بخشی از این مصاحبه را می‌خوانید:

برخی از طلاب حوزه علمیه قم، تجمعی را روز پنجشنبه شکل دادند و در آن هجمه‎‎هایی علیه دولت در قالب شعارهای خود داشته‎اند. چرا فقط دولت از سوی  این طیف محکوم می‎شود و تلاش می‎شود که نقش سایر نهادها در پدید‌آوری وضعیت فعلی کشور دیده نشود؟
اگر در کشور آزادی وجود داشته باشد و دستگاه‎های اجرایی و بخصوص دولت که در رأس نظام اجرایی کشور قرار دارند مخاطب اعتراضات مردم قرار بگیرند، خوب است. مهم این است کسانی که حرف و اعتراضی علیه دولت دارند، در ابراز احساسات خود آزاد باشند. این آزادی می‎تواند یا به‌صورت فردی باشد یا به‌صورت اجتماعاتی که نمونه آن را روز پنجشنبه دیدیم.

این نقطه منفی‎ای نیست. می‌توان گفت باعث افتخار است که یک دولت مخالفان خود را در هرجایی، از دانشگاه گرفته تا حوزه و بازار و خیابان‎ها تحمل کند و اجازه دهد تا انتقاد کنند. البته کلماتی که به‌کار برده می‌شود و شعارهایی که سر داده می‌شود و پلاکاردهایی که نوشته می‌شود، اگر جنبه توهین و اتهام و افترا داشته باشد، بالطبع پذیرفته نیست و در جامعه هم اثر معکوس خواهد داشت. طلبه‎ها هم بخشی از جامعه هستند و حق دارند در رابطه با مسائل مختلف سیاسی و اجتماعی کشور چه به‌صورت فردی و چه به‌صورت جمعی ابراز نظر و مسائل خود را مطرح کنند.

اما این اولین‎بار نیست شعارهایی که هدفی جز تخریب دولت را دنبال نمی‎کنند از سوی برخی حوزویان مطرح می‌شود...
حوزه‎ها امروز سر و سامانی هم پیدا کرده و مدیریت نسبتاً متمرکزی هم در آنجا حاکم است. اینگونه نیست که هرج و مرجی وجود داشته باشد و هرکسی بتواند هر حرکتی را داخل حوزه به‌طور خودسرانه راه‌اندازی کند. اگر احساس شود حوزه‌های علمیه ما که مراجعی برای اعتقادات و باورهای دینی مردم هستند، در مسائل سیاسی جهت‏‌گیری‎های خاصی داشته و به یک گروه یا حزب سیاسی تبدیل شوند حال به اسم حوزه یا اسم طلبه‌ها باشد، به اعتقادات و باورهای مردم یعنی همان کسانی که قصد مراجعه به این افراد را دارند لطمه جدی وارد می‎شود. اگر جهت‏‌گیری‎های سیاسی عمده شود و بحث‌های گروهی بخواهد در مراکز حوزه و نزد شخصیت‎های حوزوی پررنگ شود، می‎تواند به اعتقادات مردم آسیب برساند.

مردم دیگر حرف‏‌ها و بحث‌هایی که از ناحیه بزرگان و مراجع و کسانی را که برای بحث‎های اعتقادی به آنان مراجعه می‎کنند  نمی‎توانند باور کنند و یک ضربه اساسی به آنها وارد خواهد شد.

اگر نارسایی‎های مختلفی در جامعه و در بخش‎های مختلف اقتصادی و سیاسی و قضاوت و قانونگذاری وجود داشته باشد و احساس شود که این مجموعه طلاب به بخشی از این مسائل بنا به هر دلیلی حساسیت دارند و تنها به همان بخش می‎پردازند، آنگاه در بین مردم صورت خوشی نخواهد داشت. اگر بنابر پرداختن این نارسایی‎ها باشد خوب است که به گونه‌ای به آن پرداخته شود که احساس جهت‌گیری سیاسی در آن وجود نداشته باشد.

ما گاهی اوقات در ایام انتخابات تحرکاتی را از همین مجموعه‎ها می‌‏بینیم. حال چه به شکل دعوت از سخنرانان خاص و شخصیت‌های سیاسی باشد و چه به شکل برگزاری تجمعات. اولین آسیب این رفتارها در وهله اول به خود حوزه‎ها می‎رسد. تا آنجایی که من اطلاع دارم شخصیت‎ها و مراجع بزرگی که در حوزه هستند عمدتاً با این نوع حرکات مخالفند. این شخصیت‌ها به هیچ وجه نسبت به توهین و افترا نظر مساعدی ندارند. باز هم تأکید می‌کنم که نقد دولت یا دستگاه اجرایی خودبه‌خود کار منفی نیست ولی اگر حالت تخریبی و اتهام داشته باشد بی‎فایده است.

17302