد و ارزشمندش در دوران مربیگری‌اش قرار گرفته است، اما با وجود این افتخارات، هیچ گاه آن گونه که شایسته و لایق این بازیکن بود، مورد تقدیر و تمجید قرار نگرفت. دل بوسکه از اوایل دهه 90 میلادی کارش را به عنوان مربی در رده های پایه رئال اغاز کرد. اولین دوره مربی گری وی در رئال به عنوان مربی در سال 1994 و پس از اخراج «بنیتو فلورو» بود که بعد از چند ماه جای خود را به خورخه والدانو داد. وی در سال 1996 نیز دو بازی سرمربی رئال بود. در آن زمان والدانو اخراج شده بود و در فصل 2000-1999، مدیریت رئال در پی اخراج توشاک، تصمیم گرفت که، فرصت را به دل بوسکه بدهد. در همان فصل رئال مادرید برای هشتمین بار فاتح اروپا شد و این سرآغاز افتخارات این سرمربی بزرگ به همراه رئال مادرید بود. هر چند قبل از آن دل بوسکه در سال 1994 با رئال مادرید موفق به کسب جام آیبرو آمریکنا نیز شده بود. ویسنته بیشتر از این که استاد تکنیک و تاکتیک باشد، یک مدیر کاربلد بود. دیالوگ‌ها و حرفهای دل‌بوسکه به عنوان سلاح مخفی و نقطه قوتش شناخته می‌شد و با همین روش چندین سال روی نیمکت داغ رئال مادرید، افتخار آفرینی کرد.
کمتر کسی فکرش را می‌کرد که حضور دل‌بوسکه بر روی نیمکت رئال مادرید تداوم پیدا کند و بسیاری او را تنها یک گزینه موقت تا انتخاب سرمربی می‌دانستند؛ چرا که ویسنته تا آن روز، هیچ تجربه بزرگی را در کارنامه حرفهای مربی گریش نداشت اما قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، آن هم در شرایطی که رئال در آستانه ورشکستی قرار داشت، همه را شگفت‌زده کرد و باعث شد کفه ترازو به سود دل‌بوسکه سنگینی کند. دل بوسکه در چهار سال حضورش در رئال دو لیگ قهرمانان، دو لالیگا، یک سوپرجام اسپانیا، یک سوپرجام اروپا و یک جام بین قاره ای را به تالار افتخارات رئال مادرید اضافه کرد. دوران دل بوسکه را می توان یکی از درخشان ترین دوران تاریخ رئال مادرید دانست. در این دوره موسوم به کهکشانی ها بازیکنانی مثل فیگو، بکهام، زیدان و رونالدو برزیلی به تیم اضافه شدند. دل بوسکه از 186 بازی در این تیم، 104 تای آن را با پیروزی به اتمام رساند. ویسنته علیرغم دوران موفقیت خود در رئال مادرید در سال 2003 با نظر پرز و والدانو از تیم کنار گذاشته شد؛ چرا که باشگاه تصمیم داشت در خرید بازیکن نسبت به دوران این مربی، آزادی عمل داشته باشد.
قرارداد این مربی تمدید نشد و به دل بوسکه پیشنهاد پست مدیر فنی تیم داده شد که وی قبول نکرد. بسیاری از کارشناسان کنار گذاشتن دل بوسکه را یکی از بزرگترین اشتباهات تاریخ باشگاه می دانند. پس از اخراج دل بوسکه، رئال مادرید در عرض چهار سال هفت مربی عوض کرد و تا زمان لالیگای 2007 هیچ جامی را نبرد. دل بوسکه پس از رئال دوران ناموفقی را در بشیکتاش داشت تا این که در سال 2008 هدایت بهترین نسل تاریخ تیم ملی اسپانیا را پذیرفت و قهرمان جام جهانی 2010 و یورو 2012 به همراه تیم کشورش شد. دل‌بوسکه پس از نمایش ضعیف لاروخا در جام‌جهانی 2014 و در سال 2016 با ثبت آمار 87 پیروزی، 10 تساوی و 17 شکست طی 114 بازی رسمی (76.32 درصد کسب پیروزی) از سمت خود کناره‌گیری کرد و جای خود را به جولین لوپتگی سپرد. از سال 1957 تاکنون، از لحاظ آماری، دل‌بوسکه موفق‌ترین سرمربی تاریخ تیم ملی اسپانیا بوده و نامش با حروف طلایی در تاریخ فوتبال دنیا ثبت شده است. دل بوسکه با «سانتیسیما ترینیداد لوپز» ازدواج کرده است. این زوج از هم سه فرزند داشته که دو پسر و یک دختر هستند و یکی از پسرهای این زوج، دچار بیماری سندرم داون است.
