صاحب‌خبر - آزاده پیراکوه نه آفتاب کاری از دستش بر می‌آید، نه قایق‌های فرسوده و رنگ و رو رفته. صدای فریاد است و نام‌هایی که پشت سر هم ردیف می‌شوند. ترانه، صبا، دلارام، شیوا و ... نام‌هایی‌اند که با صدای بلند از زبان سرمربی تیم شنیده می‌شوند و گاهی ماموریت تازه‌ای را پیش روی خود می‌بینند. گاهی هم فریاد مربی نشات گرفته از تکرار یک اشتباه است. «چرا در جایی که می‌توانی، خطا نمی‌گیری؟» قایق‌ها پر می‌شود از آب و این تنها چیزی است که گاهی سرعت تمرین را می‌گیرد اما باز کسی گلایه‌ای نمی‌کند. حداقل الان و در حین تمرین جایش نیست اما نمی‌توان یک امر بدیهی را کتمان کرد. اردوی تیم ملی کانوپولوی بانوان در حالی برای بازی‌های آسیایی شکل گرفته که بچه‌ها با قایق‌های فرسوده تمرین می‌کنند و قرار است با همین قایق‌ها در بازی‌های آسیایی شرکت کنند. یک نیم روز فرصت خوبی است برای دیدن آنچه در تیم ملی کانوپولو می‌گذرد. شاید یکسری مسائل به چشم نیاید بماند اما قایق‌های فرسوده و رنگ و رو رفته، چیزی نیست که نادیده گرفته شود. غیرحرفه‌ای‌ترین تماشاگر ورزش هم با دیدن دقایقی از تمرین دختران کانوپولو این سوال را می‌پرسد که قایق‌های بهتری وجود ندارد؟ این سوال برگرفته از شکل و ظاهر قایق‌ها است و کسی که کمی حرفه‌ای‌تر باشد، درباره نوع قایق، وزن و ... هم سوال‌هایی می‌پرسد اما انگار این سوال‌ها برای دختران نجیب کانوپولو و مربی‌شان که خود روزی از قهرمانان قایقرانی بوده، موضوعی عادی است. گویا تمرین با این قایق‌ها که مجبورند در نیمه‌های تمرین آب جمع شده در تعدادی از آنها را خالی کنند، خیلی هم موضوع غریبی نیست و به نوعی با آن کنار آمده‌اند اما این سکوت و نجابت به معنای بی‌نقص بودن این وضعیت نیست. تیم ملی کانوپولوی بانوان که در چند دوره قهرمان آسیا شده و دو دوره‌ای است که به نایب قهرمانی اکتفا کرده، در حالی برای بازی‌های آسیایی آماده می‌شود که گویا حضورش در این بازی‌ها منتی شده بر سرش و برای همین نباید زیاد بخواهند. زیاده‌خواهی‌شان، حقوق بالا و اردوی برون مرزی و تغذیه لاکچری نیست. احتمالا اگر بگویند قایق‌هایشان مناسب حضور در بازی‌های آسیایی نیست، برای تیمی که مدالش در رده‌بندی نهایی بازی‌ها به حساب نمی‌آید، زیاده‌خواهی است که اگر اینطور نبود، کمیته ملی المپیک برای اعزام این تیم شرط نمی‌گذاشت. شرطی که می‌گوید تیم ملی کانوپولو در حالی راهی اندونزی می‌شود که هزینه اعزامش از اعتبار فدراسیون کاسته می‌شود؛ پس در این شرایط احتمالا اگر الان این خواسته از مسوولان کمیته یا فدراسیون مطرح شود که فکری به حال قایق‌های فرسوده کنند، زیاده‌خواهی به حساب می‌آید. رقابت های کانوپولو برای نخستین بار است که در بازی‌های آسیایی برگزار می‌شود و جالب است که این اتفاق با پیشنهاد ایران و پیگیری مسوولان ایرانی نهایی شده اما تا همین چند هفته قبل حضور تیم ملی ایران در دو بخش مردان و زنان قطعی نبود و پافشاری فدراسیون برای قرار دادن این تیم در کاروان اعزامی، مسوولان کمیته را مجاب کرد که