چند سال پيش در چنين روزهايي خبر شهادت حجاج ايراني همه ما را شوكه كرد. خارج از بحث مظلوميت حاجيان ايراني كه بيشترين آمار شهيدان در واقعه منا را داشتند و خارج از علت واقعي اين حادثه تلخ كه سهلانگاري آلسعود را در منطقه بينالمللي مكه به همراه داشت، در بين شهدا چند شخصيت شاخص و اثرگذار كشورمان هم بودند كه به غير از خبر شهادت آنها و چند گزارش تلويزيوني آنهم در همان زمانها كه تب اتفاق بالا بود؛ متأسفانه كار خاصي در رابطه با اين عزيزان انجام نشده است.
يكي از اين شهداي شاخص منا حسنيكارگر است، فردي كه با توجه به جايگاه بينالمللي در زمينه حفظ و قرائت قرآن ميتوانست خود به يك رسانه در فضاي نخبگاني قرآن تبديل شود؛ چنانچه محمود شحاتانور فرزند استاد شحات محمد انور همان ايام در صفحه اينستاگرام خود نوشت: «مسئول اين صفحه براي تمامي محبان و خانواده قاري قرآن محسن حاجيحسني نفر اول مسابقات بينالمللي قرآن مالزي كه چند روز گذشته جان باخته است، تسليت ميگويد. از خداوند ميخواهم ايشان را قرين رحمت خود قرار دهد؛ ما به سوي پروردگار رجعت خواهيم كرد». يا شهيد غضنفر ركنآبادي ديپلمات و سفير پيشين ايران در لبنان كه صهيونيستها سالها به دنبال شهادت وي بودند كه سرانجام به طرز مشكوكي در واقعه منا شهيد شد و علت آن همچنان در پرده ابهام باقي ماند. اما سؤال اينجاست واقعاً چند خروجي در اين مدت درباره اين شهدا و اتفاقاتي كه براي آنها و همراهانشان رخ داده توليد و ساخته شده است؟! جاي تأسف دارد كه بگوييم به غير از خبر و موشنگرافي كه در ايام داغ شهادت شهداي منا كار شد، خروجي خاصي كه بتوان با ترجمه در شبكههاي غيرايراني منتشر كرد نداريم تا از طريق رسانه مظلوميت شهداي منا و از دست دادن نخبگان ايراني را به گوش دنيا برسانيم. كمكاري و سهلانگاري رسانهاي ما هم در اين زمينه ناخواسته مزيد بر علت شده است تا كمتر توجهي به اين حادثه مهم بينالمللي صورت بگيرد.
امروز هم بعد از واقعه منا و شهيد شدن خيلي از حجاج ايراني و شخصيتهاي برجستهاي چون شهيد ركنآبادي و حسنيكارگر بيم آن ميرود اين حادثه نيز كمكم به بوته فراموشي سپرده شود و فقط در سالروز واقعه منا به چند خبر و گزارش تكراري بسنده كنيم. حقيقت امر آن است كه دستگاه فرهنگي و رسانهاي ما خروجيهاي چندان تأثيرگذار و بادوامي براي اتفاقات مهم جهاني توليد نكرده است؛ اتفاقاتي كه برخي از آنها مانند واقعه منا غرضورزي و بيكفايتي آلسعود در مديريت حرمين شريفين را نشان ميدهد و بايد از اين فرصت تلخ براي روشنگري عمومي دنيا استفاده برد بهخصوص با قوت و شدت بيشتري در حوزه رسانه به آن پرداخت. سينما، رمان، تئاتر، هنرهاي تجسمي و... ميتوانند هر رويدادي را در سالهاي طولاني جاودانه كنند در همان اوايل بنا بود فيلمي به نام شهيد حسنيكارگر توليد و ساخته شود اما به سرنوشتي نامعلوم دچار شد و هيچ خبري از وضعيت آن به گوش نرسيد. درباره شهيد ركنآبادي هم هيچ كارگرداني آستين همت بالا نزده است تا روايتگر داستان اين شهيد بزرگوار باشد كه جاي تأمل و تأسف دارد. اميد است كمي بيشتر به اين رويدادهاي تلخ اما تأثيرگذار بينالمللي توجه كنيم و دنيا را با حقيقت آشنا سازيم.
نظر شما