افتخارات ویسنته دل بوسکه در رئال مادرید (بازیکن)
قهرمانی در رقابت های لالیگا در پنج فصل 75-1974، 76-1975، 78-1977، 79-1978 و 80-1979
قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در چهار فصل 74-1973، 75-1974، 80-1979 و 82-1981
افتخارات ویسنته دل بوسکه در رئال مادرید (سرمربی)
قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در فصل های 2000-1999 و 02-2001
قهرمانی در رقابت های لالیگا در فصل های 01-2000 و 03-2002
قهرمانی در سوپرجام اروپا در سال 2002
قهرمانی در جام بین قاره ای در سال 2002
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال 2001
قهرمانی در رقابت های آیبرو آمریکانا در سال 1994
افتخارات فردی و ملی ویسنته دل بوسکه
قهرمانی در جام جهانی 2010 به عنوان سرمربی تیم ملی اسپانیا
قهرمانی در جام ملت های اروپا 2012 به عنوان سرمربی تیم ملی اسپانیا
بهترین سرمربی اروپایی در سال 2002 به همراه تیم رئال مادرید
بهترین سرمربی جهان از نگاه سایت آمار و ارقام فیفا در سال های 2009، 2010، 2012 و 2013
بهترین سرمربی دنیا در سال 2012
قرارگیری در بین 10 مربی برتر تاریخ اروپا از سال 1954 تا 2016
26. لوکا مودریچ (2012 - تاکنون)
همیشه بازیکنانی که شماره 10 را می پوشند، باید با دیگران به نوعی فرق داشته باشند. آخر شماره 10 در هر تیمی جایگاه ویژه ای دارد. شماره دهی که اکنون بر تن کاپیتان تیم ملی کرواسی و یکی از بهترین هافبک های جهان در رئال مادرید است. مودریچ متولد 9 سپتامبر 1985 (شهریور ماه 1364 شمسی) در زادار کرواسی است. مادرش یک خیاط و پدرش ارتشی بود. او از جمله بازیکنانی است که سایه وحشتناک جنگ های داخلی منطقه بالکان را در کودکی تجربه کرده است. وی به مانند بسیاری از هم سن و سال هایش، خاطرات کودکی خوبی از زادار و جنگ های داخلی کرواسی ندارد. شروع داستان لوکا مودریچ و چهره شدن او، از اولین باشگاه حرفه ایش، دینامو زاگرب بوده است. لوکا فوتبال حرفه ای خود را از سن 18 سالگی و باشگاه دینامو زاگرب در سال 2003 شروع کرد. وی 5 فصل در این باشگاه توپ زد که به همراه این تیم 6 قهرمانی (سه قهرمانی لیگ، دو حذفی و یک سوپرکاپ) کسب کرد که 4 قهرمانی آن (دو قهرمانی لیگ و دو حذفی) در زمان سرمربی گری برانکو ایوانکوویچ بوده است. لوکا مودریچ در این 5 فصل، 94 بازی برای دینامو انجام داد و 26 گل نیز به ثمر رساند. سرمربی سابق تیم ملی فوتبال ایران و فعلی باشگاه پرسپولیس تهران، که از سال 2006 عهده دار هدایت دینامو زاگرب شده بود، در پرورش و بروز استعدادهای لوکا مودریچ نقش بسزایی داشته است.
لوکا در دو فصل آخر حضور خود در این تیم، یکی از هافبک های جوان تیم برانکو بود که در عین جوانی، آرزوهای بزرگی در سر داشت. او با درخشش در تیم دینامو زاگرب و زیر نظر برانکو توانست در 23 سالگی بار سفر به فوتبال جزیره و تیم تاتنهام را ببندد. علاقه و ارتباط بین استاد و شاگرد، همیشه دو طرفه بوده و برانکو از لوکا، به عنوان بهترین شاگردش سخن به میان آورده است. از طرفی مودریچ هم، از هر وقت فرصت و مجالی برای دیدن استاد قدیمیش بهره برده است. چنانچه در جریان رقابت های جام باشگاه های جهان در امارات، او از برانکو و زلاتکو دالیچ (سرمربی فعلی تیم ملی کرواسی) برای دیدن این بازی ها شخصا دعوت به عمل آورد. لوکا پس از 5 فصل بازی در دیناموزاگرب در سال 2008 و با قرارداد 16.5 میلیون پوند راهی تیم تاتنهام شد. اولین بازی مودریچ با پیراهن تاتنهام در برابر تیم میدلزبرو بود که در آن بازی، تاتنهام با نتیجه 1-2 مقابل این تیم به برتری رسید. در ابتدای ورود مودریچ به این تیم، عده ای با دیده تردید به این خرید باشگاه می نگریستند، چون اندام و جثه ریز لوکای جوان ابدا مناسب سبک بازی های فیزیکی و تن به تن لیگ جزیره نبود.
لوکا در همان سال اول حضورش در تات از ناحیه زانو آسیب دید و همین آسیب دیدگی به این تردیدها می افزود. یکی از دلایل مهم موفقیت لوکا مودریچ در تاتنهام بدون شک حضور «هری ردنپ» بوده است. سرمربی سابق تاتنهام در جایی در مورد حضور مودریچ در تیمش گفته است:
مودریچ سمت چپ بازی می کرد، اما من او را به وسط آوردم. خیلی از کادرفنی من گفتند، کار درستی نیست. زیرا قدرت فیزیکی کافی برای بازی در وسط را ندارد. آرسن ونگر به همین دلیل او را نخرید. اما ما او را در کنار تام هادل استون، بازی دادیم. آن هم در برابر چلسی که خط هافبکی بسیار قدرتمند داشت؛ فرانک لمپارد، میشائل بالاک و جان اوبی میکل. ما بازی را بردیم و لوکا هم بازی خوبی کرد.
این گفته های هری ردنپ نشان می دهد که تیم آرسنال و شخص آرسن ونگر صرفا به خاطر ریزجثه بودن لوکا مودریچ، بخت خرید و بازی دادن او در این تیم را از دست دادند. مودریچ در زمان سرمربی گری هری ردنپ، توانست اولین گل خودش را در لیگ برتر انگلستان در 21 دسامبر 2008 مقابل نیوکاسل به ثمر برساند. او قبل از آن در تساوی تاتنهام برابر اسارتاک مسکو در جام یوفا نیز، زننده یکی از گل های تیمش بود. بازی های درخشان مودریچ در میانه میدان تاتنهام باعث شد تا پس از 4 فصل حضور در این تیم، باشگاه رئال مادرید و «خوزه مورینیو» سرمربی وقت رئال، علاقه مند به خرید او شوند. در تابستان سال 2012 و در ازای مبلغ 30 میلیون پوند، لوکا مودریچ پس از انجام 127 بازی و زدن 13 گل برای تاتنهام، به جمع قوی های سپید مادرید بپیوندد. دانیل لوی رئیس باشگاه تاتنهام در مورد جدا شدن مودریچ از این تیم در آن زمان گفت:
لوکا همیشه برای ما خوب بازی می‌کرد، از همین رو دوست داشتیم او را حفظ کنیم، اما اگر او باید برود، خوشحالیم که باشگاه جدیدش رئال مادرید است. ما به دنبال همکاری بلند مدتی با این باشگاه هستیم.
