سریال پرده نشین تمام شد تا همه آنهایی که این سریال را دیدند تا مدتها دلشان برای حاج آقا شهیدی،براتعلی،محمد حسین،احمدعلی،هدی ،هاجر و بقیه کاراکترهای این سریال تنگ شود.بی اغراق پرده نشین یکی از بهترین سریال های مذهبی سیما بود.این مجموعه همه شاخصه های یک سریال خوب را داشت و نشان داد می توان یک سریال مذهبی را آنقدر خوب و ملموس ساخت که هم به ساحت مذهب توهین نشود،هم خرافه ها را به جای مذهب و دین جا نزد و هم پیام های مورد نیاز جامعه را منتقل کرد.

پرده نشین قصه داشت  و اگرچه در قسمت های اخر کمی قصه اش خوب درنیامد ولی در مجموع صاحب روندی قابل قبول بود.در این مجموعه یک روحانی واقعی به تصویر کشیده شده بود،فردی که هم عالم بزرگ شهر بود و مورد احترام مردم و هم زندگی عادی خودش را داشت.شاید این سریال واکنش خوبی بود به افرادی که در هشت سال به نوعی با تهمت و افترا قصد تخریب چهره روحانیت را داشتند و تلاش می کردند با اتهامات غیر واقعی و غیراخلاقی روحانیت را تضعیف کنند.نشان دادن چهره اصلی روحانیت قطعا دغدغه بهروز شعیبی بود و حتما از پس این کار برآمده است.

بازیهای خوب،تصویربرداری قابل تحسین و دوری از اغراق محاسن این مجموعه روتین بود که از اوایل ماه صفر تا آخر این ماه بدون آنکه مخاطب را خسته کند آنها را پای تلویزیون نشاند.شاید لازم باشد این سریال بیشتر مورد نقد قرار گیرد تا سریال های این چنینی بیشتر ساخته شود به همین دلیل این نوشته صرفا به تشکر از بهروز شعیبی و همکارانش بسنده می کند و نقد پرده نشین را به اساتید فن می سپارد