شناسهٔ خبر: 27276261 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: روزنامه ابتکار | لینک خبر

آموزه‌هاى خانمان‌برانداز

صاحب‌خبر - مسعود خوشابى - رئیس‌جمهوری 15/5/97 در حضور میلیون‌ها بیننده و شنونده مشتاق داخلى و خارجى گفت: اروپا امروز روبه‌روى آمریکا ایستاده در حالى که همیشه متحد آمریکا بوده است. (ایران: 15/5/97)
والله چه عرض کنیم!
جنگ جهانى اول و دوم نشان داد تعارضات منافع کشورهاى معتبر سرمایه‌دارى تا چه حد مى‌تواند رو به وخامت بگذارد. آن‌ها براى گسترش منابع و مآخذ اقتصادى‌شان در سراسرجهان حاضر شدند دنیا را به ویرانى بکشند .
ضربه‌اى که جنگ جهانى دوم بر پیکر بشریت وارد ساخته در طول تاریخ نه کم‌نظیر بلکه بى‌نظیر بوده است .
کشورهاى پیشرفته و صنعتى موصوف به جهان اولى، که همان اولاد و نوادگان سرمایه‌دارى کلاسیک هستند از بدو تولدشان ژن اجدادشان را با خود دارند. یعنى حصول حداکثر سود با حداقل سرمایه به هر وسیله .
بعد از جنگ جهانى دوم ایالات متحده آمریکا به علل مختلف از جمله دورى از معرکه مستقیم فضاى جنگى اروپا، قابلیت ساختار صنایع آن کشور به تغییر خطوط تولید در جهت ساخت انواع تجهیزات نظامى و دسترسى به منابع بسیارغنى ذاتى آن سرزمین، از آسیب‌هاى جدى جنگ مصون بماند، این صیانت، سیادت آفرید و اروپا را به نوعى باج‌گزار آمریکا کرد .
انقلاب اکتبر روسیه و انقلاب چین قدرى اروپا را متقاعد کرد که مى‌تواند کمتر به آمریکا امتیاز بدهد، فروپاشى «اتحاد جماهیر شوروى سوسیالیستى»، در مقابل قدرقدرتى آمریکا، کشورهاى حوزه یورو را ایجاد کرد حتى پیدایش قدرتى چون چین در جدایى بریتانیا از حوزه مذکور بى‌تاثیر نبوده ... حاصل: از دیرباز نه‌تنها بین کشورهاى اروپایى تعارض و «ایستادگى روبه‌روى» هم دیگر وجود داشته، بلکه بالاخص با ایالات متحده آمریکا همیشه این تقابل بوده و هست. لذا این عارضه رودرویی نه «امروز»ى بوده و هست و نه اتحادشان «همیشه»گى بوده و هست، حداقل بعد از انقلاب صنعتى، در مناسبات سرمایه‌دارى که رسالت خود مى‌داند که ارزش‌هایش را بر دنیا تحمیل کند، این تفابل و اتحاد، به قرون مربوط است و از ویژگى‌هاى ماهوی، ریشه‌اى و بنیادى آن نحله اقتصادى است.
نگاهى به تراز دادوستد اروپا با آمریکا در مقایسه با ایران، ریشخندى است به ضرب‌المثل معروف فیل در مقابل فنجان!
اروپاى نامتحد بهتر از هر احدالناسى مى‌داند تحت هیچ شرایطى از پس ایالات متحده آمریکا که ٩٠ درصد توان هسته‌اى جهان را در دست دارد و برای‌شان امنیت اقتصادى ایجاد کرده است و عمرى وام‌دارش بوده است بر نمى‌آید .
حرجى بر تمایل دیرینه جمهورى اسلامى ایران، در مطرح بودنش در سطح دنیا وارد نیست .
درخواست اشتهار و اجتهاد در آن همواره از حقوق صواب کشورها به حساب آمده است آنچه مذموم است خود بزرگ‌بینى است، این گمانه است که ما این قدر در جهان «امروز» مهم هستیم که اروپاى«همیشه متحد» با آمریکا را به «ایستادگى رودروى» یکدیگر قرارداده‌ایم و متعاقب آن آوازه‌گرى‌هاى سیاسى راه بیندازیم .
آن‌چه از اعتبار ما مى‌کاهد این باور است که آن‌هاى همیشه متحد را امروز توانستیم در مقابل هم قراردهیم، غافل از این‌که اروپاییان زودتر از همه از خطر فاجعه‌آمیز بودن روى کار آمدن دونالدترامپ هشدار مى‌دادند و پیشاپیش هوشیارانه خود را براى این سناریوى مصیبت‌زاى تاریخى آماده کرده بودند .

نظر شما