از طرفی در ایران، محیط‌بان همانند سایر ماموران ضابط قوه قضاییه، سلاح به دست می‌گیرد و بارها به دلیل سهو و غفلت‌های خرد، موجب بروز اتفاقات ناگواری شده‌اند که ضرورت مسلح بودن به سلاح خودکار جنگی را مورد تردید قرار داده‌اند. اگرچه بحث در این مورد در حوصله این ستون نیست، اما تجربه اخیر مشارکت کم نظیر مردمی در حمایت از یکی از محیطبانان کشور، بهانه خوبی است تا این فرآیند واشکافی شده و از تکرار آن پیشگیری شود. در شرایطی فشارهای اقتصادی و برخی کمبودها، شرایط کاری محیط‌بانان را نیز دشوارتر از پیش کرده، انتشار خبر توجه ویژه رهبر معظم انقلاب به مشکلات آنان و دستور معاضدت خاص از محیط‌بانانی که در حین ماموریت دچار صدمات جانی می‌شوند، بسیار امیدوارکننده بود. این اقدامات حمایتی نقطه‌های امیدوارکننده‌ای است که نه‌تنها برای فرماندهی یگان افتخارآفرین است بلکه فشار روحی ناشی از پارادوکس حمل سلاح و عواقب قضایی و به‌کارگیری آن را نیز میان نیروهای اجرایی کمرنگ خواهد کرد. تردیدی نیست برای تکمیل این حمایت راهبردی از سوی فرماندهی کل قوا، اقدامات زیربنایی دیگر برای رفع تبعیض در حقوق و مزایا و پاداش براساس توانمندی، شرایط خدمتی و مسئولیت‌پذیری محیط‌بانان می‌تواند در کوتاه‌مدت تاثیرات انگیزشی فراوانی داشته باشند.

از سالروز ولادت حضرت امام رضا(ع)، ضامن آهو، که به شایستگی «روز ملی محیط‌بان» نامگذاری شده تا 31 جولای که روز جهانی محیط‌بان (World Ranger Day) است، حدود یک هفته فرصت داریم. انتظار نمی‌رود این مناسبت نظیر جام جهانی مورد توجه مردم و مسئولان قرار گیرد، اما می‌توانیم این روزها را بهانه‌ای برای بازخوانی چالش‌ها، تضارب آراء و برداشتن گام‌های اساسی به منظور رفع مشکلات تیم ملی محیط‌بانی کشور قرار دهیم و تنها به گرامیداشت و بزرگداشت اکتفا نکنیم.

دکتر اصغر محمدی فاضل

معاون پیشین سازمان حفاظت محیط‌زیست