صاحب‌خبر - حزب رفاه ملت ایران رسما اعلام موجودیت کرد؛ حزبی که از آن تحت عنوان محفل یاران علی لاریجانی یاد می‌شود. این خبری بود که روز پنجشنبه در رسانه‌ها منعکس شد؛ خبری که نوید تغییراتی را در آرایش نیروهای سیاسی طی ماه‌های آینده می‌دهد. آن‌طور که بهروز نعمتی، عضو شورای مرکزی حزب رفاه ملت ایران گفته، شورای مرکزی این حزب مرکب از 21 نفر عضو اصلی و چهار نفر عضو علی‌البدل است؛ ترکیبی که نام‌هایی همچون شهاب‌الدین صدر، بهروز نعمتی، قباد افشار، سیدمهدی صادق، حسین وطن‌پور، اسماعیل جلیلی، ایرج عبدی، قاسم‌زاده، علی سیف سپه‌وند، عمران علی محدث، عباسپور، شهلا میرگلوبیات، سیدشریف حسینی، سیدمجید محمدحسینی، سیدعلی عالیخانی، یداللهی موحد، فریدون ساعتی، مهدی مظاهری، حسین گروسی، محمدباقر علیمی، سالار مرادی، فاطمه شمس‌الحرام، علیرضا فعلی، سیدهادی حسینی و سیدحسین دهدشتی را دربر می‌گیرد. «رفاه ملت» را باید نسخه به‌روز شده حزب «رهروان» دانست؛ حزبی که گمانه‌زنی‌ها برای تشکیل آن به پیش از انتخابات مجلس دهم برمی‌گردد. حزب رهروان اما صرفا در حد یک نام و روی کاغذ ماند و هیچ‌گاه موجودیت خارجی پیدا نکرد. تحولات ماه‌های منتهی به انتخابات اسفند 94 و شرایطی که به ائتلاف یاران لاریجانی با اصلاح‌طلبان در این انتخابات انجامید، کار را برای تاسیس تشکیلات حزبی لاریجانی سخت کرد و فضا را به‌گونه‌ای رقم زد که بهروز نعمتی و کاظم جلالی و باقی رفقا عطای آن را ولو به صورت موقت به لقایش بخشیدند. کار اما به اینجا متوقف نشد و پس از شفاف شدن مرزبندی‌های سیاسی داخل پارلمان و بعد از آنکه اطرافیان رئیس مجلس تحت عنوان فراکسیون مستقلین حساب‌شان را از فراکسیون امید سوا کردند، تلاش‌ها برای برافراشتن یک پرچم مستقل با دایره عملی فراتر از مناسبات سیاسی داخل بهارستان مجددا قوت گرفت و تا جایی پیش رفت که نهایتا کار به اعلام موجودیت یک حزب جدید انجامید؛ حزبی که بهروز نعمتی از چهره‌های محوری آن می‌گوید همانی است که مدت‌ها به دنبال تشکیل آن بودیم و برخی آن را با عنوان رهروان مطرح می‌کردند. علت تغییر نام «رهروان» به «رفاه ملت ایران»، دلیل غیبت بسیاری از یاران لاریجانی نظیر کاظم جلالی، جعفرزاده ایمن‌آبادی، مهرداد لاهوتی، رئیس، نایب‌رئیس و سخنگوی فراکسیون مستقلین در این حزب، رویکردها و جهت‌گیری‌های آن و... از جمله پرسش‌هایی است که فعلا همچنان بدون جواب مانده است. هر چه هست، به نظر می‌رسد انتخاب عنوان رفاه ملت ایران برای حزب مورد بحث بی‌ارتباط با بحران اقتصادی کنونی و وضعیت معیشتی جامعه نباشد؛ عنوانی که اتفاقا می‌تواند از ظرفیت‌های بالقوه یک شعار انتخاباتی دهان پرکن هم برخوردار باشد، شعاری که اگر باقی شرایط هم فراهم باشد، می‌توان در دو انتخابات مجلس یازدهم و ریاست‌جمهوری 1400 از آن بهره برد. روی آوردن فیلسوف سیاستمدار به تشکیلات حزبی را اگر نخستین خیز جدی او برای حرکت به سمت انتخابات ریاست‌جمهوری بدانیم، باید این ملاحظه را در نظر داشت که او بیش از هر چیز یک سیاستمدار نخبگانی و از بالا به پایین است و کنش‌های او در سال‌های گذشته عمدتا در دایره بسته سیاسیون و نمایندگان شکل گرفته است. همین باعث شده تا نام او در سپهر سیاست ایران با لابی و رایزنی پشت در‌های بسته و پچ‌پچ‌ها و درگوشی‌های ناشنیده پیوند بخورد، این در حالی است که انتخابات ریاست‌جمهوری اقتضائات خاص خود را دارد؛ اقتصائاتی که بدیهی‌ترین آن تن دادن به مناسبات از پایین به بالا، مهارت ارتباط‌گیری با بدنه جامعه و بهره‌مندی از یک سرمایه رأی ملی است. مهارت و سرمایه‌ای که لاریجانی دست‌کم یک بار در انتخابات ریاست‌جمهوری 84 نشان داده، به نحوی اساسی از آن بی‌بهره است. با در نظر داشتن این واقعیت -که لاریجانی خود بیش از همه به آن واقف