وقتی مودریچ در سال 2012 پا به سانتیاگو برنابئو گذاشت، هنوز به نیم فصل نرسیده بودیم که به گمان مارکا مودریچ، پروژه ای شکست خورده در رئال بود. اما این پروژه شکست خورده آن قدر درخشید تا امروز تبدیل به بازیکنی بی جانشین در ترکیب این تیم بزرگ شود.
بازیکنی که از او به عنوان یکی از پازل های موفقیت رئال مادرید و زین الدین زیدان سرمربی سابق این تیم، در قهرمانی های متعدد لیگ قهرمانان اروپا می دانند. بازیکنی که در مدت حضورش، فاتح چهار کاپ قهرمانی چمپیونز بوده است. لوکا مودریچ، مهارت خیره کننده ای در شناسایی فضاها و هم تیمی هایش دارد. او به همراه تونی کروس، دو بازیکن میانی رئال هستند که در جلوی هافبک دفاعی این تیم ایفای نقش می کنند. وظیفه اصلی لوکا مودریچ در تیم رئال، توزیع و پخش توپ هایی است که دیگر هافبک آلمانی این تیم، تونی کروس در حین طراحی حملات به او می دهد. هوش سرشار و قدرت بازی خوانی بالا، درکنار حمل توپ و قدرت شوت زنی فوق العاده مودریچ، از او بازیکنی ساخته که همگان در این که او یکی از بهترین هافبک های حال حاضر دنیاست، ابدا شکی ندارند. نکته جالب در مورد عملکرد مودریچ در تیم رئال، تداوم یک کیفیت فوق العاده بالا در طول سالیانی است که او در این تیم بازی می کند. هواداران رئال مادرید به خوبی به یاد دارند در روزهایی که فوق ستاره سابق این تیم، کریس رونالدو اگر حتی چند بازی هم کم فروغ بود، اما ممکن نیست لوکای آن ها خوب نباشد. مهم ترین مشخصه مودریچ علاوه بر هوش بالایش همان طور که اشاره شد، قدرت بازی خوانی حریف و شناسایی فضاهاست، باعث شده که او حتی در مواقعی که در محاصره چندین بازیکن و در پِرس شدید بوده، خیلی خونسرد، بسیاری از سنگین ترین پرس ها را بشکند و در کوتاه ترین زمان ممکن در سخت ترین شرایط توپ را به مهاجمین رئال برساند.
دقت پاس لوکا مودریچ در هر بازی که در ترکیب رئال مادرید قرار گرفته است، به طور متوسط بالای 90 درصد بوده که در نوع خود کم نظیر و حتی بی نظیر است. کمتر هافبکی در دنیا را هم اکنون می توانید پیدا کنید که آمار پاس هایش تا به این اندازه دقیق باشد. لوکا مودریچ علاوه بر این که پاسوری فوق العاده است، شوت های محکم و دقیقی را نیز روانه دروازه حریفان می کند. لوکا تا بدین جا و در شروع هفتمین فصلش با رئال مادرید، به 14 قهرمانی با ارزش از جمله 4 قهرمانی در لیگ قهرمانان و قهرمانی در لالیگا دست یافته است. ضمن اینکه وی تاکنون در 257 بازی به همراه رئال مادرید به میدان رفته و توانسته 13 گل نیز به ثمر برساند. در عرصه ملی نیز مودریچ از سال 2006 تاکنون در ترکیب تیم ملی کرواسی به میدان رفته و در 113 بازی موفق به زدن 14 گل نیز شده است. مودریچ با بازی های فوق العاده اش در تیم ملی کرواسی در جام جهانی 2018، بار دیگر همه نظرها را به سوی خود جلب کرد و در پایان توانست به عنوان کاپیتان کرواسی به مقام نایب قهرمانی جام جهانی رسیده و توپ طلای بهترین بازیکن جام را نیز ازآن خود نماید.
