شناسهٔ خبر: 26841017 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: برهان | لینک خبر

زندان های آمریکا، بدون روتوش

صاحب‌خبر -
گروه بین‌الملل اندیشکده برهان؛ در این سلسله مقالات وضعیت نقض حقوق بشر از سوی دولت ایالات‌متحده آمریکا بررسی می‌شود. در شماره‌های پیشین «تبعیض نژادی»، «نقض حقوق شهروندی» و «تبعیض دینی» بررسی شد و در این شماره وضعیت زندان های داخل خاک آمریکا موردمطالعه قرار می‌گیرد.
وضعیت زندان‌ها در آمریکا
 آمریکا، با داشتن 2145100 زندانی، در سال 2017 بالاترین جمعیت زندانیان در جهان را در اختیار دارد.[1]هم وضعیت بهداشتی زندان‌ها اسفبار است و هم زندان‌ها بیش از ظرفیت خود زندانی دارند.[2] دادگاه‌های آمریکا در 31 ایالت طی سال گذشته همچنان مجازات مرگ را با استفاده از تزریق داروی کشنده ادامه داده‌اند. این مسئله در شرایطی است که اختالفات زیادی بر سر استفاده از داروی کشنده برای اعدام زندانیان وجود دارد. تلاش‌های زیادی صورت گرفته است تا به استفاده از سلول انفرادی در زندان‌های آمریکا پایان داده شود، ولی بر اساس گزارش دیده بان حقوق بشر هم‌اکنون حدود 100 هزار نفر در آمریکا در سلول‌های انفرادی به سر می‌برند. [3] کارکنان زندان‌ها نیز از خشونت بیش از حد علیه زندانیان استفاده می‌کنند.
البته، در طی دو سال اخیر به‌ویژه از زمان انتخاب دونالد ترامپ به‌عنوان رئیس جمهور آمریکا، دولتمردان آمریکایی عملاً بر لزوم شکنجه زندانیان و بازداشتشدگان صحه نهاده‌اند؛ برای مثال، بر اساس آخرین گزارش عفو بین الملل، دونالد ترامپ در مصاحبه ای در 25 ژانویه 2017 حمایت از شکنجه را ابراز کرد و در عین حال اظهار داشت که در تصمیمگیری درباره اینکه آیا آمریکا باید به شکنجه متوسل شود به وزیر دفاع، رئیس سیا و سایر مقامات اتکا خواهد کرد.
عفو بینالملل در ادامه تأکید کرده است که دولت آمریکا هیچ اقدامی برای پایان دادن به نقض نظام‌مند حقوق بشر ازجمله شکنجه و نابودسازی اجباری[4] انجام نداده است. وانگهی، دونالد ترامپ دستکم سه نفر را که گفته می‌شود پیش از این‌ها در برنامه بازداشت مخفیانه دست داشته‌اند در مناصب عالیرتبه دولت خود منصوب کرد: جینا هاسپل[5] به‌عنوان رئیس سازمان سیا؛ استیون برادبری[6] به‌عنوان مشاور کل در وزارت حملونقل؛ و استیون انگل[7] به‌عنوان رئیس اداره مشاوران حقوقی[8] در وزارت دادگستری. [9]
 
دونالد ترامپ در مصاحبه ای حمایت از شکنجه را ابراز کرد و در عین حال اظهار داشت که در تصمیمگیری درباره اینکه آیا آمریکا باید به شکنجه متوسل شود به وزیر دفاع، رئیس سیا و سایر مقامات اتکا خواهد کرد.
 