اجازه حضور کانوپولو در بازی‌های آسیایی را بدهند به شرطی که بار مالی برای آنها نداشته باشد. به هر حال کانوپولو نخستین دوره حضورش در هجده دوره بازی‌های آسیایی را تجربه می‌کند و مدال‌هایش در رده‌‌بندی نهایی تیم‌ها محاسبه نمی‌شود اما حیف بود تیمی که جز دو دوره در بقیه ادوار رقابت‌های قهرمانی آسیا قهرمان بوده و پیشنهاد دهنده اضافه شدن این رشته به بازی‌های آسیایی بوده، در این رقابت‌ها حضور نداشته باشد. با این شرایط فدراسیون پذیرفت که هزینه این تیم را قبول کرده و کانوپولو را با این شرایط راهی بازی‌های آسیایی کند اما این سفر، با این شرایط حضوری حداقلی است، اگرچه دختران به دنبال قهرمانی‌اند و با وجود همه مشکلاتی که در بخش تجهیزات دارند، هر کاری از دست‌شان بر‌می‌آید، انجام می‌دهند. الهه عمرو: با قایق‌های نامناسب به اندونزی می‌رویم انگیزه‌ دختران را در تک‌تک حرکات‌شان می‌توان دید. از چشم‌های‌شان و تلاشی که برای گرفتن یک توپ می‌کنند؛ در اینجاست که الهه عمرو می‌گوید: «شرایط بچه‌ها فوق‌العاده است. آنقدر به هم نزدیک‌اند که برای خط زدن یک نفر، واقعا کار برای ما سخت است. اختلاف‌شان به هم بسیار نزدیک است و وقتی به تمرین‌های‌شان نگاه می‌کنم، می‌مانم که کدامیک باید خط بخورند.» مربی تیم بعد از اینکه خوبی‌های شاگردانش را یکی یکی می‌شمارد، از مشکل قایق‌ها هم می‌گوید: «دیدید که بچه‌ها گاهی در حین تمرین مجبورند آبی که در قایق‌های‌شان جمع شده را خالی کنند. از بین تمام ملی‌پوشان قایقرانی، تیم کانوپولو با قایق‌های خود در این رقابت‌ها شرکت می‌کند و این در حالیست که قایق‌ها بسیار قدیمی‌اند.» او به قایق‌های قرمز‌ رنگ اشاره می‌کند و می‌گوید: «چند قایق قرمز رنگ می‌بینید که جدیدتر هستند اما اینها هم خیلی استاندارد نیستند و نیازهای بچه‌ها را رفع نمی‌کنند. به هر حال قرار است با همین قایق‌ها در مسابقه شرکت کنیم و نمی‌دانم در این شرایط چه وضعیتی پیش می‌آید. ما با تیم‌هایی رقابت می‌کنیم که از نظر تجهیزات از ما جلوتر هستند و در این شرایط است که ما برای قهرمانی می‌جنگیم.» مربی تیم ملی در حالی دیده‌های ما را تایید می‌کند که سایر قایقرانان اعزامی به بازی‌های آسیایی از شرکتی که طرف قرارداد فدراسیون است، در اندونزی قایق دریافت می‌کنند اما گویا برای بچه‌های کانوپولو این شرایط فراهم نیست و امکان چنین کاری وجود ندارد. فدراسیون قایقرانی در مسیر بازی‌های آسیایی مسوولیت آماده‌سازی تیم‌های ملی در رشته‌های آب‌های آرام، رویینگ، کانوپولو را بر عهده دارد و این موضوع شرایط را سخت کرده است اما به هر حال نمی‌توان تیم را حتی بدون استانداردهای اولیه راهی بازی‌های آسیایی کرد. شاید بازی‌های آسیایی فرصتی باشد برای کنار زدن قایق‌هایی که به جای اینکه یار بچه‌ها باشند، بارشان شده‌اند. به هر حال هفته گذشته مسوولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک راهی مجموعه ورزشی آزادی شده‌اند و از اردوی قایقرانان بازدید کرده‌اند اما گویا این قایق‌ها به چشم‌شان نیامده است.∎​