به گزارش خبرگزاری مهر، نشست قدردانی از مقام علمی مرحوم محمد امین قانعی راد با حضور، غلامرضا غفاری، معاون فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، هادی خانیکی استاد دانشگاه علامه طباطبایی، حسین میرزایی رئیس پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی و خانواده مرحوم دکتر قانعیراد در سالن اجتماعات پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی برگزار شد.
حسین میرزایی ضمن خیر مقدم به خانواده مرحوم قانعیراد و گرامیداشت یاد دکتر قانعیراد، عضو شورای پژوهشکده در اولین جلسه این شورا پس از فوت آن مرحوم، اظهار امیدواری کرد اعضاء هیئت علمی پژوهشکده همواره نصایح و راهنماییهای آن مرحوم را مورد توجه قرار دهند.
وی به خاطرات حضور دکتر قانعیراد در جلسات علمی و حضور مؤثر و علمی آن مرحوم اشاره کرد و خاطرنشان ساخت: دکتر قانعیراد علیرغم تحمل سختیهای بیماری، هیچگاه جمع ما را از وجود علمی خود محروم نساختند و همواره در جلسات حضور مییافتند.
میرزایی در ادامه با بیان اینکه قانعی راد عضو خانواده پژوهشکده بود و ما هم خودمان را جزء خانواده دکتر قانعیراد میدانیم یادآور شد: ایشان از ابتدا عضو هیأت امنای پژوهشکده و همچنین عضو گروه مطالعات اجتماعی پژوهشکده بودند و در تأسیس این پژوهشکده به همراه دکتر خانیکی و دیگران حضور مؤثر داشتند. حضور مستمر در جلسات مختلف پژوهشکده و جشنواره فارابی نیز بخش دیگری از همکاریهای آن مرحوم با پژوهشکده بود.
غلامرضا غفاری معاون فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری نیز در این نشست به برکات علمی حضور مرحوم قانعیراد در جلسات علمی اشاره کرد. بهگفته وی، امروز وظیفه ماست که آثار و میراث دکتر را پاس بداریم.
هادی خانیکی استاد دانشگاه علامه طباطبایی دیگر سخنران این نشست نیز با اشاره به نقل قولی از فوکو در زمانی که به ایران میآید گفت: فوکو تعبیر درستی برای دکتر شریعتی دارد که از آن به غایب همیشگی یاد میکند؛ کسی که نبود اما هر جایی که میرفتم اثر او را میدیدم و او دکتر شریعتی بود. دکتر قانعی راد هم برای من و اکثر دوستانی که در اینجا هستند چنین موقعیتی دارد. حداقل در آنجایی که ما هستیم و زندگی میکنیم غایب همیشه دیدنی ما است. به واقع هرچند او نیست، اما جایی نیست که او نباشد و این فقط یک بیان احساسی نیست، بلکه یک روایت از اثرگذاری کسی است که به نظرم ناتمام هم نمرد. یعنی به ویژه در دوران بیماریش با تمام ظرفیت کار کرد و اثرگذار شد.
وی افزود: این پژوهشکده که به تعبیر دکتر فراستخواه اکنون یک نهاد بالنده شده است و میتوان به آن بالید، نتیجه افرادی است که در آن کار کرده و میکنند. این سرمایهای است که نباید آن را دست کم گرفت. قطعاً همدلیها، دوستیها و سلامت روابط اداری در این بالندگی مؤثر است.
بهگفته وی، روی آوردن ما به دکتر قانعی راد یک روآوردن طبیعی و ارگانیک است، زیرا ایشان از زمره اولین افرادی بودند که عضویت در هیأت امناء این پژوهشکده را پذیرفتند. دکتر قانعیراد در آجر به آجر معنوی اینجا حضور داشته است.
وی با اشاره به رسالت علم افزود: کار علم، سامان و شکل علمی دادن به اموری است که در عالم واقع موجودند. اینکه این پژوهشکده برای یکی از مؤسسان و همراهان خود نکوداشتی گذاشته و میخواهد نام وی در اینجا زنده بماند کاری شایسته است و کاری است که در آن هیچ تبلیغی نیست و در آن به هیچ کس امتیازی داده نمیشود؛ هر چند که دکتر قانعیراد شخصاً نیازی به این امتیاز دادنها نداشت. خود این گرامیداشت نشان دهنده سلامت رشد پژوهشکده است.
حسین ابراهیمآبادی دیگر سخنران این نشست نیز در ادامه به نقش میرزایی در احساس تعلق بیشتر دکتر قانعیراد به نظام علمی ایران و احساس خوشایند آن مرحوم به پژوهشکده بهعنوان داشتن یاری صادق و وفادار، و حتی خانه اول آن مرحوم اشاره کرد.
وی همچنین به تصمیمهایی مبنیبر انتقال قانعیراد به پژوهشکده در لحظه تأسیس نیز اشاره داشت و گفت: آن مرحوم بهمنظور تقویت بنیه علمی این نهاد نوپا، از هیچ کمکی دریغ نداشتند.
به گفته وی، قانعیراد به حوزه مطالعات اجتماعی و فرهنگی علم و فناوری تعلق داشت و در این راه آثار متعددی را تألیف کرد که پژوهشکده بخش زیادی از آن آثار را منتشر کرده است تا آن حد که هیچ پژوهشگر علاقهمندی به این حوزه نمیتواند مدعی این حوزه باشد مگر آنکه آثار آن مرحوم را مطالعه کرده باشد.
جلال درخشه عضو شورای پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی نیز در ادامه این نشست گفت: تجلیل از قانعی راد تجلیل از دانش است. آن مرحوم در شواری پژوهشکده مصداق بارز اخلاق علمی و اخلاق حرفهای و شجاعت بودند و این خود الگویی برای ما دانشگاهیان است.
عزیز قانعیراد فرزند دکتر قانعیراد در ادامه این نشست ضمن ابراز خرسندی و تشکر از مدیران پژوهشکده در برگزاری این نشست و گرامیداشت مقام علمی دکتر قانعیراد گفت: بسیار خوشحالم که در کنار دوستانی هستم که پدرم روزهای زیادی را با آنها گذرانده است. بهگفته وی، تا جایی که یاد دارم در این اواخر پدرم هرچند گاهاً بهدلیل بیماری به مرکز نمیرفت اما برنامههای پژوهشکده را با دقت زمانی تمام دنبال میکرد. او اینجا را دوست میداشت.
در ادمه این نشست سالن اجتماعات پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی به نام «سالن دکتر قانعیراد» نامگذاری و تابلوی آن نصب شد.
نظر شما