در منطق ،هرعملی که صورت میگیره ،برخواسته از رفع یک نیاز هستش که این نیاز میتونه در زمان حال باشه یا در زمان آینده.
پدیده "جوان گرایی" هم از این قاعده مستثنی نیست. بزارید تاریخچه این موضوع باهم مرور کنیم.

با پیشرفت فوتبال و تبدیل اون به یکی از مهمترین پایگاه های سرمایه گذاری ،باعث شد که تلاش باشگاه ها به این سمت بره ،که علاوه بر "کسب موفقیت" ،حداکثر حاشیه سود رو برای باشگاه خودشون ایجاد کنند.

بخاطر همین هم باشگاه سعی کردن ، ابزارهای موفقیت باشگاه رو تا حد ممکن ارزان بدست بیارن،که این امر باعث شد که در برهه ای از زمان ،باشگاه های معتبر ،سعی کنند،که یک تیم استعداد یابی رو در اختیار بگیرن تا بازیکنان 14 تا 16 سال شناسایی کنند و باهاشون قرار داد ببندند.،درواقع اینکار باعث میشد با هزینه ای به مراتب کمتر به سطح اول تیم شون برسونند.

یه مدت که گذشت ،تیم های دیگه این آگاهی پیدا کردن ،که از بازیکنان جوون خودشون تا حد ممکن مراقبت کنند ،که این مراقبت با حق ترانسفر و حق فسخ بالا صورت گرفت،
تا حدی این رویه بین باشگاهها رواج پیدا کرد که باشگاهها دیگه نمیتونستن به راحتی حتی بازیکنان جوان رو از سایر تیم ها خریداری کنند..

شما به تلاش باشگاه بارسا توجه کنید ،که برای خرید بازیکن جوان ،به نسبت سالهای قبل چقدر با مشکل رو برو شده؟
به طوری که الان بعضی باشگاه ها تلاششون میکنند که بازیکنان از سن 9 سالگی وارد آکادمی خودشون کنند تا بتونند در آینده ازشون استفاده کنند.

کلا دو هدف از جوون گرایی توسط باشگاه دنبال میشه:

یا بازیکن جوان آینده داری شناسایی میکنند که این پتانسیل داشته باشه که درآینده به ستاره تبدیل بشه ، که در اینصورت به شدت باشگاه ها از این بازیکنان مراقبت میکنند. میشه مثالهای زیادی زد مثلا بازیکنی مثل بوسکتس که بارسا به خوبی تونسته ازش مراقبت کنه و الان هم داره بهره اش ازش میبره.

گروه دوم ،هدفشون از جوونگرایی ،کسب درآمد هست که با فروش بازیکنان جوونش ،بتونه قسمتی از سود خودش تامین کنه که میشه توی این حوزه باشگاه آرسنال مثال زد.

حالا مثل تموم پدیده هایی که از خارج ،وارد کشور ما شده و به طور کامل هم اجرا نمیشه ،همین موضوع "جوانگرایی" هست.

الان طوری شده که توی کشور ما ،چند سال میگیم جوونگرایی عالیه ، و باشگاهها چشم بسته هر بازیکنی که ببینند جوون هست رو به خدمت میگیرند.

بازیکنانی که نه تنها هیچ استعداد بالقوه ای ندارند که بشه برای باشگاه در آینده نقش ستاره رو بازی کنند.بلکه برعکس جز هزینه (هرچند کم) برای باشگاه چیزی به دنبال نداشته.

و بدتر از اون ،توی معدود بازیکنان جوان مستعد که با باشگاه قرار داد میبندند، باشگاه هیچ مراقبتی از این بازیکن نمیکنه و به راحتی هر چه تمام تر ،باشگاه های ایرانی میشن سکوی پرتاب این بازیکنان.

الان من چند تا سوال از دوستان دارم .

اینکه یک جوون 20 ساله ای که نهایت قرار دادش با باشگاه 2 سال هست فرقش با
با بازیکن پا به سنی که 30 ساله است و 2 سال با باشگاه قرارداد داره چیه ؟ چه برتری بارزی داره ؟

فرق بین بازیکنی مثل امیری که پرسپولیس براش هزینه زیادی هم پرداخت کرد ،و الان هم ترانسفر شد.
با بازیکنی مثل مجید حسینی که با اینکه استقلال ارزان خرید و الان هم ترانسفر شده چیه ؟

مجید حسینی یکی از مثالها هست که باشگاه استقلال نتونست ازش استفاده کنه،نه در حوزه کسب موفقیت و افتخار برای باشگاه ،نه در حوزه مالی .
یک بازیکنی که علاوه بر مبلغ قراردادش ،هزینه سالیانه ای هم برای باشگاه به ارمغان آورده (مثل هزینه اردو و سفر و تغذیه و ...) چه سودی کسب کرده ؟

در واقع این بازیکن هست که از باشگاه استفاده کامل برده. و اگر هم حرفی زده شه عده ای میگن بزارید پیشرفت کنه تا بره لیگهای معتبر افتخار آفرینی کنه!

اولا مشخص کنیم که ما حامی باشگاه هستیم نه حامی پیشرفت یه بازیکن ..بازیکنی که میخواد پیشرفت کنه، اشکالی نداره کسی جلودارشون نیست ،از تیم های دیگه استفاده کنن برای سکوی پرتاب ،نه دو تیم پرطرفدار..
اگه میخواید از طریق این دو تیم پیشرفت کنید ،پس باید قبول کنید که باشگاه هم باید ازتون استفاده کنه.

حسینی یه مثال بود فقط ، احمد زاده برای پرسپولیس هم همینطور بود، توی پرسپولیس چهره شد ،در سال اول قرارداد آنچنانی نداشت (حتی از خداش بود که رایگان بازی کنه) ،سالهای بعد از چهره شدنش ،قرار داد خوبی بست با باشگاه ،و الان هم که تیم ول کرده رفته ..

تا زمانی که ما ندونیم،ما طرفدار باشگاه و حامی تیم هستیم نه بازیکن ،مشکل درست نمیشه..
باید مدیرعاملهای سفارشی هر 2 باشگاه ،یاد بگیرن(که بعید میدونم ) قرار دادهای معتبر با مشاوره گرفتن از مشاورین حقوقی ببندند.

نظر شخصی من اینه ،بازیکن جوونی که حتی بخواد درآینده جا پای مسی بزاره ،ولی باشگاه نتونه ازش استفاده کنه ،همون بهتر وارد باشگاه نشه و قرار دادی بسته نشه.

الان هم که قشنگ تیمها یاد گرفتن ،که راحت بازیکن از لیگ ایران ببرن...مثل نورافکن و احمد زاده و قلی زاده و.... و درآینده باز این اتفاق میوفته.

به شخصه برای من امید ابراهیمی رفتنش قابل درک تر بود ،چون باشگاه عملا ازش استفاده اش کرد ،و زحمتش کشید.
ولی بازیکنانی مثل نور افکن و حسینی ،به هیچ عنوان قابل توجیه نیست..

بخاطر همین هم میگم "جوانگرایی در بیشتر موارد توی ایران سرابی بیش نیست"