است- تکاپوی حزبی یاران رئیس مجلس را باید گامی در جهت کوک کردن ساز استقلال برای انتخابات 98 تفسیر کرد. او در شرایطی رفته‌رفته وارد رقابت‌های انتخاباتی مجلس یازدهم خواهد شد که اصلاح‌طلبان به واسطه تجربه ائتلاف ناکام لیست امید و انشقاق فراکسیون برآمده از آن، پشت دست‌شان را داغ کرده‌اند تا مجددا به ائتلاف با یاران لاریجانی فکر کنند. این را می‌شود از رقابت تمام‌عیار عارف در انتخابات هیات‌رئیسه مجلس نتیجه گرفت؛ رقابتی که از قضا لاریجانی در مرحله نخست آن، عرصه را به رقیبش باخت و چیزی نمانده بود تا نوار ریاست 10 ساله‌اش بر پارلمان پاره شود. این اتفاق که در یک دهه گذشته امری بی‌سابقه بود، اصلاح‌طلبان را بیش از همیشه برای عبور از لاریجانی امیدوار کرد؛ موضوعی که زنگ خطر را برای رئیس مجلس به صدا درآورد. همراهی با اعتدالگرایان و طیف نزدیک به روحانی نیز لااقل در شرایط کنونی که نارضایتی‌ها از عملکرد دولت به بالاترین سطح خود رسیده، آورد خاصی را برای رئیس مجلس به همراه نخواهد داشت. بالعکس جار زدن این همسویی می‌تواند ظرفیت رأی منفی برآمده از عملکرد روحانی و کابینه او را به سبد لاریجانی و لیست انتخاباتی مورد حمایت او سرازیر کند و راه را برای جلوس مجدد او بر صدر بهارستان ناهموار سازد. همین دو عامل باعث شده تا یک سال مانده به انتخابات مجلس یازدهم، فیلسوف سیاستمدار جدی‌تر از همیشه یارانش را به سامان دادن تشکیلات حزبی مستقل سوق دهد. با لاریجانی ارتباط تشکیلاتی خاصی نداریم سیدشریف حسینی، عضو شورای مرکزی حزب رفاه ملت ایران درباره چرایی تشکیل این حزب به «فرهیختگان» گفت: «اعضای این حزب در شرایط فعلی کشور به این نتیجه رسیدند که جای احزاب تاثیرگذار در تصمیم‌گیری‌ها خالی است، لذا این حزب با هدف کمک به دولتمردان و رسیدن به اهداف کمی و کیفی‌ای که دولت‌ها نیاز دارند، تاسیس شد.» وی افزود: «ما باید به سمتی برویم که تحزب جای بعضی از موضوعاتی را که در زمینه‌های مختلف مثل انتخابات تصمیم‌گیرنده هستند، بگیرد.» حسینی با بیان اینکه شرایط فعلی کشور ما را به این نتیجه ‌رساند که اولویت اول مردم، مساله رفاه است، گفت: «دولتمردان ما آنقدر غرق مسائل سیاسی شده‌اند که امروز کمتر شاهد توجه به این مقوله هستیم.» عضو فراکسیون رهروان مجلس نهم تصریح کرد: «این حزب بدون وابستگی به هیچ شخص یا گروه سیاسی‌ خاصی کار خود را شروع کرده و به رئیس مجلس نیز وابستگی تشکیلاتی خاصی ندارد.» وی در ادامه افزود: «شاید حضور برخی افراد در این حزب و شورای مرکزی آن باعث شده این نگاه پدید آید که «رفاه ملت ایران» همان حزب «رهروان» و حزبی است که آقای دکتر لاریجانی مدنظر داشتند. این در حالی است که با توجه به طولانی شدن بعضی موضوعات و عدم تشکیل حزب توسط آقای کاظم جلالی و سایر دوستان که شاید نظرشان نسبت به تشکیل حزب مثبت نبود، ما مجموعه نمایندگان ادوار و بعضی از عزیزان متخصص در زمینه‌های مختلف به این جمع‌بندی رسیدیم که بتوانیم حزبی را تشکیل دهیم که بدون وابستگی به هیچ شخص یا گروهی عمل کند.» حسینی با رد هرگونه وابستگی این حزب به لاریجانی یادآور شد: «اگرچه رهروان اطرافیان آقای لاریجانی بودند و رفاه ملت ایران هم همان رهروان است، اما لازم به توضیح است ما هم از اطرافیان آقای لاریجانی هستیم، ولی همه زندگی‌مان بستگی به تصمیمات یک شخص ندارد.» این نماینده سابق مجلس با اشاره به برخی تحلیل‌ها، ناظر به انتخاباتی بودن حزب رفاه ملت ایران به دلیل اعلام موجودیت در فاصله یک سال مانده به انتخابات مجلس و خیز یاران لاریجانی در این‌باره را رد کرد و گفت: «من این نگاه را تایید نمی‌کنم. نگاه این حزب صرفا انتخاباتی نیست و در حال حاضر نیز تفسیرهای موجود مبنی‌بر آنکه این حزب متعلق به آقای دکتر لاریجانی است، صحت ندارد.»∎​