الف ـ خشونت علیه معلولان ذهنی
 دیدهبان حقوق بشر در ماه می 2015 گزارش 133 صفحهای را در خصوص برخورد وحشیانه و غیرانسانی مأموران زندان‌ها با بیماران ذهنی در آمریکا منتشر کرد. حدود 360 هزار بیمار ذهنی در زندان‌های آمریکا محبوس هستند که آمار بسیار نگرانکنندهای است. آنچه از این مسئله نگران کننده تر به‌نظر می‌رسد برخورد بد و نامناسب کارکنان زندان‌ها با این افراد و عدم آموزش صحیح به آنان است. در سراسر ایالات‌متحده، کارکنان و مأموران زندان از خشونت‌های غیرضروری، شدید و حتی وسایل شکنجه برای تنبیه زندانیان ناتوان ذهنی مانند مبتالیان به بیماری روحی اسکیزوفرنی و اختالل دوقطبی استفاده می‌کنند. مأموران زندان‌ها بارها و بدون هیچ دلیلی و از طریق پاشیدن اسپری‌های شیمیایی به‌صورت بیماران، آنان را دچار خفگی مصنوعی کرده‌اند.
دیگر نمونه‌های شکنجه این افراد عبارت‌اند از وارد نمودن شوک الکترونیکی به آنان از طریق وسایل شوکزا مانند اسلحه‌های الکتریکی، زنجیر نمودن طوالنیمدت آنان به تخت و یا صندلی، شکستن فک، بینی و دنده زندانیان بر اثر ضربوشتم شدید آنان با مشت، لگد و باتوم و عدم بخیه و پانسمان زخمهای اندام‌های حیاتی آنان. این برخوردهای شدید و وحشیانه، سبب وخیم‌تر شدن مشکلات ذهنی این بیماران شده و درمان آنان را در آینده سخت‌تر می‌کند.
کاربرد خشونت زیاد علیه بیماران روحی حتی به مرگ برخی از آنان نیز انجامیده است. در بسیاری از زندان‌های آمریکا، مأموران زندان مجازند تا بهمنظور تأمین امنیت زندان، از زور و خشونت استفاده کنند. این اقدامات، زندان را برای افراد به‌ویژه بیماران ذهنی، به محیطی بسیار خطرناک تبدیل کرده است. این مجوز کاربرد زور درحالی صادر شده است که هم بر اساس قانون اساسی آمریکا و هم بر اساس قوانین حقوق بشری بین‌المللی، به‌کارگیری زور علیه فرد زندانی تنها در مواقع بسیار ضروری مجاز است و هیچکس حق ندارد از آن به‌عنوان ابزاری برای تنبیه بیماران استفاده کند (چه رسد به اینکه آن فرد یک بیمار ذهنی باشد(.[10]
 در این گزارش، ده‌ها نمونه از کاربرد خشونت و ضربوشتم شدید زندانیان بیمار در برابر رفتارهای غیرارادی و غیرتهدیدآمیز مانند ادرار کردن بر روی زمین، بهکار بردن الفاظ نامناسب و ... به‌صورت مستند ذکر شده است. در بسیاری از این موارد، مأموران زندان بدون هیچ تذکر قبلی و یا اصلاحی، اقدام به اعمال این خشونت‌ها کرده‌اند. هرچند آمار دقیق از میزان شیوع استفاده از زور در بیش از 5 هزار زندان و مراکز اصلاحح و تربیت آمریکا وجود ندارد، اما کارشناسان و مشاوران معتقدند که سوءاستفاده از زور علیه زندانیان معلول ذهنی در سراسر زندان‌های آمریکا گسترده بوده و روز به روز درحال افزایش است. عواملی همچون درمان نامناسب و ناکافی بیماران روحی، آموزش ناکافی کارکنان زندان و فقدان نظارت، عدم پاسخگویی و مدیریت ضعیف زندان‌ها سبب وخیم‌تر شدن اوضاع معلولان ذهنی در زندان‌های آمریکا شده است.[11]
ب ـ زندان‌های موسوم به ایجاد واحد مدیریت ارتباطات
 در چند سال اخیر، زندان‌هایی با نام » واحد مدیریت ارتباطات«به‌طور رسمی و علنی در آمریکا آغاز بهکار کرده است. مطابق با گزارش‌های غیررسمی، هدف از احداث اینگونه زندان‌ها صرفاً تبعیض دینی و جداسازی مسلمانان از دیگر زندانیان است.[12]در این نوع زندان‌ها، محدودیت‌های ارتباطاتی شدیدی برای این زندانیان در نظر گرفته شده است؛ به‌طوری‌که هر زندانی تنها دوبار در ماه و هربار دو ساعت به‌صورت کامالً امنیتی و در حضور زندانبانان می‌تواند با افراد مالقات کند. تمامی مکالمات باید به زبان انگلیسی باشد. زندانیان واحدهای مدیریت ارتباطات از هرگونه ارتباطات فیزیکی و معاشرت با همسران، دوستان و بستگان خود و حتی از در آغوش گرفتن کودکان و نوزادان خود نیز منع شده‌اند. [13]
 
در 98 درصد از موارد تجاوز جنسی به زنان در زندان‌های آمریکا، تجاوزکننده یک مرد از میان مقامات زندان است. در عین حال، به‌طور میانگین، 41 درصد از نگهبانان زندان مرد هستند؛ یعنی اجازه دارند هریک از زندانیان را به‌طور عریان بازرسی بدنی کنند و در هر شرایطی که اراده کنند، دسترسی خصوصی به زنان زندانی داشته باشند.
 
