برنامه «شبی با عبدی» در حالی روی آنتن شبکه نسیم رفت که قطعا رضایت مخاطبان این شبکه را تا امروز به دست نیاورده است. برنامه شبی با عبدی نتوانسته آنچه باید باشد چراکه نوع شوخی و طنزش کمی تاریخ مصرف گذشته است. در واقع مخاطب امروز رسانه ملی با دسترسی به مدیای متعدد سخت می خندد به آنچه برایش جذاب نباشد. با نگاهی گذرا به فانتزی ها و شوخی های مرسوم در فضای واقعی یا مجازی به این تیجه می رسیم که اصولا خنداندن مردم ایران کار آسانی نیست به خصوص وقتی که در مقابل خندیدن موضع داشته باشند.

شبی با عبدی فرمولی مستعمل و دم دستی از جذاب ترین، شیرین ترین و کاربلدترین کمدین سینمای ایران است که به بدلی ترین شکل ممکن این روزها اتفاقا مخاطب را آزار می دهد چراکه کاراکتر محبوب عبدی اتفاقا برعکس خیلی ها تعصب مخاطب تلویزیونی را برمی انگیزد که چرا ما باید او را در این قاب و میزانسن ببینیم. مردی که به تنهایی می تواند ستاره ی یک اثر کمدی باشد چرا اینگونه ارزان حیف و میل می شود.

اکبر عبدی مرد دوست داشتنی سینمای ایران به تنهایی و بدون وجود دکور و هیچ پارتنری می تواند مخاطبش را با تعریف یک خطی قصه ای واقعی روده بر کند اما طراحی نادرست برنامه امروز بیش از آنکه ایجاد جذابیت و گیرایی کند مخاطبش را به چنلنجی دعوت می کند که چرابا همه خاطرات شیرین سینمای ایران اینگونه رفتار کرده ایم.

اکبر عبدی در ذهن مخاطب ایرانی می ماند حتی اگر انتخاب اشتباه و دور از شان خود داشته باشد اما شبکه محترم نسیم که در کارنامه اش اتفاقات مبارکی چون خندوانه، دورهمی و...تا به امروز رخ داده باید از جایگاه این آرتیست خوش لبخند سینمای ایران مراقبت کند و نگذارد جایگاه او دچار کوچک ترین لطمه ای بشود عمو اکبر سینمای ایران سوختنی نیست.