پرخوری و کوتاهی قد

روایت دوستان و نزدیکان آلیسون بخوبی این مساله را نشان می‌دهد. اولین مشکل او مربوط به وزنش بود که تناسبی با بازیکنان حرفه‌ای نداشت.

مشکل این بود که آلیسون از کودکی و نوجوانی علاقه زیادی به خوردن شیرینی و کیک داشت و همین مساله باعث افزایش وزن او شده بود. لئورنادو بکر، عموی آلیسون آن روزها را این‌طور تعریف می‌کند: آن روزها آلیسون دائما به‌دلیل وزن زیاد گریه می‌کرد. هربار که از تمرین می‌آمد، چشم‌هایش خیس بود و ما می‌فهمیدیم باز به‌دلیل وزن زیاد اجازه نداشته در ترکیب اصلی قرار بگیرد.

البته آن‌طور که لئوناردو می‌گوید آلیسون ابتدا در پست وینگر بازی می‌کرد اما در یکی از بازی‌ها مربیان از او می‌خواهند که به دلیل قد بلندتر نسبت به دیگر بازیکنان تیم درون دروازه بایستد که همین درخواست سرنوشت او را تغییر می‌دهد. البته پدر و برادرش هم در این قضیه نقش داشته‌اند. پدرش که در تیم‌های محلی بازی می‌کرد، درون دروازه می‌ایستاد و موریل برادر بزرگترش در تیم اینتر ناسیونال در همین پست بازی می‌کرد. اما بی شک یکی از افرادی که نقش زیادی در رقم خوردن چنین سرنوشتی برای آلیسون داشت، دانیل پاوان مربی دروازه‌بان‌های اینتر ناسیونال بود. پاوان در مورد روزهایی ابتدایی آلیسون می‌گوید: او ابتدا برای دیدن تمرین‌های برادرش به باشگاه می‌آمد. در همان روزهایی که با اشتیاق تمرین‌های برادرش را دنبال می‌کرد، می‌شد براحتی فهمید که این پسر علاقه زیادی به حضور در این پست دارد.

به این ترتیب آلیسون در ده سالگی به عضویت این باشگاه برزیلی در آمد. پاوان هم به مشکلات اولیه آلیسون این‌طور اشاره می‌کند: او واقعا چاق بود زیرا علاقه زیادی به غذاخوردن داشت. حتی در پایان هر تمرین، اولین کارش در خارج از زمین خوردن تنقلات و شیرینی‌ها بود. به همین دلیل، پیشرفتش در مقایسه با دیگر هم سن و سالانش کمتر بود. او حتی در لیست دروازه‌بان‌های ذخیره تیم هم قرار نمی‌گرفت، اما استعدادی داشت که من را به‌کار کردن با خودش تشویق می‌کرد. به کمک مطالعاتی که تیم پزشکی باشگاه داشت، متوجه شدیم با گذشت زمان هم قدش بلندتر می‌شود و هم‌وزنش کاهش می‌یابد.

مشکلات مالی خانواده

این مشکل آلیسون در مقطعی به قدری حاد شده بود که خانواده‌اش قید فوتبال بازی کردن او را می‌زنند. آنها وقتی می‌بینند پسر کوچک‌شان در بیشتر بازی‌ها حتی روی نیمکت هم نمی‌نشیند، از او می‌خواهند فوتبال را کنار بگذارد و تحصیلاتش را ادامه دهد. از سوی دیگر، خوزه بکر، پدر آلیسون که در یک کارخانه کفش کار می‌کرد، شغلش را از دست می‌دهد و خانواده با مشکلات عدیده مالی رو به رو می‌شود. به همین دلیل آنها تصمیم می‌گیرند از بین دو پسرشان یکی به فوتبالش ادامه دهد که قرعه به نام آلیسون می‌افتد. اما پاوان با صحبت‌های فراوان خانواده بکر را از این تصمیم منصرف کرده و می‌گوید آینده درخشانی در فوتبال در انتظار آلیسون است. یک سال و نیم بعد حرف پاوان ثابت شد و آلیسون علاوه بر از دست دادن وزن، قدش هم بلندتر می‌شود. همین راه ورود او به تیم ملی نوجوانان برزیل و سپس حضور در ترکیب اصلی اینترناسیونال را به دنبال دارد.

او در دو سال اخیر هم با چالش‌های زیادی روبه‌رو بود. وقتی به آس رم آمد، لوچیانو اسپالتی اعتقادی به او نداشت. در تیم ملی هم ادرسون، دروازه‌بان بنفیکا شرایط فوق‌العاده‌ای را پشت سر می‌گذاشت. اما اعتماد دو مربی سرنوشتش را تغییر داد. اوزه بیو دی فرانچسکو جانشین اسپالتی شد و از همان روز اول به بکر اعتماد کرد. در تیم ملی برزیل هم، تیته در بیشتر بازی‌های مقدماتی جام جهانی او را به ادرسون ترجیح داد و حالا شماره یک ثابت این تیم تبدیل شده است. کسی چه می‌داند شاید یورگن کلوپ آلمانی، سومین مربی باشد که آینده درخشان‌تری برای آلیسون جوان رقم بزند.

ماجرای پیامک بازی با صلاح

آلیسون بکر در اولین صحبت‌هایش پس از پیوستن به لیورپول به این موضوع اشاره کرد که از هم تیم شدن دوباره با محمد صلاح خوشحال است. او که در رم هم بازی ستاره مصری بود در این‌باره گفت: بعد از آنکه صلاح از رم رفت تماس چندانی با هم نداشتیم. ولی ماه آوریل که در لیگ قهرمانان در قالب دو تیم مختلف روبه‌روی هم ایستادیم، دوباره دیدار کردیم. صلاح چند روز پیش برای من پیامکی فرستاد و گفت: «سلام، منتظر چه هستی؟» مذاکرات در آن لحظات در مراحل آخر بود. من بلافاصله جوابش را دادم و نوشتم: «آرام‌باش، دارم می‌آیم.» از این‌که فرصت پیدا کرده‌ام تا کنار صلاح بازی کنم خیلی خوشحالم. صلاح علاوه بر این‌که فوتبالیست بزرگی است، شخصیت بی‌نظیری دارد که از نظر من مهم‌ترین چیز است. از این‌که قرار است هر روز با بازیکنان بزرگ لیورپول همراه باشم خیلی خوشحالم.

حسین خلیلی

ورزش