افتخارات لوکا مودریچ در رئال مادرید
قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در چهار فصل 14-2013، 16-2015، 17-2016 و 18-2017
قهرمانی در رقابت های لالیگا در فصل 17-2016
قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل 14-2013
قهرمانی در سوپرجام اروپا در سال های 2014، 2016 و 2017
قهرمانی در سوپر جام باشگاه های اسپانیا در سال های 2012 و 2017
قهرمانی در جام باشگاه های جهان در سال های 2014، 2016 و 2017
افتخارات فردی و ملی لوکا مودریچ
نایب قهرمانی در جام جهانی 2018 روسیه به همراه تیم ملی کرواسی
کسب عنوان بهترین بازیکن جام جهانی 2018 به همراه تیم ملی کرواسی
برنده توپ طلای جام جهانی 2018 به همراه تیم ملی کرواسی
قرارگیری در تیم منتخب جام جهانی 2018 از سوی فیفا
بهترین بازیکن سال کرواسی در سال های 2007، 2008، 2011، 2014، 2016 و 2017
قرارگرفتن در تیم منتخب مسابقات جام ملت های اروپای 2008
قرارگرفتن در تیم منتخب لیگ قهرمانان اروپا در فصل های 14-2013، 16-2015، 17-2016 و 18-2017
قرار گرفتن در تیم منتخب لالیگا در فصل 16-2015
بهترین هافبک لالیگا در دو فصل 2014-2013 و 2016-2015
بهترین بازیکن سال باشگاه تاتنهام در فصل 11-2010
25. امیلیو بوتراگوئنو (1995-1984)
بوتراگوئنو یکی از مهاجمین اسطوره ای رئال مادرید در دهه 80 و 90 میلادی بود که نزدیک به 11 سال با پیراهن رئال مادرید در میادین مختلف خوش درخشید. امیلیو بوتراگوئنو سانتوس، متولد 22 جولای 1963 (تیرماه 1342 شمسی) در مادرید اسپانیاست. شروع فوتبالی امیلیو از همان ابتدا باشگاه رئال وکاستیا است و این بازیکن در واقع ساخته و پرداخته آکادمی رئال مادرید بوده است. بوتراگوئنو یکی از پنج عضو «لا کوئینته دل بویتره» یا دسته کرکس ها در رئال محسوب می شود. این گروه سرشناس در رئال مادرید عبارت بودند از رافائل مارتین وازکز، مانوئل سانچیس، میشل، میگل پاردوزا و امیلیو بوتراگوئنو. در سال 1981، بوتراگوئنو به عنوان یک بازیکن جوان به رئال مادرید پیوست و عضو تیم دوم رئال شد. بوتراگوئنو یک ستاره درخشان در ترکیب رئال مادرید در دهه 80 و 90 بود که افتخارات زیادی را با این تیم کسب کرد. او دو بار عنوان سومین بازیکن برتر اروپا را در سالهای 1986 و 1987 کسب کرد و در سال 1991 جایزه پیچیچی را برد. اولین بازی این مهاجم در ترکیب رئال مادرید به تاریخ 5 فوریه 1984 و بازی برابر تیم کادیز برمی گردد که به تشخیص آلفردو دی استفانو، سرمربی وقت رئال مادرید وی در ترکیب رئال به میدان رفت. او در همان بازی اولش در ترکیب رئال دو گل زد و پاس گل سوم تیمش را داد تا رئال با نتیجه 2-3 برنده این بازی باشد.
این بازیکن نقش مهمی در دو قهرمانی متوالی رئال در رقابت های جام یوفا داشت. بوتراگوئنو در 11 سال حضورش در تیم اصلی رئال مادرید، موفق به کسب 16 جام با ارزش شده است. امیلیو 341 بازی با پیراهن رئال در رقابت های لالیگا به میدان رفته و موفق به زدن 123 گل نیز شده است. با ظهور ستاره 17 ساله ای به نام رائول گونزالس در ترکیب رئال مادرید، دیگر بازی کمتر به امیلیو می رسید و به همین دلیل وی تصمیم به جدایی از رئال گرفت. بوتراگوئنو در سال 1995 و پس از 11 سال حضور در رئال مادرید به اتلتیکو سلایا در مکزیک پیوست و سه فصل در این تیم به میدان رفت. 91 بازی و 29 گل زده، آمار امیلیو در این تیم مکزیکی بوده است. امیلیو بوتراگوئنو سرانجام در مارس سال 1998 و در سن 35 سالگی اعلام بازنشستگی کرد. بوتراگوئنو هم چنین 69 بازی ملی و 26 گل زده برای تیم ملی اسپانیا را در کارنامه خود دارد. او یکی از اعضای تیم ملی اسپانیا در یورو 1984 بود که به فینال این رقابت ها هم راه یافت. این بازیکن در جام جهانی مکزیک 1986 نیز حضور یافت و در برد 5-1 برابر دانمارک، چهار گل به ثمر رساند. وی در جام جهانی ایتالیا 1990 نیز در 4 بازی برای تیم ملی اسپانیا به میدان رفت که البته نتوانست برای این تیم گلی بزند. در دوره اول مدیریت پرز، او در پست نایب رئیس باشگاه قرار گرفت و دو ماه پس از جدایی پرز از رئال مادرید، او نیز از تیم جدا شد. در دوره دوم پرز نیز وی مجددا به رئال برگشت و به عنوان مدیریت آکادمی رئال و همچنین مدیر روابط بین الملل، مشغول به فعالیت گشت.
افتخارات امیلیو بوتراگوئنو در رئال مادرید
قهرمانی در رقابت های لالیگا در 6 فصل 86-1985، 87-1986، 88-1987، 89-1988، 90-1989 و 95-1994
قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل های 89-1988 و 93-1992
قهرمانی در رقابت های جام یوفا در دو فصل متوالی 85-1984 و 86-1985
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال های 1988، 1989، 1990 و 1993
قهرمانی در رقابت های آیبرو آمریکانا در سال 1994
قهرمانی در رقابت های League cup در سال 1985
افتخارات فردی و ملی امیلیو بوتراگوئنو
نایب قهرمانی در جام ملت های اروپا در سال 1984 به همراه تیم ملی اسپانیا
کسب جایزه پیچیچی (بهترین گلزن لالیگا) در فصل 91-1990 به همراه رئال مادرید
نفر سوم توپ طلای جهان در سال های 1986 و 1987
برنده توپ نقره ای در جام جهانی 1986 به همراه تیم ملی اسپانیا
قرارگیری در تیم منتخب جام جهانی 1986 به همراه تیم ملی اسپانیا
قرارگیری در فهرست فیفا 100 توسط پله
24. میشل (1996-1984)
خوزه میگل گونزالس مارتین دل کمپو، مشهور به میشل، متولد 23 مارس 1963 (فروردین ماه 1342 شمسی) در مادرید اسپانیاست. پست این بازیکن هافبک بود و در بیشتر بازی ها در ترکیب رئال در سمت راست زمین گمارده می شد. میشل به دلیل سانترهای دقیق و ظریفش در تاریخ رئال مادرید مشهور بوده و یکی از بازیکنان محبوب این باشگاه محسوب می شود. این بازیکن در 13 سالگی پا به باشگاه نوجوانان رئال مادرید گذاشت و تا سال 1996 و به مدت 20 سال در تمامی تیم های این باشگاه توپ زده است. تکنیک ناب میشل باعث شد تا او در 20 سالگی به تیم اصلی رئال راه یابد و به مدت 12 سال یکی از بازیکنان مهم و کلیدی رئال قلمداد شود. میشل نیز به مانند امیلیو بوتراگوئنو، یکی از اعضای گروه پنج نفره کرکس ها در رئال مادرید بود. در سال 1984 او در تیم رئال مادرید تحت مربی گری آمانسیو بازی می کرد. وی یک سال بعد به تیم ملی اسپانیا نیز دعوت شد و اولین بازی خودش را در تیم ملی در 20 نوامبر 1985 و برابر اتریش انجام داد. در 1989، او اطلاعیه ای مبنی بر این داد که که رئال مادرید را ترک خواهد کرد و به یک تیم ایتالیایی ملحق می شود. اما این اتفاق هرگز رخ نداد و او تا سال 1996 در این تیم ماند. میشل همان اندازه که درون زمین غوغا می کرد، در بیرون از زمین نیز دچار حواشی مختلفی بود. در 1988 او توسط یک بطری در زمین فوتبال که از طرف تماشاگران پرت شده بود، صدمه دید. اندکی بعد یوفا او را به خاطر استفاده از یک حرکت ضد ارتدکسی در برابر کارلوس والدراما، در یک بازی برابر رئال وایادولید، محروم کرد. میشل در 12 فصل حضورش در رئال مادرید، در 554 بازی رسمی برای این تیم به میدان رفت و موفق به زدن 128 گل در تمامی رقابت ها شد.
