پ رئیس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) در دیدار با جمعی از طلاب و دانشجویان شرکت‌کننده در دوره‌های آموزشی «طرح ولایت»، با اشاره به وجود اختلاف عملکرد افراد که ناشی از تفاوت صنف و سطح افراد است، اظهار داشت: هر یک از ما برای تعیین وظیفه خودمان علاوه بر توجه به موقعیت‌مان در این دو جهت، باید شرایط، اولویت‌ها و نیازهای جامعه را نیز در نظر گرفته، و بر همین اساس هدفی را برای خود مشخص کنیم و همت اصلی خود را صرف رسیدن به آن کنیم.

وی افزود: البته ممکن است گاهی در شرایط استثنائی مثل زمان جنگ، وظیفه اصلی افراد تغییر کند و همه اقشار وظایف دیگر خود را رها کنند و به دفاع بپردازند.

آیت‌الله مصباح یزدی در ادامه با اشاره به فرمایشات مقام معظم رهبری در خصوص لزوم انقلابی ماندن حوزه خاطر نشان کرد: این فرمایش رهبری، نوعی هشدار تلقی می‌شود، و در واقع به این معنا است که حوزه در معرض آفت دورشدن و جدا شدن از انقلاب قرار گرفته است. حقیقت این است که ایشان خطری را احساس می‌کنند که کمتر کسی به آن توجه کرده، و آن خطری است که متوجه اصل انقلاب است.

وی در مقام تبیین فرمایش مقام معظم رهبری اظهار داشت: بنده شرایط قبل و بعد از انقلاب و چهل سال بعد از انقلاب را درک کرده‌ام؛ زمانی تلقی مردم از دین، تنها امور شخصی مانند نماز و روضه و عزاداری سیدالشهدا (ع) بود؛ نهایتاً داشتن محاسن نیز نشانه دینداری تلقی می‌شد، اما عرصه امور اجتماعی را خارج از حوزه دین تلقی می‌کردند؛ یعنی برای دین مجالی جهت دخالت در کسب و کار، امور سیاسی و فعالیت‌های اجتماعی قائل نبودند؛ به عبارت بهتر می‌توان گفت دینداران می‌توانستند در امور دنیایی شان مانند سایر کافران دنیا باشند، و تنها ظاهر دین را حفظ کنند.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم اظهار داشت: بزرگترین کار امام راحل(ره) این بود که این فکر را عوض کرد و به مردم فهماند نماز و روزه فقط جزئی از دین هستند، نه تمام آن؛ امام(ره) به ما یاد داد که همه امور زندگی‌مان باید تابع دین باشد، مخصوصاً رفتارهای اجتماعی و سیاسی؛ این جمله معروف امام(ره) که بخش اعظم فقه مربوط به امور سیاسی و اجتماعی است، ناظر به همین امر است.

وی در ادامه گفت: این تفکر از سوی انقلابیون نسل اول جدی گرفته شد و در اعمالشان نیز کمابیش ظهور یافت؛ بروز دین‌داری در امور اجتماعی در این نسل تا حدی پیش رفت که حتی با مظاهر اشرافی‌گری نیز مخالف بودند؛ به عنوان مثال مهریه زیاد برای زن را زشت می‌دانستند و گاهی یک دوره تفسیر المیزان یا کتاب‌های مذهبی دیگر به عنوان مهریه قرار می‌گرفت. آن نسل فهمیدند که دین باید در همه رفتارهای فردی و اجتماعی‌شان بروز و ظهور داشته باشد.

مصباح یزدی گفت: اما بعد از پیروزی انقلاب و به ویژه پس از رحلت امام(ره) تدریجاً نفوذ فرهنگ و سیاست غربی در بین مسئولان آغاز شد. در حالی‌که تکیه کلام امام راحل(ره) اسلام و خداوند تبارک و تعالی بود، بعد از ایشان کسانی به مسئولیت رسیدند که روحیه انقلابی در آنها ضعیف بود و حتی در برخی کاملاً به فراموشی سپرده شده بود؛ امروز هم کار به جایی رسیده که بعضی از مسئولان صریحاً می‌گویند که دشمنی دشمنان، نه به خاطر نظام اسلامی، بلکه به خاطر دشمنی با ایران است! از این افراد باید پرسید مگرشاه ایرانی نبود؟ چرا با او دشمن نبودند؟

وی در ادامه گفت: امام(ره) مکرراً می‌فرمود دشمنان، از اسلام سیلی خورده‌اند؛ رهبر معظم انقلاب هم می‌فرمایند دشمنی آنها به خاطر انقلاب و نظام اسلامی است.

این استاد حوزه علمیه قم اظهار داشت: برخی به این باور رسیده‌اند که زمانی که مردم خودشان رأی می‌دهند و رئیس‌جمهور را انتخاب می‌کنند، چه لزومی‌دارد که رهبری وجود داشته باشد، و اصلاً ولایت فقیه برای چیست؟! مگر کشورهای دیگر رهبر دارند؟!

