شروع لیگ ۹۷ / ۹۸ ایران همانند گذشته

نگارنده: صادق سبزی پور تاریخ : ۹۷/۵/۶

هفته اول لیگ ایران طوری آغاز شد که اکثر تیمها تغییراتی در نفرات خود را داشتند که به نوعی عدم هماهنگی و شناخت و درک رفتاری از هم منجر شده بود ، وقتی رئال مادرید با تغییر مربی خود فقط یکی دو خروجی دارد و بیشتر تغییراتش در بازیکنان جوان و مستعد است باید دید کی لیگ ما حرفه ای خواهد شد شاید یکی از علتهای آن نحوه قرار داد بستن غیر اصولی و غیرحرفه ای باشگاهها که هر ساله با شروع لیگ نفراتی بین باشگاهها جابجا و یا به صورت آزاد ، باشگاه خود را ترک میکنند. ( البته نباید از نقش دوستان دلال و مربیان ذی نفع هم گذشت)

متاسفانه تیمهای لیگ در این چند سال ، تاثیری از فوتبال های روز دنیا نگرفته اند و رشد کیفی و سطح عملکرد خوبی از مربیان شاهد نیستیم که بدون برنامه و تاکتیک های خاص بکار خود ادامه میدهند و شاید تنها نقطه روشن آن تاثیراتی است که مربیان وطنی از کیروش در این چند سالی که او در فوتبال ما است گرفته اند و بیشتر تیمها اول بدنبال گل نخوردن از حریفان و بعد گرفتن نتیجه دلخواه خود تا ارائه بازی خوب هستند.

ولی نمیتوان از روش و نوع بازی (برانکو و شفر) چشم پوشی کرد برانکو در سال اول حضورش در پرسپولیس بازی مالکانه و شناوری رو به نمایش می گذاشت اما او هم با گذشت این دو سه سال تحت تاثیر لیگ قرار گرفت و بازم مانند پارسال از همان ۴۴۲ خطی که نسبت به سال اولی که ۴۱۳۲ یا ۴۴۲ لوزی بازی میکرد ( با حضور مسلمان بازی ساز و خلاق در راس لوزی ) کمی محتاط تر شده است ( شاید به خاطر اینکه در سال اول با وجود بازی خوب در بعضی بازیها به علت نداشتن تعادل نفرات در عقب زمین و کنترل و تمرکز در دفاع زمان ضد حملات حریف ، برد را با مساوی یا باخت عوض میکرد ) او درک کرد که نتیجه گرایی در فوتبال ایران بسیار مهم و اصل تفکر غالب است.

در نیم فصل دوم پارسال لیگ ۹۶ / ۹۷ شفر هم در استقلال با بازی دادن جپاروف در پشت سر تیام و نقش بازی سازی و خلاقیت او در خلق موقعیتها و همچنین ایجاد وظایف فردی و گروهی که منجر شکوفایی و رشد چند بازیکن ( مانند سید مجید و ابراهیمی و وریا و شجاعیان ، سهرابیان ) شد ، او با دادن شکل تیمی مناسب و انتقال های صحیح و جابجایی های خوب و هم استفاده چند روش در بازی خود عمق دادن و هم نفوذ از کانالهای کناری و هم بازی هدف دار ، بسیار خوب ظاهر شد.

ولی با این توصیف باز هم مشکلات اساسی فوتبال ایران و لیگ مان مشاهده میشود :

شرایط بد پیش فصل و عدم برنامه ریزی و تمرینات سیستماتیک
شرایط بد بازیکن گیری ( رابطه ها و دلال بازی ها در نقل و انتقالات و باند بازی )
الگو و نگرش غلط در تفکر مربیان و عدم استفاده از روش های مناسب بازی
عدم بکارگیری علم و دانش بروز فوتبال و بهره برداری از مسابقات و بازیهای روز دنیا
عدم استفاده از آنالیز و گروههای تحلیلی و استفاده از استراتژی های مناسب
نداشتن زمین هموار و مناسب و استفاده از تجهیزات و امکانات پیشرفته در تمرینات
سطح علمی پائین بعضی از مربیان و روش های سنتی آنها و عدم ایجاد فضای مناسب برای تغییرات در بازیکنان و بالا بردن سطح کیفی آنها ( یکی از علل انتخاب بازیکنان تیم ملی توسط کیروش از لیگهای خارج از ایران ) در بازیهای ، روز اول لیگ ، مجدد بیشتر بازیکنان در کنترل توپ و بهره برداری از آن مشکل داشتند ، در رساندن توپ بهم و پاسهای ساده مشکل داشتند ، هرز دوی و تلاش های فردی بی برنامه و حمل توپ زیاد و درنهایت لو دادن آن ، ( بیشتر این مشکلات در جام جهانی در تیم ملی مان وجود داشت ) ، درنهایت شکل تیمی خوب در هر فاز و تقصیم خطوط و بازی کنترلی ، عدم استفاده از روش های جدید و متنوع برای ایجاد موقعیت و ....... ..........

البته مشکلات متعدد دیگری هم در تیمهای لیگ برتر ما وجود دارد اما پرداختن به ریز آنها بسیار زمان بر است
به طور مثال :

تیمهای تحت رهبری مربیان ایرانی در بازیسازی از خط عقب و از دفاع مشکل دارند و شکل تیم در زمان تصاحب و مالکیت توپ بسیار عادی و معمولی است ، جابجایی های چند وظیفه ای به بازیکنان داده نمیشود ، اکثر تیمها از تجمع بیشتر بازیکنان در جلو دفاعها برای گل نخوردن استفاده میکنند ، چند سالی هست بازیکنان خلاق و بازی ساز در تیمها جایی ندارند چون بازی آنها در تفکرات و سیستم مربیان نمی گنجد ( البته به جز دو مربی خارجی که خوب از( مسلمان و جپاروف) به عنوان طراح اصلی تیم خود استفاده میکردند و مقداری هم نقش کرار در نفت آبادان ) .

بیشتر مربیان ایرانی اعتقادی به بازی مدافعین کناری ( فول بکها) در فاز هجومی و حمله و یا بازی معکوس و ریسک پذیری و وظایف بیشتر در خصوص آنها را ندارند ، به جز (محرمی و وریا) که تاثیری فراوانی در بازی و ایجاد موقعیت در لیگ قبل را داشتند و مقداری اندکی هم (فخرالدینی و ایران پوریان ) در تیمهایشان ، بقیه تیمها یا از بازیکنان مسن یا ایستا در این پست مهم استفاده کردند شما تاثیر (مارسلو ، آلبا ، کلاروف ، کارواخال ، و .....) و دیگر مدافعان کناری دنیا و نقش و وظایفشان در بازی تیمشان را با لیگ ما مقایسه کنید.

در نهایت باز هم گفتن جملات کلیشه و منسوخ شده ( زمان لازم است / اول فصله / بدن ها آزاد نیستند / هماهنگ نشدن ) دردی را از فوتبال کشورمان دوا نمیکند ما جوانها و استعدادهای خوبی در همین لیگ کشورمان داریم اما به نظر شما کسی هست که آنها را درست پرورش داده و به بلوغ فوتبالی برساند؟
آیا روشها و نوع تمریناتمان درست و علمی است ؟
به نظر شما چرا فقط چند بازیکن خروجی لیگ آن هم به لیگهای نچندان مطرح دنیا فقط از زیر دست، دو مربی خارجی شاغل در ایران بوده است ؟
چرا شفر با وجود چند ماه کار کردن تاثیر بسیار زیادی روی بازیکنان و تیم استقلال داشت و چه کرد که مربیان ایرانی از انجام آن عاجز هستند؟