يک ميليون روهينگيايي، اقليت مسلماني که دستجمعي از ميانمار گريختند، در کمپي در جنوب بنگلادش کنار هم جمع شدهاند. در اين کمپ، جام جهاني فوتبال هيجان زيادي را به وجود آورد؛ هيجاني که بالاخره روز يکشنبه گذشته به پايان رسيد. در زير گزارشي را که خبرگزاري فرانسه درباره اين کمپ نوشته، میخوانید.
جام جهاني تمام شده ولي در بزرگترين کمپ پناهندگان دنيا در بنگلادش، هنوز هم پرچم دو کشور برزيل و آرژانتين در حال اهتزاز و تب فوتبال پابرجا است.
براي بسياري از کودکان و نوجواناني که در اين کمپ پناهنده شدهاند، جام جهاني 2018 روسيه اولين جام جهانيای است که تجربهاش ميکنند. آنها هر روز رقابتهاي جام جهاني را تا خود فينال دنبال کردند و حالا هم که جام جهاني تمام شده، تبوتابش از سر اين نوجوانان نيفتاده است. نزديکيهاي ورودي زمين فوتبالي که براي خودشان درست کردهاند، گروهي از اين پسربچهها جام کوچکي در دست دارند و با آن مشغول قدمزدن هستند. تصور آنها اين است که جام اصلي جهاني که در دست ستارگان فرانسوي آرام گرفت، در دستشان است. «تيم مورد علاقه من آرژانتين بود. فينال را هم نگاه کردم. بازي بين فرانسه و کرواسي بود و فرانسه برنده شد». اين را محمدرضا ميگويد؛ پسر ششسالهاي که لباس راهراه آبي و سفيد آرژانتين که نام ليونل مسي روي آن حکشده به تن دارد. مسي يکي از بازيکناني است که در بنگلادش طرفداران بسيار زيادي دارد. کنار محمدرضا، نورالافسار پنجساله ايستاده که لباس قلابي تيم ملي برزيل را به تن کرده است. او در حالي که به توپ کائوچوییاش نزديک ميشود، ميگويد: «بازيکن مورد علاقه من نيمار است». زير آسماني که پوشيده از ابرهاي تهديدکننده به باران است، 12 نفر از اين بچهها با پاي برهنه در زمين بلااستفادهاي در ميان اين منطقه مسکوني مشغول بازي فوتبال هستند. بازي فينال که بين فرانسه و کرواسي برگزار شده را در يکي از معدود تلويزيونهايي که در اين کمپ وجود داشته، ديدهاند. البته اين چيزي است که نورالعصِر 18ساله ميگويد. به غير از معدود پرچمهاي اسپانيا و يکي، دو پيراهن مربوط به باشگاههاي اروپايي، بيشتر هواداران فوتبال در اين کمپ به دو دسته تقديم شدهاند: طرفداران آرژانتين و طرفداران برزيل. انگار در بنگلادش طرفداري از اين تيمها به يک سنت تبديل شده است. رقابت بين اين دو غول آمريکاي جنوبي که چشم بنگلادشيها را گرفته، مربوط به جام جهاني 1986 است؛ جايي که آرژانتينيها با ديگو مارادونا درخشيدند. جايگاه مارادونا و آرژانتين در قلب بنگلادشيها ويژه است. البته همزمان آنها شيفته برزيل و پله، که پادشاه فوتبال دنياست، شدهاند. حالا در ميان همه اين بچههايي که در اين کمپ تب فوتبال را زنده نگه داشتهاند، يکي از آنها متمايزتر از بقيه است. او موهايش را به رنگ موهاي نيمار درآورده و حسابي توي چشم است. جهانگير از لحاظ فيزيکي هم نيمچه شباهتي با نيمار، ستاره تيم ملي برزيل دارد. اين جوان 17ساله که با توپ مشغول روپاييزدن است، آخرين جملات را ميگويد: «خيلي نيمار را دوست دارم. به همين خاطر است که موهايم را شبيه او کردهام. من خيلي جام جهاني را دوست داشتم».
نظر شما