سیمین بهبهانی؛ غزل سرای معاصر

سیمین خلیلی  معروف به سیمین بهبهانی در ۲۸ تیر ۱۳۰۶ در تهران به دنیا آمد. این نویسنده و غزل‌سرای معاصر ایرانی،  از اعضای کانون نویسندگان ایران بود. سیمین بهبهانی در طول زندگی‌اش بیش از ۶۰۰ غزل سرود که در ۲۰ کتاب منتشر شده‌اند. شعرهای سیمین بهبهانی موضوعاتی هم‌چون عشق به وطن، زلزله، انقلاب، جنگ، فقر، تن‌فروشی، آزادی بیان و حقوق برابر برای زنان را در بر می‌گیرند. او به خاطر سرودن غزل فارسی در وزن‌های بی‌سابقه به «نیمای غزل» معروف است. او در سال ۱۳۳۷ وارد دانشکده حقوق شد، حال آنكه در رشته ادبیات نیز قبول شده بود. در همان دوران دانشجویی بود که با منوچهر کوشیار آشنا شد و با او ازدواج کرد. سیمین بهبهانی سی سال-از سال ۱۳۳۰ تا سال ۱۳۶۰- تنها به تدریس اشتغال داشت و حتی شغلی مرتبط با رشته حقوق را قبول نکرد. گفتنی است در سال 1382 موسسه انتشاراتی نگاه مجموعه اشعار او تا آن زمان را در یک مجلد نفیس در 1200 صفحه به چاپ رساند که بسیار مورد استقبال قرار گرفته و به چاپ های متعدد رسیده است.
 سیمین بهبهانی به بانوی غزل شهرت دارد و برخی از اشعار او به اندازه آثار کلاسیک شعر فارسی مشهور و محبوب اند و به خاطر تسلطی که بر اوزان شعر فارسی داشت و وزن های جدیدی که خود ایجاد کرده بود مورد استقبال سازندگان آثار موسیقایی قرار گرفت. سروده «چرا رفتی» که همایون شجریان هم آن را خوانده است ، یکی از آثار سیمین بهبهانی است.
سیمین بهبهانی که به علت مشکلات تنفسی و قلبی در بیمارستان پارس تهران بستری بود، از پانزدهم مرداد در کما به سر ‌برد و سرانجام، ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ درگذشت. پیکر او با حضور مردم و ادیبان و هنرمندان از مقابل تالار وحدت تشییع شد و در بهشت زهرا در مقبره خانوادگی و کنار پدرش به خاک سپرده شد.

باقر آیت‌الله‌زاده شیرازی؛ چهره ماندگار معماری

باقر آیت‌الله‌زاده شیرازی در ۱ شهریور ۱۳۱۵  به دنیا آمد. این  معمار، مرمت گر، استاد دانشگاه، چهره ماندگار عرصه معماری، حفاظت و مرمت بناهای تاریخی ایران  و عضو پیوسته فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران بود. وی بنیانگذار مرمت علمی بناها، محوطه‌ها و بافت‌های تاریخی در ایران و از بنیانگذاران سازمان میراث فرهنگی کشور است.
وی فرزند سید محمدحسین شیرازی و از نوادگان میرزای شیرازی، در سال ۱۳۱۵ هجری شمسی، در خانواده‌ای ایرانی و مذهبی درنجف به دنیا آمد. مادر وی، فرزند سیدمحمدکاظم شیرازی، از مراجع تقلید بود. وی تا سن ۴ سالگی در نجف زیست و سپس در دوران جنگ جهانی دوم با خانواده به تهران آمد. تا سال دوم ابتدایی در تهران درس خواند و دوباره با خانواده راهی نجف شد و در آنجا به توصیه پدر خود در مدرسه طوسی، قرآن و نهج البلاغه را فراگرفت. سپس وارد مدرسه علوی نجف شد و تا سال ششم ابتدایی را در این مدرسه گذرانید. وی دوران کودکی خود را در کنار شخصیت‌های برجسته حوزوی گذرانید و این افراد و شرایط آن فضا در زندگی او و شکل گیری شخصیتش تأثیری پایدار به جای گذاشتند. وی بعد از کلاس ششم ابتدایی دوباره به ایران مراجعت کرد و به همراه خانواده خود در محله سرچشمه تهران، سکنی گزید. آیت الله‌زاده شیرازی سال ۱۳۳۵ موفق به اخذ دیپلم ریاضی از دبیرستان دارالفنون شده و در سال ۱۳۴۲ با درجه عالی در رشته کارشناسی ارشد معماری از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. عنوان پایان‌نامه کارشناسی ارشد او طرح پیشنهادی کانون اصلاح و تربیت اطفال بزهکار بود. او در سال ۱۳۴۳ برای ادامه تحصیل به ایتالیا رفت و در سال ۱۳۵۰ با درجه عالی موفق به اخذ مدرک دکتری در رشته مطالعه و مرمت بناها و بافت‌های تاریخی از دانشکده معماری دانشگاه رم شد. عنوان پایان‌نامه دکترای وی پروژه احیای بازار اصفهان  (مرکز کهن تجاری و فرهنگی شهر) بود. این رساله دکتری، تحت نظارت و راهنمایی معمار مشهور ایتالیایی دکتر دِ آنجلیز انجام پذیرفت. از او کتب و آثار بسیاری در خصوص معماری و شهرسازی به یادگار مانده است. این استاد در ۲۸ مرداد ۱۳۸۶ دار فانی را وداع گفت.