وی همچنین در 404 بازی در رقابت های لالیگا بازی کرده و 97 گل نیز در لیگ باشگاه های اسپانیا به ثمر رسانده است. کسب 16 جام رنگارنگ ماحصل حضور 12 ساله حضور این هافبک توانمند در ترکیب رئال مادرید بوده است. میشل در فصل 95-1994 دچار مصدومیتی از ناحیه زانو شد و تنها موفق به انجام 13 بازی شد و به جای بازی برای تیم ملی اسپانیا به آمریکا رفت و در جام جهانی 1994 به عنوان یک مفسر در یک شبکه تلویزیونی فعالیت کرد. بعد از آن که والدانو سرمربی گری رئال مادرید را به عهده گرفت، به او کمتر بازی رسید اما در آن زمان او با نمایش های خیره کننده اش والدانو را مجبور به استفاده اش کرد .میشل در زمان مدیریت «لورنزو سانز» رئال را ترک کرد و تیم اتلتیکو سلایا در مکزیک پیوست؛ جایی که بوتراگوئنو نیز در آن جا بازی می کرد. میشل سرانجام در سال 1997 و در سن 34 سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. در رده ملی، میشل در دوره زمانی 7 ساله، 66 بازی برای تیم ملی اسپانیا انجام داده و موفق به زدن 21 گل نیز شده است. او در جام جهانی 1990 ایتالیا نیز بازی کرد و در برابر کره جنوبی در بازی دوم اسپانیا هت تریک کرد که یکی از گل هایش از روی یک ضربه ایستگاهی فوق العاده به ثمر رسید. میشل همچنین در بازی پایانی مرحله گروهی موفق به گلزنی در برابر بلژیک شد. میشل پس از بازنشستگی از فوتبال، به عنوان مفسر ورزشی فعالیت کرد تا این که در تابستان 2005 مربیگری تیم رایو وایکانو را به عهده گرفت. وی به عنوان سرمربی هدایت تیم های باشگاهی دیگری نظیر ختافه، سویل، المپیاکوس، مارسی و مالاگا را بر عهده داشته است.
افتخارات میشل در رئال مادرید
قهرمانی در رقابت های لالیگا در 6 فصل 86-1985، 87-1986، 88-1987، 89-1988، 90-1989 و 95-1994
قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل های 89-1988 و 93-1992
قهرمانی در رقابت های جام یوفا در دو فصل متوالی 85-1984 و 86-1985
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال های 1988، 1989، 1990 و 1993
قهرمانی در رقابت های آیبرو آمریکانا در سال 1994
قهرمانی در رقابت های League cup در سال 1985
افتخارات ملی و فردی میشل
بهترین بازیکن اسپانیایی لالیگا در سال 1986 به همراه رئال مادرید
بهترین گلزن جام باشگاه های اروپا در سال 1988 به همراه رئال مادرید
برنده کفش برنزی جام جهانی 1990 به همراه تیم ملی اسپانیا
نفر چهارم توپ طلای جهان در سال 1987
قهرمانی در رقابت های سوپرکاپ یونان در فصل های 13-2012، 14-2013 و 15-2014 به عنوان سرمربی تیم المپیاکوس
23. کارلوس سانتیانا (1988-1971)
از سانتیانا به عنوان یکی از برترین مهاجمان و سر زنان تاریخ اسپانیا یاد می شود که آمار فوق العاده ای در گلزنی برای باشگاه رئال مادرید داشته است. کارلوس آلونسو گونزالس مشهور به سانتیانا، متولد 23 آگوست 1952 (شهریور ماه 1331 شمسی) در سانتیانا دل مار دِر کانتابریا، اسپانیاست. سانتیانا که در دوران بازیش در پست مهاجم بازی می کرد، به جز یک سال بازی در تیم ریسینگ سانتاندر، تمام عمر ورزشی اش را در باشگاه رئال مادرید گذرانده است. این مهاجم بزرگ و اسطوره ای در 17 فصل حضورش با پیراهن رئال مادرید در 643 بازی رسمی حضور داشته است. از این تعداد بازی، وی در 461 بازی در لالیگا به میدان رفته و موفق به زدن 186 گل برای رئال مادرید در این رقابت ها شده است. شروع دوران فوتبالی سانتیانا از باشگاه های ساتیلیت و بارِدا بود و بعد از یک سال بازی در ریسینگ سانتاندر در سال 1971 در حالی که 19 ساله بود، به رئال مادرید پیوست و تا بازنشستگی اش در سال 1988 در این تیم باقی ماند. کارلوس سانتیانا در اولین فصل حضورش در رئال در 34 بازی به میدان رفت و موفق به زدن 10 گل برای تیمش شد. در همان فصل اول حضورش در رئال مادرید، وی به همراه این تیم موفق به کسب عنوان قهرمانی در رقابت های لالیگا شد. این مهاجم اسطوره ای رئال به همراه این تیم به موفقیت های بسیاری دست یافت که از جمله آن می توان به کسب 9 لالیگا، 4 جام کوپا دل ری، دو جام یوفا و یک لیگ کاپ اشاره کرد. سانتیانا در 778 بازی برای رئال مادرید (643 بازی رسمی) به میدان رفت که تا مدت ها یک رکورد در تاریخ رئال مادرید محسوب می شد.
