به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صدا و سيما به نقل از سي ان ان، کوه عظیم زباله، سواحل زیبای جمهوری دومینیکن را به قبرستان زباله تبدیل کرده است و هر سال 8 میلیون تن زباله وارد آبهای جهان می شود.

بطری ها و کیسه های پلاستیکی برای تسهیل کردن زندگی انسانها ساخته شده اند. اما وقتی زباله های ساخت خودمان، به سمت ما بازمی گردند تا کابوس ما شوند چه اتفاقی رخ می دهد؟ وضع پیش آمده در شهر سانتو دومینگو پایتخت کشور جمهوری دومینیکن به روشنی گویای این مسئله است. موجی انبوه از زباله ها به سمت سواحل این منطقه شناور شده است. انباشت این زباله ها در مناطق ساحلی نه تنها به گردشگری این کشور آسیب زده بلکه برای حیات آبزیان، پدیده ای مرگبار است. زمانی سواحل طلایی جمهوری دومینیکن معروف بود، اما حالا این سواحل به خطی از زباله تبدیل شده اند. آبهای نیلگون دریای کارائیب در این منطقه کاملا تیره و تار شده است. موج آلودگی هر روز سواحل پایتخت این کشور را درهم می کوبد.

کارشناسان درباره ادامه این وضع هشدار داده اند که به نظر می رسد به وضعی عادی و روزمره تبدیل شده است. فعالان زیست محیطی برای پاکسازی سواحل دریای کارائیب فعال شده اند، اما میزان گسترش آلودگی ها به حدی زیاد است که پاسخگوی این کوه عظیم زباله ها نیست. برآورد می شود که در سایه تلاشهای این گروههای محافظ محیط زیست در روزهای اخیر، حدود شصت تن زباله جمع آوری شده است اما هر روز موج جدیدی از زباله به سواحل این کشور می رسد. تحقیقات منتشر شده در نشریه ساینس نشان می دهد هر سال دست کم هشت میلیون تن وارد آبهای اقیانوسها می شود. این رقم معادل آن است که هر دقیقه، یک کامیون مخصوص جمع آوری زباله، محموله خود را وارد آبهای دریا یا اقیانوس کند! پلاستیک خودبخود بوجود نمی آید، بلکه زاییده انسان است. سازمان ملل متحد هشدار داده است که اگر در این باره کاری انجام نشود بزودی در وضعی قرار خواهیم داشت که مقدار پلاستیک در آب از تعداد ماهیان دریا بیشتر خواهد بود.