صاحب‌خبر - وصال روحانی مسابقات فوتبال بازی‌های آسیایی از 19 مرداد راه‌اندازی شده و تیم ملی امید ایران هم نخستین بازی‌اش را بعدازظهر دیروز مقابل عربستان انجام داد اما افتتاحیه بازی‌ها شنبه آینده (27 مرداد) در شهر جاکارتا برگزار می‌شود و رقابت‌ها از فردای همان روز با وسعتی خیره‌کننده تا 11 شهریور برگزار شود تا یک بار دیگر چین قهرمان مطلق شود و کره جنوبی و ژاپن بر سر رتبه دومی سر یکدیگر را بتراشند. برای کاروان 378 نفره ایران که 280 نفر آن مرد هستند و 98 نفر زن چه رتبه‌ای متصور است؟ همه می‌دانند که سقف مقام متصور برای ما چهارمی است و سه غول شرق آسیایی برای ما و سایرین به کلی غیرقابل دستیابی‌اند اما برای چهارم شدن نیز باید در جنگی پیگیر با قزاق‌ها پیر شویم و بمیریم و زنده شویم تا به هدف برسیم این درسی است که ادوار اخیر این رقابت‌ها و به ویژه ادوار 2010 و 2014 این مسابقات به ما داده است. در بازی‌های آسیایی 2010 در گوانگ‌ژو چین ما چهارم شدیم و قزاقستان پنجم اما چهار سال بعد از آن در اینچئون کره جنوبی که بوکسورهای قزاق کولاک کردند و 7 طلا از 12 طلای ممکن را به دست آوردند آنها با 28 مدال زرین چهارم شدند و ما با 21 طلا در رده پنجم ایستادیم. مدال بری بی‌سابقه حذف سه وزن از بوکس و به تبع آن کمتر شدن طلاهای هدف‌گیری شده توسط قزاق‌ها تنها فرآیندی نیست که ما را به سبقت مجدد از آنها امیدوار ساخته است. واقعیت این است که طیف «مدال بری» ایران گسترده‌تر از هر زمانی شده و ما چند سالی است که در رشته‌هایی مدال می‌بریم که پیش‌تر خوابش را هم نمی‌دیدیم و ژیمناستیک یکی از آنها است. حفظ – کم و بیش – قدرت سنتی‌مان در ورزش‌های سنگین و کشتی و رزمی‌ها هم سبب شده نوار کسب مدال‌هایمان در این رشته‌ها قطع نشود و با قدری نوسان و کم و زیاد در وزنه‌برداری و کشتی باز سر به آسمان بساییم و مدال‌هایمان در اکثر رشته‌های رزمی کمتر از رقبا نباشد. این چنین است که می‌توان علاوه بر کسب رتبه جادویی چهارمی امیدوار باشیم که هم بیشترین طلاها را طی سال‌های حضورمان در بازی‌های آسیایی در دوران پس از انقلاب بگیریم و هم رکورد مجموع مدا‌ل‌بری خود را بشکنیم. دو رکورد برتر ایران در زمینه کسب مدال در بازی‌های آسیایی به سال 1974 و زمانی به دست آمد که در تهران میزبان مسابقات بودیم که مشتمل بر 36 طلا و 81 مدال در مجموع می‌شد و اگر 36 طلا در جاکارتای 2018 برای ما غیرقابل دستیابی باشد شاید امید بستن به عبور از مرز 81 مدال در مجموع همه رشته‌ها کاری غیر قابل انجام نباشد، این در حالی است که البته در دو دوره آخر مسابقات از 59 و 57 مدال مجموع فراتر نرفته‌ایم. موفق‌ترین دوره ایران؟ هر اتفاقی در جاکارتا و پالمبانگ محل‌های برگزاری هجدهمین دوره بازی‌های آسیایی روی بدهد شکی وجود ندارد که حضور گسترده‌تر از همیشه بانوان ورزشکار ما در بازی‌های آسیایی امسال یک پیروزی پیش هنگام و اثبات این نکته است که ورزشکاران زن به بالاترین بیلان کاری خود رسیده و از هر جهت اثبات شایستگی کرده‌اند. پیش‌تر هرگز رخ نداده بود که زنان ایرانی حاضر در این مسابقات به چنین عددی (98) برسند و این رشدی 70 درصدی را نسبت به بازی‌های آسیایی اینچئون در سال 2014 نشان می‌دهد. بدیهی است که بسیاری از این ورزشکاران در جاکارتا مدال نمی‌گیرند اما همین که تشخیص داده شود در اندازه‌های حضور در این میدان سخت و وسیع هستند، گونه‌ای پیروزی برای جامعه‌ای است که تدارک و تقویت ورزش زنان را قدری دیر آغاز کرد اما حالا با تمام وجود درصدد جبران است و رزمی‌کاران و تیراندازان فوق‌العاده زن ایران اینک در سطح جهان برای رقبای درجه اول خود نیز الگوهایی تمام عیار به حساب می‌آیند. در انتظار اخبار خوش آنان و همچنین ستاره‌های مرد ورزش ایران می‌مانیم، نمایندگانی که می‌توانند جاکارتا را به موفق‌ترین دوره حضور ایران در این بازی‌ها تبدیل کنند.∎​