رکوردی که البته بعدها توسط کاپیتان افسانه ای رئال مادرید، مانوئل سانچیس و سپس پسر دوست داشتنی رئال، رائول گونزالس شکسته شد. وی در تمامی این رقابت ها موفق به زدن 352 گل نیز شده است که البته برخی از این گل ها در بازی های غیررسمی به ثمر رسیده و آمار گل های ثبت شده او در لالیگا همان طور که قبلا گفته شد، 186 گل است و از این نظر، کارلوس سانتیانا در رده چهارم برترین گلزنان تاریخ باشگاه رئال مادرید در رقابت های لالیگا پس از کریستیانو رونالدو (313 گل)، رائول گونزالس (228 گل) و آلفردو دی استفانو (216 گل) قرار می گیرد. با وجود این تعداد گل بالا، ولی سانتیانا هیچ گاه موفق به بردن جایزه بهترین گلزن لالیگا (جایزه ی پیچیچی) نشد. کارلوس سانتیانا در هفدهمین فصل حضورش در رئال مادرید، در 12 بازی به میدان رفت و 4 گل نیز به ثمر رساند و در پایان فصل و در سال 1988 در حالی که 36 سالگی خود را پشت سر می گذاشت، با پیراهن رئال مادرید به طور رسمی از تمامی میادین فوتبال خداحافظی کرد. در رده ملی نیز، این مهاجم بزرگ 56 بازی با پیراهن تیم ملی اسپانیا انجام داده و موفق به زدن 15 گل نیز شده است. سانتیانا سابقه حضور در دو جام جهانی 1978 آرژانتین و 1980 اسپانیا و هم چنین دو جام ملت های اروپای 1976 و 1984 را در کارنامه افتخارات خود دارد که در جام ملت های 1984 با اسپانیا به مقام دوم این رقابت ها دست یافته است.
افتخارات کارلوس سانتیانا در رئال مادرید
قهرمانی در رقابت های لالیگا در 9 فصل 72-1971، 75-1974، 76-1975، 78-1977، 79-1978، 80-1979، 86-1985، 87-1986 و 88-1978
قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در 4 فصل 74-1973، 75-1974، 80-1979 و 82-1981
قهرمانی در رقابت های جام یوفا در فصل های 85-1984 و 86-1985
قهرمانی در رقابت های League cup در سال 1985
افتخارات ملی کارلوس سانتیانا
نایب قهرمانی در جام ملت های اروپا در سال 1984 به همراه تیم ملی اسپانیا
22. خوزه سانتاماریا (1966-1957)
سانتاماریا مدافع مستحکم و دژ نفوذ ناپذیر رئال مادرید در دهه 50 و 60 میلادی بود که با این تیم به افتخارات بسیاری از جمله چهار قهرمانی در جام باشگاه های اروپا رسیده است. خوزه امیلیو سانتاماریا ایگلسیاس، متولد 31 جولای 1929 (مردادماه 1308 شمسی) در مونته ویدئو کشور اروگوئه است. سانتاماریا فوتبال حرفه ای خود را از ناسیونال مونته ویدئو شروع کرد و به مدت 9 فصل در این تیم مشغول به بازی بود. وی تا سال 1957 در این تیم بود و با ناسیونال به 5 قهرمانی در لیگ کشور اروگوئه دست یافت. سانتاماریا در همین سال ها برای بازی در جام جهانی 1950 دعوت شد ولی با مخالفت باشگاهش، از حضور در مهم ترین تورنمنت فوتبالی جهان محروم ماند. اروگوئه در غیاب او در آن دوره، به مقام قهرمانی جام جهانی دست یافت و حسرت قهرمانی در این تورنمنت معتبر در دل این ستاره اروگوئه ای تا ابد باقی ماند. چهار سال بعد، او یکی از اعضای اصلی تیم ملی اروگوئه در جام جهانی 1954 سوئیس بود. اروگوئه در آن سال با بردن اسکاتلند، چکسلواکی و انگلیس به نیمه نهایی رسیده بود. در نیمه نهایی مغلوب تیم افسانه ای مجارستان و پوشکاشی شد که چندین سال بعد با او در رئال مادرید همبازی می شد. اروگوئه در بازی رده بندی نیز با شکست 3-1 در برابر اتریش، به مقام چهارمی جهان اکتفا کرد. نمایش فوق العاده سانتاماریا در جام جهانی، کافی بود تا رئال مادرید برای به خدمت گرفتن او علاقه مند شود. سه سال پس از جام جهانی سوئیس و در سال 1957 خوزه سانتاماریا به رئال مادرید پیوست و دوران طلایی را با سپیدپوشان مادریدی تجربه کرد.
