صاحب‌خبر - در حالی که آمریکا به‌دنبال فشارهای سیاسی با تکیه بر تحریم‌های اقتصادی علیه ایران است، اما ایران می‌‍تواند با ایجاد جنگ حقوقی در مقابل جنگ اقتصادی آمریکا، پیروز میدان تحریم باشد.پیش از این، بخش اول میزگرد امکان‌سنجی صفر شدن صدور نفت و اهرم‌های ایران با نگاه به قراردادهای جدید نفتی در خبرگزاری جمهوری اسلامی، با حضور سیدمهدی حسینی، معاون اسبق بین‌الملل وزیر نفت و مذاکره‌کننده ارشد ایران در لاهه و طراح الگوی جدید قراردادهای نفتی و اسدا... قره‌خانی،‌ نماینده مجلس شورای اسلامی‌و سخنگوی کمیسیون انرژی منتشر شد.در ادامه بخش دوم این میزگرد را می‌خوانید. حسینی: نگرانی درخصوص تأمین کافی و به‌موقع نفت تا آنجاست که برخی کشورهای مصرف‌کننده به‌عنوان فاینانسور اکتشاف و افزایش تولید در پروژه‌های نفتی سراسر دنیا حاضر می‌شوند.بنابراین هیچ کشوری نمی‌تواند درباره نگرانی‌های عرضه انرژی بی‌تفاوت باشد و اگر کسی در دنیا مانند آمریکا اعلام کرد که جلوی تولید،‌ عرضه و بازار را می‌گیریم خود را با دنیا رودررو می‌کند. دنیا بدون نفت ایران نمی‌تواند زندگی کند البته می‌گویند سایر کشورها مانند عربستان تولید نفت خود را افزایش می‌دهند که می‌تواند جایگزین نفت ایران باشد، اما باید به این نکته توجه شود که عربستان امروز با تمام توان خود نفت تولید می‌کند و در سال 2017 تولیدش به بالای 11 میلیون بشکه در روز رسیده است.بنابراین اینکه تصور کنیم ظرفیت 4 تا 5 میلیون بشکه‌ای مازاد در عربستان وجود دارد و با یک دکمه می‌تواند تولید خود را تا این میزان افزایش دهد خلاف واقع است.حتی اگر این ظرفیت را هم داشت باز هم برای راه‌اندازی آن مسائلی وجود خواهد داشت.روسیه نیز در چند ماه اخیر خوب عمل نکرده و با تمام توان نزدیک 11 میلیون بشکه تولید می‌کند.عراق نیز 4.1 میلیون بشکه نفت تولید می‌کند و 3.8 میلیون بشکه صادر می‌کند که این عدد خیلی بالاست.بنابراین در بهترین حالت، عربستان تا چند صد هزار بشکه به تولید اضافه می‌کند.امارات نیز در نهایت می‌تواند 100 هزار بشکه به تولید خود بیفزاید.اعداد تا این حد است و عدد 2.8 میلیون یا 3 میلیون بشکه‌ای صادرات نفت ایران را نمی‌توانند جبران کنند. قره‌خانی: ارتباط آمریکا و ژاپن و تعهداتی که به هم دارند کاملاً مشخص است.زمانی که ژاپن از آزادگان خارج شد در زمان تحریم‌های اولیه، ملاقاتی را با سفیر ژاپن داشتم.در آن زمان بالغ بر 10 میلیارد دلار با ژاپن مراودات داشتیم و اعلام کردم این رقم، رقم کوچکی نیست که شما به‌راحتی از آن خارج می‌شوید.سفیر ژاپن گفت ما هم مرعوب آمریکاییم و اگر قرار باشد دو صف تشکیل شود که یک صف آمریکا و یک صف ایران باشد، ما در صف آمریکا می‌ایستیم.تنها تفاوت ما با کشورهایی مانند کانادا و انگلیس و... این است که جزو نفرات اول نیستیم بلکه در انتهای صف قرار داریم.بنابراین در این مرحله هم نمی‌توانیم از ناحیه دولت‌ها متکی به ژاپن و حتی کره جنوبی باشیم.اما از مسیرهای دیگری می‎توان ورود پیدا کرد که در این مسیر تجربیات گذشته تحریم‌ها، می‌تواند راهگشای تصمیمات آینده باشد. نکته دیگری که متفاوت از گذشته است این است که در تحریم‌های گذشته، اروپا کاملاً در کنار آمریکا ایستاد و به‌طور کامل نفت ایران را بایکوت کردند.اما شرایط فعلی متفاوت است و چیزی در حدود 400 تا 600 هزار بشکه نفت در روز به اروپا صادر می‌کنیم.اکنون آن‌ها به دنبال راهکاری هستند تا برای حفظ شأن، اقتدار، منزلت و استقلال خود این میزان نفت را از ایران بخرند.شاید بتوانند این حجم نفت را از جای دیگری تأمین کنند، اما اگر بخواهند به سراغ گزینه‌های دیگری بروند در حقیقت همه چیز خود را باخته‌اند.این مورد شانس ایران را برای مقابله با به صفر رساندن صادرات بالا می‌برد.همچنین اکنون عربستان و برخی کشورهای دیگر حداکثر تولید خود را دارند.در جلسه اخیر اوپک، عربستان و روسیه و بعضی کشورها اراده کرده بودند نفت جدیدی را تولید کنند تا جایگزین نفت ایران شود.در این جلسه وزیر نفت ایران پیشنهادی را ارائه داد.بر این اساس اعلام شد با توجه به مجوز 30 نوامبر 2016 مبنی ‌بر میزان تولید،‌ چرا کشورها، همان میزان را اعمال نمی‌کنند و این در حالی است که مانعی برای آن میزان تولید وجود ندارد.بنابراین اگر تولیدکنندگان نفت مجوز دیگری بخواهند نشان‌دهنده هدف دیگری است و آن‌ها پذیرفتند؛ زیرا دیدند منطق ایران منطق درستی است.در واقع این کشورها به این دلیل برای دریافت مجوز افزایش تولید اصرار داشتند که بتوانند خیال دنیا را مبنی ‌بر خروج نفت ایران از بازار راحت کنند.این در شرایطی است که خود عربستان 200 هزار بشکه کمتر از مقداری که به آن سهمیه داده بودند تولید داشته است و ونزوئلا نیز شرایط مشابهی دارد.در حال حاضر براساس اخبار، اطلاعات و داده‌ها، این کشورها توان افزایش تولید آنچنانی که جایگزین دو میلیون بشکه نفت ایران شود، ندارند.همچنین روسیه حداقل در نفت ثابت کرده قابل‌اعتماد نیست، با این حال حتی روسیه هم این توان را ندارد.∎​