مصباح یزدی با اشاره به این که رهبری از مدت‌ها قبل حس کرده بودند که در برخی جاها این تفکر انقلابی رو به افول نهاده است، گفت: از همین رو ایشان ضمن هشدار در این زمینه به مسئولان، حوزویان و دانشگاهیان فرمودند انقلابی باشید. اگر رهبری چنین خطابی را به حوزه‌ها نیز دارند، به این معنی است که خطر جدا شدن از انقلاب برای حوزه‌ها نیز وجود دارد و ممکن است ما هم فراموش کنیم که بخش اعظم فقه مربوط به امور سیاسی و اجتماعی است.

وی با تأکید بر این که تفکر انقلابی سبب تشکیل نظام اسلامی شد که در رأس آن ولی فقیه قرار دارد، خاطر نشان کرد: نماد نظام اسلامی، ولایت فقیه است و اغلب کشورها نظام اسلامی ایران را با این نماد می‌شناسند؛ همه دشمنی‌ها با این نماد نیز به این دلیل است که او ضامن اسلامیت نظام است.

آیت‌الله مصباح یزدی با اشاره به کم‌رنگ شدن روحیه انقلابی در برخی مسئولان اظهار داشت: امروز برخی از مسئولان به راحتی با اوامر ولی فقیه مخالفت می‌کنند؛ هرچند در ظاهر دائماً از رهنمودهای رهبری تشکر می‌کنند، اما در عمل برخلاف فرمایشات ایشان عمل می‌کنند. چنین کسانی باور ندارند که اسلام می‌تواند کارآیی داشته باشد و مشکلات را حل کند.

وی با تأکید بر این‌که دشمن زمانی به ما احترام می‌گذارد که ما دست از دین خود برداریم و برای او نوکری کنیم، گفت: بر اساس آیات قرآن بدون شک عزت فقط از آنِ خداوند، رسول خدا و مؤمنین است؛ اما متأسفانه رفتار بعضی از مسئولان حاکی از آن است که اعتقادی به این امر ندارند؛ تا جایی که حتی در ادبیات بعضی از ایشان «اسلام» جای خود را به ایرانی‌گرائی و ناسیونالیسم داده است؛ یعنی همان شعاری که شاه با عنوان «ناسیونالیسم مثبت» مطرح می‌کرد!

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در ادامه افزود: من هرگز باور نمی‌کردم که یکی از دولتمردان نظام اسلامی صریحاً بگوید دشمنی آمریکا به خاطر نظام نیست، بلکه به خاطر ایران است. رهبری این خطر را از مدت‌ها قبل پیش‌بینی می‌کردند که دائماً بر انقلابی‌گری و لزوم انقلابی ماندن تأکید داشتند.

رئیس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی‌(ره) گفت: ایرانی‌گرایی یعنی پشت پا زدن به همه ارزش‌های الهی و انسانی؛ یعنی همان رفتار ترامپ که پرچم آمریکا را بغل کرده و می‌بوسد، و با این کار خود نشان می‌دهد که حقوق بشر، صلح، و نظایر آن، حتی بر اساس قرائت خودشان، هیچ ارزشی برایشان ندارد و آنچه مهم است، آمریکاست.

وی افزود: این که دولتمردی بگوید اگر دشمنان ما با اسلام مخالف بودند، باید با عربستان هم دشمنی می‌کردند، سخنی اشتباه است؛ البته آنها با اسلام قلابی مخالف نیستند؛ آنها با اسلامی که پادشاه آن با تاچر مشروب بخورد، مخالف نیستند؛ آنها با اسلامی که حاکمانش بمب‌های خریداری شده از غرب را به نام اسلام بر سر ملت مظلوم هم‌دین، هم‌زبان و هم‌نژاد خودشان در یمن بریزند، مخالف نیستند؛ آنها با نظامی مخالفند که بخواهد پرچم اسلام ناب را در جهان بلند کند.

وی با طرح این سؤال که وظیفه ما در این شرایط چیست، گفت: در وهله اول ما باید از الگویی به نام «امام خمینی(ره)» بهره بگیریم و همانند او محور همه کارهایمان را «خدا» قرار دهیم و بدانیم که عزت از آنِ خدا، رسول و مؤمنین است. پس از باور قلبی به این مسأله، باید بدانیم بزرگترین خطر برای چنین اعتقادی این است که افرادی بی‌دینی را به عنوان دین به ما قالب کنند. لذا باید دین را درست بشناسیم، تا کسانی دین انحرافی را به ما قالب نکنند. هم‌چنین بکوشیم دیگران را هم با دین صحیح آشنا کنیم.

مصباح در پایان تأکید کرد: شناختن دین صحیح، شناساندن آن به دیگران، بنا گذاشتن بر عمل به دین، و خودسازی برای ثبات قدم در این مسیر، مهم‌ترین وظایف ما هستند، و باید بدانیم که اگر در این مسیر صادق باشیم، خداوند نیز وعده داده که «لَیَنْصُرَنَّ اللهُ مَنْ یَنْصُرُه».