رئال در آن سال ها، سلطان فوتبال اروپا بود و جام های اروپایی را یکی پس از دیگری تصاحب می کرد. در همان فصل اول حضور سانتاماریا در رئال مادرید، وی موفق به کسب دوگانه لالیگا و جام باشگاه های اروپا شد. قهرمانی های پیاپی سانتاماریا و رئال مادرید در اروپا و لالیگا هم چنان ادامه داشت و بازی های درخشان این مدافع در ترکیب رئال، باعث شد تا او تابعیت اسپانیایی گرفته و یک سال پس از حضورش در رئال مادرید، در سال 1958 برای تیم ملی اسپانیا نیز به میدان برود. سانتاماریا در طول 9 سال بازی برای رئال مادرید در 227 بازی در رقابت های لالیگا به میدان رفت و موفق به زدن 2 گل نیز شد. این مدافع اسطوره ای رئال مادرید، در سال 1966 و در سن 37 سالگی با پیراهن رئال مادرید از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. سانتاماریا از معدود بازیکنانی است که در دوران بازیش در دو تیم ملی مختلف به میدان رفته است. وی ابتدا در طول سال های 1948 تا 1957، برای تیم ملی اروگوئه 20 بار به میدان رفت و از سال 1958 تا 1962 نیز 16 بازی ملی برای تیم اسپانیا انجام داده است. وی پس از بازنشستگی به مربی گری روی آورد و هدایت تیم های المپیک اسپانیا، اسپانیول، زیر 21 سال اسپانیا و تیم ملی اسپانیا را برعهده داشته است. مهم ترین عنوان سانتاماریا به عنوان سرمربی در سال 1982 و هدایت تیم ملی اسپانیا بود که با این تیم موفق به صعود از دور اول گروهی جام جهانی شد و در دور دوم گروهی و پایین تر از آلمان غربی و انگلیس از صعود به نیمه نهایی بازماند.
افتخارات خوزه سانتاماریا در رئال مادرید
قهرمانی در جام باشگاه های اروپا در 4 فصل 58-1957، 59-1958، 60-1959 و 66-1965
قهرمانی در رقابت های لالیگا در 6 فصل 58-1957، 61-1960، 62-1961، 63-1962، 64-1963، 65-1964
قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل 62-1961
قهرمانی در جام بین قاره ای در سال 1960
افتخارات فردی و ملی خوزه سانتاماریا
کسب مقام چهارم جام جهانی 1954 به همراه تیم ملی اروگوئه
قرارگیری در تیم منتخب جام جهانی 1954 به همراه تیم ملی اروگوئه
21. ریموند کوپا (1959-1956)
هر چند دوران حضور این هافبک بازیساز فرانسوی در رئال مادرید بیش از سه سال طول نکشید، ولی بر هیچ کس پوشیده نیست که تا چه حدی، ریموند کوپا در میان هواداران لوس بلانکوس دارای شکوه و احترام فراوانی است. بسیاری بازی های ریموند کوپا را فراتر از زمان خودش می دانستند و معتقد بودند همانند لئوناردو داوینچی، هنرمند و مخترع ایتالیایی قرن 15 میلادی، که دستاوردهایش فراتر از زمان خودش بود، این هافبک فرانسوی نیز با فوتبال مدرن و زیبایش، پست هافبک را در مستطیل سبز، به قبل و بعد از خودش تقسیم می نمود. ریموند کوپا متولد 13 اکتبر 1931 (مهرماه 1310 شمسی) در شهر کوچک نوئه لِس ماینز، کشور فرانسه است. پدر ریموند اصالتی لهستانی داشت و بعد از جنگ جهانی اول، موفق به مهاجرت به کشور فرانسه شده بود.
ریموند دوران کودکی بسیار سختی را تجربه کرده بود و شاید از بچه ای که به همراه پدرش در معادن زغال سنگ فرانسه و 600 متر در زیر زمین کار می کرد، می گفتند که روزی بهترین بازیکن جهان در زمان خودش می شود، کسی این گفته ها را باور نمی کرد و آن را صرفا یک شوخی می پنداشتند. در 14 سالگی ریموند، یکی از انگشتان دستش را در کار در معدن از دست داد ولی با دوران سختی که او پشت سر گذاشت، خیلی زود پخته شد و در 17 سالگی در تیم شهرش، آنژه فوتبالش را شروع کرد. در دو سال حضور در آنژه، ریموند کوپا آن قدر درخشید تا پس از آن، به تیم مشهور لیگ فرانسه در آن روزگار، رنس بپیوندد. کوپا 5 فصل در این تیم فرانسوی بازی کرد و با رنس موفق به 4 قهرمانی در لیگ فرانسه شد و حتی در سال 1953 با این تیم، قهرمانی در رقابت های معتبر آن زمان، لاتین کاپ را نیز تجربه کرد. کوپا فوتبال خودش را در رنس، مدیون سرمربی بزرگ فرانسوی این تیم، «آلبرت باتو» می داند.
سرمربی که هم در منزل خودش به ریموند جای زندگی داد و هم استعداد او را به عنوان یک هافبک بازیساز و دریبل زنِ پشت مهاجمین، شکوفا کرد. در سال 1955 و بازی تیم های ملی فرانسه و اسپانیا در ورزشگاه «چامارتین»، که تا قبل از بازگشایی ورزشگاه سانتیاگو برنابئو در سال 1947 به عنوان ورزشگاه رسمی تیم فوتبال رئال مادرید استفاده می‌شد، کوپا با یک گل و یک پاس گل و جلوی دیدگان نزدیک به 125 هزار اسپانیایی، باعث برتری تیم کشورش در برابر اسپانیا شد. «دزموند هکت» نویسنده انگلیسی روزنامه اکسپرس، به این ستاره ریز نقش که دقیقا مشابه و هم قد لئو مسی در ان روزگار بود، لقب «ناپلئون فوتبال» را داد و در گزارشش از آن بازی تاریخی گفت:
امروز من یکی از بزرگترین فوتبالیست های تاریخ را به چشم دیدم.
