طرفداری- گره کور فوتبال ایران در هفته‌های اخیر مسئله سوپرجام بوده است. از یک سو تیم استقلال در اردوی آماده سازی است و مربی تیم وینفرد شفر آلمانی این را اولویت خود می‌داند و از سوی دیگر فدراسیون فوتبال راهکاری جایگزین پیدا نمی‌کند. اوج بی‌مدیریتی جایی بود که مسئول کمیته مسابقات سازمان لیگ گفت ممکن است نتیجه‌ای که پیش‌تر به طور رسمی اعلام شده تغییر کند. موضوعی تاریخی را در این زمینه بررسی کرده‌ایم.

سال 1971، آرسنال قهرمان لیگ و جام حذفی انگلستان شد. اما حاضر به انجام دیدار سوپرجام (چریتی شیلد) نشد. به جای آن با ترتیبی که اتحادیه فوتبال انگلستان اندیشید، لیورپول و لستر بازی را برگزار کردند. لیورپول نایب قهرمان جام حذفی و لستر قهرمان دسته دوم بود. سال 1972 هم دربی کانتی قهرمان لیگ شد اما پیش فصل را پیش از مسجل شدن قهرمانی پیش بینی کرده بودند و با نظر سرمربی، در جام حاضر نشدند. حتی در سوی دیگر، لیدز که قهرمان جام حذفی بود نیز حاضر به انجام بازی (به دلیل مشابه) نشد و سیتی (تیم چهارم لیگ) و استون ویلا (قهرمان دسته سوم) بازی را انجام دادند. 

کتاب بیل شنکلی:

شنبه هفتم آگوست 1971 لیورپول به فیلبرت استریت لستر رفت. عصر آن روز بیست و پنج هزار و صد و چهار هوادار هم آمده بودند. آمده بودند تا بازی چریتی شیلد بین لیورپول و لسترسیتی را ببنند. آرسنال قهرمان لیگ و جام حذفی شده بود و دبل کرده بود. اما آرسنال علاقه ای به انجام بازی چریتی شیلد نداشت. آرسنال به هلند رفته بود تا با فاینورد بازی کند. لیدز تیم دوم لیگ بود اما لیدز هم علاقه ای به بازی چریتی شیلد نداشت. پس لیگ انگلستان تصمیم گرفت بازی چریتی شیلد را بین قهرمان دسته دوم و نایب قهرمان جام حذفی برگزار کند. دقیقه پانزدهم بازی رادنی فرن توپ را به استیو وایتورث داد. وایتورث با ضربه ای آرام دروازه را باز کرد. قهرمان دسته دوم، نایب قهرمان جام حذفی را در بازی خیریه شکست داد. 

کتاب برایان کلاف:

[...] اولین بار دو سال پیش این افتخار را پس زده بودم. با دربی قهرمان شده بودیم اما حاضر به بازی در چریتی شیلد نشدیم. پیش فصل را در آلمان ترتیب داده بودیم و مسابقه چریتی با آن همزمان شده بود. با وجود حیرت و ناامیدی هیئت مدیره و رئیس باشگاه، تصمیم گرفتیم که به برنامه خود وفادار باشیم. سم لانسگون (رئیس باشگاه) بابت آن موضوع تا زمان مرگ من را نبخشید. یادم نیست چند بار گفت تو باعث شدی به ومبلی نرویم. در نگاه مدیران، این موضوع جرمی بزرگ بود که از پول بزرگی بابت بلیت فروشی در ورزشگاه بزرگ چشم‌پوشی شود. شانس حضور در ومبلی و مهم‌تر از آن، شانس نشستن در جایگاه سلطنتی یکی از مهم‌ترین مزایا برای افرادی بود که سراغ ریاست در فوتبال می‌رفتند. شما مدیران را در سکوهای مثلا یک بازی تیم رزرو در ‘بری’ نمی‌بینید، اما همه آن‌ها مصرانه آماده حضور در ومبلی خواهند بود تا روی صندلی‌های گران‌قیمت آن بنشینند. 

انتقاد اصلی این بین متوجه فدراسیون فوتبال است که نتوانسته راهکاری جایگزین پیدا کند. برای مثال یک پیشنهاد می‌تواند این باشد که به جای منتظر استقلالی باقی ماندن که زمانی برای برگزاری بازی پیدا نمی‌کند،  تیمی واجدشرایط پیدا کند که بتواند بازی را انجام دهد.