طرفداری- آندریاس پریرا، هافبک مستعد منچستریونایتد، بابت همکاری با ژوزه مورینیو خوشحال است.

به گزارش ESPN، این هافبک 22 ساله پس از ارائه نمایش هایی چشم نواز در پیش فصل، حالا در ترکیب اصلی شیاطین سرخ به میدان می رود. او که پس از تجربه حضور قرضی در گرانادا و والنسیا، اینک رویاهایش را در تئاتر رویاها زندگی می کند، گفته است:

خیلی خوشحالم که امسال دوباره به اینجا برگشتم. پس از دو سال دوری، چیزهای جدیدی وجود دارند. بسیار خوشحال و مفتخرم که در اینجا حضور دارم. دوران بسیار رضایت بخشی برای من است. باید از سرمربی و خانواده ام تشکر کنم؛ به لطف فرصتی که او به من و خانواده ام داد، به اینجا آمدم. مورینیو خیلی کمک حال من است. او به من می گوید درون و بیرون از زمین چه کار کنم. به من پند و اندرز می دهد و به وقتش هم سختگیری می کند. او مربی بسیار منصفی است. خیلی به من کمک می کند. از این که او اینجاست، بسیار خوشحالم. او فرصت بازی کردن را در اختیارم می گذارد و خارج از زمین هم فرد خیلی خوب و خونسردی است. همچون یک دوست با من حرف می زند و من خیلی خوشحالم. هنگامی که در اسپانیا بودم، پیش از بازی های مهم برایم پیام می فرستاد. خیلی خوشحالم که او به من ایمان داشته است. پس از این که باشگاه را ترک کردم، ارتباطش را با من حفظ کرد. همیشه می گفت که آینده من در منچستریونایتد هست و حالا محقق شدن گفته او را می بینم و به همین خاطر، بسیار قدردانش هستم.

حالا پریرا به دنبال این است تا با پیشرفتی روز افزون، جایگاه خود در ترکیب منچستریونایتد را حفظ کند. 

حالا باید به روال فعلی کار خود ادامه دهم. باید تلاشم بر این باشد تا ضمن پیشرفت کردن، به مربی و هم تیمی هایم اثبات کنم که توان بازی کردن و کمک کردن به تیم را دارم. البته که در تیم رقابت جریان دارد. این رقابت در چنین باشگاه بزرگی طبیعی است. حالا که به عنوان هافبک بازی می کنم، باید کار بازیسازی و کمک کردن در فاز تدافعی را انجام دهم. باید توپگیری کرده و به خط میانی کمک کنم. باید هم در حمله، هم در دفاع و هم کمک به کلیت تیم مشارکت داشته باشم.

او همچنین خاطره ای از ملاقات با سر الکس فرگوسن، در نخستین روزهای حضورش در انگلستان تعریف کرد. 

در شانزده سالگی به اینجا آمدم. انتظار دیدار با او را نداشتم. در اتاقی نشسته بودم و غذا می خوردم. سپس او را در راهرو دیدم و نمی توانستم چنین چیزی را باور کنم. پدرم نیز همراهم بود و او (فرگوسن) به زبان پرتغالی به من گفت «روز خوش». گفت که همیشه برای برزیلی ها در تیمش جا داشته است. نمی خواستم چیز دیگری بدانم و تنها به فکر این بودم تا در سریع ترین زمان ممکن، قرارداد امضا کنم. هرگز آن لحظه را از یاد نبردم.