بعد از درخشش در فینال جام باشگاه های اروپا در فصل 56-1955 در برابر رئال مادرید که البته آن بازی با حساب 3-4 به سود رئال پایان پذیرفت، کوپا در تابستان همان سال به قوهای سپید شهر مادرید پیوست تا به گفته خود کوپا، وی از دومین تیم برتر اروپا به بهترین تیم تاریخ منتقل شد. ریموند سه سال در رئال مادرید مشغول به بازی گشت تا به گفته بسیاری از مفسرین فوتبال، مربع مرگبار خنتو، دی استفانو، کوپا و پوشکاش در این تیم شکل بگیرد. ریموند در همان دو بازی ابتدایی حضورش در ترکیب رئال مادرید، 4 گل به ثمر رساند تا حتی افسانه ای به مانند، آلفردو دی استفانو نیز جایگاه خودش را در رئال با حضور این ستاره فرانسوی در خطر ببیند. به درخواست دی استفانو پست کوپا در تیم عوض شد و او در رئال مادرید به پست وینگر راست منتقل شد. هر چند این تغییر پست نیز نتوانست از درخشش این ستاره فرانسوی در رئال مادرید بکاهد و او در طول سه فصل حضورش در این تیم، از عوام مهم موفقیت در کسب سه جام باشگاه های اروپا و دو لالیگا محسوب می شد.
ریموند آن قدر در ترکیب رئال مادرید و البته تیم ملی فرانسه در جام جهانی 1958 سوئد، خوش درخشید تا سرانجام در سال 1958 و در پایان دومین سال حضورش در رئال و کسب مقام سومی جام جهانی، به عنوان اولین بازیکن فرانسوی، برنده توپ طلای جهان شود. ریموند البته در سال قبل از آن قافیه را به فوق ستاره آن روزگار دنیای فوتبال، آلفردو دی استفانو باخته بود و در کسب توپ طلا ناکام مانده بود؛ هر چند در بین سه نفر اول کسب این جایزه مهم قرار داشت. او در سال 1959 نیز یکی از سه کاندید اصلی توپ طلای سال جهان شد که این بار، آلفردو دی استفانو هم تیمیش بود که این جایزه را تصاحب کرد و ریموند نفر دوم توپ طلا در آن سال، لقب گرفت. بعد از سه سال حضور موفق در رئال مادرید، در حالی که سران باشگاه قراردادی 5 ساله را برای ادامه همکاری با او آماده کرده بودند، ریموند در کمال تعجب حاضر به تمدید قراردادش نشد و ترجیح داد به تیم سابقش، رنس برگردد. دلیل اصلی که کوپا حاضر به تمدید قراردادش با رئال مادرید نشد، بیزینس و تجارت شخصی وی بود.
او حتی در این زمینه نیز بسیار مدرن تر از بازیکنان زمان خودش فکر می کرد و پس از برگشت به فرانسه، برند اختصاصی خودش را راه انداخت. برندی که از لباس تا مواد غذایی را شامل می شد را گسترش داد تا راه درآمد زایی را به دیگر فوتبالیست ها نیز یاد بدهد. این فوتبالیست افسانه ای فرانسوی پس از دو سال بازی برای تیمش رنس، در سال 1967 و در سن 36 سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. یکی از کارهای مهمی که ریموند کوپا با کمک دیگر فوتبالیست سرشناس فرانسوی و دوست معروفش، «ژوست فونتین» پایه گذار بنای آن شدند، به وجود آوردن «اتحادیه بازیکنان فوتبال فرانسه» بود. کوپا در رده ملی و در طول 10 سال حضور (1962-1952) در فوتبال ملی کشورش، 45 بار پیراهن تیم ملی فرانسه را بر تن کرد و موفق به زدن 18 گل نیز شد. اوج کار این نابغه فرانسوی به جام جهانی 1958 سوئد برمی گردد که با درخشش او فرانسه به مقام سوم جام جهانی فوتبال دست یافت. این بازیکن اسطوره ای فرانسوی ها و باشگاه رئال مادرید، سرانجام در تاریخ 3 مارس 2017 (اسفندماه 1395 شمسی) و در سن 85 سالگی در آنژه فرانسه، دیده از جهان فروبست.
افتخارات ریموند کوپا در رئال مادرید
قهرمانی در جام باشگاه های اروپا در 3 فصل متوالی 57-1956، 58-1957 و 59-1958
قهرمانی در رقابت های لالیگا در فصل های 57-1956 و 58-1957
قهرمانی در رقابت های Latin Cup در سال 1957
افتخارات فردی و ملی ریموند کوپا
کسب مقام سوم جام جهانی 1958 سوئد به همراه تیم ملی فرانسه
برنده توپ طلای جهان در سال 1958 به همراه رئال مادرید
نفر دوم کسب توپ طلای جهان در سال 1959 به همراه رئال مادرید
نفر سوم کسب توپ طلای جهان در سال های 1956 و 1957 به همراه رئال مادرید
قرارگیری در تیم منتخب جام جهانی 1958 به همراه تیم ملی فرانسه
بهترین بازیکن فرانسه در سال 1961
برنده جایزه ویژه ریاست یوفا در سال 2010
برنده نشان افتخار لژیون از دولت فرانسه
قرارگیری در فهرست فیفا 100 توسط پله
بخش اول معرفی 70 ستاره تاریخ باشگاه رئال مادرید
بخش دوم معرفی 70 ستاره تاریخ باشگاه رئال مادرید
نظر شما