به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، کتاب «تماشایی» مجموعه شعر میلاد عرفان‌پور عصر امروز (یکشنبه، 31 تیرماه) با حضور مرتضی امیری‌اسفندقه، محمدمهدی سیار، حامد طونی و حجت‌الاسلام سیدمحمدمهدی شفیعی در فرهنگسرای انقلاب اسلامی رونمایی شد.

امیری‌اسفندقه در ابتدای این مراسم با اشاره به کتاب تماشایی عرفان‌پور اظهار داشت: کتاب خوبی به ادبیات معاصر هدیه شده است. این روزها چون همه چیز ضبط می‌شود، باید مسوولیت آن چه گفته می‌شود را به عهده بگیریم. بنابراین باید خیلی شمرده شمرده سخن گفت. سپس صحبت کردن درباره شعر همیشه دشوار بوده چون شعر بیشتر از آنکه تعریف بشود، تعریف می‌کند. یعنی بیشتر آنکه به شعر بگوییم که هستی؟ می‌گوید تو کی هستی؟ جهان و دنیای بکر تو چیست؟

این شاعر و استاد ادبیات فارسی افزود: «بنگر که چه می‌گویید، منگر که می‌گوید» پیش از اینکه در غرب و شرق بازگو شود در آیین ایمانی ما این مطلب مطرح بوده است. لذا شعر میلاد عرفان‌پور از آن دسته از شعرهایی است که خیلی سریع خلع سلاح می‌کند. صلاحیتی در شعر او هست که سریع مخاطب را خلع سلاح می‌کند. اسلحه و غرور مخاطب را می‌گیرد و بیشتر از آنکه با همه صمیمیت چهره شاعر، آبادت کند، تخریبت می‌کند برای اینکه بنای تازه را بسازی.

وی با تاکید بر اینکه عرفان‌پور مرد بسیار آرام و صبوری است، تصریح کرد: نگاه در یک رباعی نگاه می‌کنی و می‌بینی که نردبان را در یک غزل از یک منظر جدید دیده است. به هر حال صحبت کردن از شعر سخت است چون شعر از ما صحبت می‌کند. شعر ناب، شعری که زندگی و حرف می‌زند، راه می‌برد. و پا به پای تو تا ماه می‌رود.

امیری‌اسفندقه شعر عرفان‌پور را شعری جاندار دانست و گفت: شعر میلاد، شعری است که آدمی در زندگی به آن نیاز دارد. میلاد عرفان‌پور در کتاب تماشایی بی آنکه بخواهد، نشان داده با کسی مسابقه ندارد، جز خودش. با طبع خودش مسابقه دارد و نمی‌خواهد از کسی جلو بزند. او می‌خواهد از خودش جلو بزند و به همین خاطر رغیبی جز خودش ندارد. از منظر زندگی و مرگ به کلمات نگریسته و همه هَم‌ و غم واژه‌هایی که در این کتاب است به مخاطب می‌گوید من می‌خواهم خودم را جابگذارم. و از خودم سبقت بگیرم.

این استاد ادبیات فارسی بیان کرد: میلاد عرفان‌پور ستاره کلمات را رصد می‌کند. او کهکشان راه شعری طبع شاعر را رصد می‌کند و متوجه می‌شود که شاعر این کتاب از خودش جلو می‌زند و پشت سر او یک عالمه میلاد افتاده است. میلادهایی که به ممات رسیده‌اند با یک میلاد دیگری روبرو هستند. زایش دوباره در شعر میلاد همان تعبیری است که ما می‌توانیم از شعر انقلاب داشته باشیم. شعر فارسی همواره در همه ادوار شعر انقلاب بوده است. یعنی شعری که شاعر علیه خود دروغینش قیام می‌کند.

وی عنوان کرد: سه قالب در این کتاب پیش چشم داریم. یک قالب غزل؛ دیگری نیمایی و سوم ربایی. که در هر سه قالب تبع درخشش داشته است. به عنوان یک معلم ساده ادبیات فارسی به قالب نیمایی عصر حاضر متوجه بوده‌ام چون قالب‌های دیگر آزموده شده‌اند و امتحانشان را پس داده‌اند و قالب نیمایی را کسی به ما معرفی نکرده و باید در شعر معرفی شود.

امیری اسفندقه بیان کرد: نگاه عالی اخوان و فروغ شعر نیمایی را به ما معرفی کرده اما این‌ها کافی نبوده است. معرفی قالب نیمایی‌، موسیقی نیمایی و وزن نیمایی هم در شعرهای میلاد عرفان‌پور نیز معرفی علمی دارد. گفتم علمی چون واقعاً علمی است. گروهی گمان می‌کنند که علم اگر گفتیم شعر را خراب کرده‌ایم چون شعر با علم سروکار ندارد. اتفاقاً علم اولی است.

صاحب کتاب «سیاه مست سایه تاک» حذف فعل در شعر عرفان‌پور را یک ویژگی جدید عنوان کرد و گفت: شعر فقط مختص به جغرافیای ما نیست؛ شعر میان‌ستاره‌هاست. وزن در شعر نیمایی موضوع است و موضوعیت دارد. وزن در واژه تحمیل نمی‌شود چراکه استبداد وزن در شعر به طور کلی وجود ندارد. وزن مستعبد نمی‌تواند باشد چون در هنر استبداد وجود ندارد.

وی اظهار داشت: من بچه جنوب شهرم و واژه «دَمت گرم» را از کسانی شندیده‌ام که اندازه این واژه بودند و ما نمی‌توانستیم چنین واژه‌ای بگوییم و بزرگان این واژه را به کوچک‌ترها می‌گفتند در حالی که امروزه همه این را به همه می‌گویند و معلوم نیست دم چه کسی گرم است. این یک مرتبه‌ای بوده که پدربزرگ‌ها آن را می‌گفتند و من تنها یک بار از پدربزرگم این واژه را شنیدم که تا امروز مست آن «دمت گرم» هستم. اگر اجازه داشته باشم به میلاد عرفان‌پور عرض می‌کنم که دم شما واقعاً گرم.

امیری‌اسفندقه با اشاره به یکی از رباعیات کتاب تماشایی تصریح کرد: رباعیات میلاد عرفان‌پور رشک برانگیز است. شعر پا به پای هر کسی نمی‌آید. به نظرم میلاد عرفان‌پور با این کتاب اعلام کرد که نه میلاد می‌تواند شعر را کنار بگذارد و نه شعر میلاد را کنار بگذارد.

انتهای پیام/ 121