به گزارش «تابناک»، با اینکه در سال‌های نچندان دور خدمات و تسهیلات ارائه شده به دانشجویان، به ویژه در دانشگاه‌های دولتی رایگان و قابل توجه بود، چند سالی است که بنا به دلایل مختلف مثل کاهش بودجه و افزایش هزینه‌ها این اتفاق خوب رقم نمی‌خورد؛ شرایطی که برخی مدیران دانشگاهی را مجاب کرده است تا راه‌های دیگری را برای کسب درآمد و جبران کسری‌ها آزمایش کنند.

از جمله این مدیران می‌توان به مسئولان امور خوابگاه‌های دانشگاه صنعتی شریف اشاره کرد که اخیراً در اقدامی قابل تأمل بسیاری از دانشجویان خوابگاهی را جریمه و از این مسیر در حال کسب درآمد هستند.

مدیران امور خوابگاهی دانشگاه شریف در ابتدای هر سال به دانشجویان خوابگاهی فرمی داده می‌دهند که در آن لیست اموال اتاق ذکر شده است و دانشجویان موظف به امضای آن هستند و در پایان هرسال در صورتی که به این اموال خسارتی وارد شده باشد، سرپرست خوابگاه اعضای آن اتاق را مشمول جریمه می‌کند.

علاوه بر این موضوع، اداره امور خوابگاه‌ها برای مبارزه با موجوداتی مانند ساس هرساله در دو نوبت اقدام به سمپاشی اتاق‌ها می‌کند. این اداره موظف است چند روز پیش از سمپاشی تعهدنامه‌هایی حاوی این مضمون که دانشجویان هر اتاق موظفند تمام وسایل را جمع کرده و آن‌ها را بسته‌بندی کنند تا سم به تمام نقاط اتاق برسد، در تمام اتاق‌های خوابگاه‌ها توزیع کند.

نکته جالب این تعهدنامه این است که سرپرست خوابگاه‌ها هیچ‌گونه مسئولیتی در قبال گم شدن وسایل اتاق‌ها ندارد و اگر دانشجو این تعهدنامه را نادیده بگیرد و آن را امضا نکند، توسط سرپرستی خوابگاه مبلغی در حدود ۱۰ تا ۳۰ هزارتومان جریمه می‌شود.

 

این جریمه همان زمان بدون آنکه دانشجو روحش از آن خبر داشته باشد، در سیستم اداره امور خوابگاه‌ها ثبت می‌شود، ولی معمولا دانشجویان تا موعد فارغ‌التحصیلی از آن هیچ‌گونه اطلاعی نمی‌یابند. البته حق اعتراض برای دانشجویان محفوظ است، اما غالب دانشجویان به دلیل مشغله‌های زیاد هنگام فارغ‌التحصیلی از این حق مشروع و قانونی خود صرف نظر می‌کنند و با پرداخت جریمه‌هایی که به ظاهر ناچیز به نظر می‌رسد، عزم سفر می‌کنند.

در این بین اما، مجموع جریمه‌هایی که به روش‌های مختلف و بعضاً غیر مرسوم عاید دانشگاه صنعتی شریف می‌شود، قابل توجه است و هیچ نهاد و مسئولی نیز نه تنها به چنین رویه‌ای اعتراض نمی‌کند، بلکه چه بسا مدیران مذکور به واسطه اختراح روش‌های جدید درآمد زایی برای دانشگاه مورد تشویق هم قرار بگیرند.

این، اما رویه‌ای منحصر به دانشگاه شریف نیست و در بسیاری از دانشگاه‌های دیگر کشور نیز به اشکال مختلف وجود دارد و مدیران به دانشجویان، چون پول‌های متحرکی می‌نگرند که باید نقد شوند. با این شرایط پرسش اصلی این است که آینده علم و دانش کشور چه شرایطی را تجربه خواهد کرد؟