ج ـ وضعیت زنان زندانی در آمریکا
به زندان افتادن زنان به‌طور بالقوه بیش از زندانی شدن مردان می‌تواند پیامد اجتماعی داشته باشد. نرخ زندانی شدن زنان در آمریکا در طول تاریخ این کشور یکسان نبوده است، بلکه بین دهه‌های 1980 و 1990، تقریباً سه برابر شده است. نتیجه اینکه این نرخ درحال حاضر بیش از هشت برابر نرخ مشابه آمریکا در طول بخش اعظم قرن بیستم است. در سال 2014 حدود 206 هزار زن ( نرخ معادل 127 زن در هر 100 هزار زن) در آمریکا زندانی بودند. در 98 درصد از موارد تجاوز جنسی به زنان در زندان‌های آمریکا، تجاوزکننده یک مرد از میان مقامات زندان است. در عین حال، به‌طور میانگین، 41 درصد از نگهبانان زندان در مراکز ایالتی اصلاح و تربیت زنان، مرد هستند؛ یعنی اجازه دارند هریک از زندانیان را به‌طور عریان بازرسی بدنی کنند و در هر شرایطی که اراده کنند، دسترسی خصوصی به زنان زندانی داشته باشند.[14]
 هزاران گزارش وجود دارد که نشان می‌دهد مقامات مرد در زندان‌های زنان، در ازای فراهم آوردن دسترسی به مواد مخدر یا امکانات دیگر و یا تهدید به نوشتن گزارش‌های ساختگی درباره سوءرفتار زندانیان برای انتقال آن‌ها به سلول انفرادی یا حتی ممنوعیت مالقات آنان با فرزندانشان، قربانیان را وادار به تن دادن به خواسته خود می‌کنند. چه بسا به دلیل همین اختیارات نامعقول است که زنان تنها 7 درصد از جمعیت زندانیان آمریکا را تشکیل می‌دهند، اما 46 درصد از قربانیان تعرض جنسی در زندان‌های آمریکا، از میان همین 7 درصد است.[15]
در اوایل سال 2014 بود که گزارشی از وقایع درون زندان زنان » جولیا تاتویلر«در ایالت آالباما افشا شد که از سوءرفتار جنسی مقامات و نگهبانان با زندانیان ازجمله اجبار آن‌ها به تجاوز، استفاده از دستشویی مقابل نگهبانان و حتی شرکت در مسابقات زیبایی به‌صورت برهنه پرده برداشت.[16]
 
ادامه دارد ...
 

پی‌نوشت ها
[1] . https://www.statista.com/statistics/262961/countries-with-the-most-prisoners
[2] . apr.org, 16 December, 2016. 17
[3] . https://www.theguardian.com/world/2016/apr/27/what-is-solitary-confinement
[4] enforced disappearance
[5] Gina Haspel
[6] Steven Bradbury
[7] Steven Engel
[8] the Office of Legal Counsel (OLC)
[9] . https://www.amnesty.org/en/countries/americas/united-states-of-america/report-united-states-ofamerica/
[10] .https://www.hrw.org/report/2015/05/12/callous-and-cruel/use-force-against-inmates-mentaldisabilities-us-jails
[11] . Ibid
[12] .https://www.aclu.org/prisoners-rights/bureau-prisons-should-shutter-secretive-and-isolatedcommunications-management-unit 19
[13] . Ibid
[14] http://www.jurist.org/dateline/2014/09/christina-piecora-female-inmates.php
[15] Ibid
[16] . Verna Gates, Inmates at Alabama women's prison face sexual abuse: U.S. Justice, Jan 22, 2014, at: http://www.reuters.com/article/us-usa-alabama-prison-idUSBREA0L2AQ20140122

 

*گروه بین‌الملل اندیشکده برهان/ انتهای متن|

گروه بین‌الملل اندیشکده برهان؛ در این سلسله مقالات وضعیت نقض حقوق بشر از سوی دولت ایالات‌متحده آمریکا بررسی می‌شود. در شماره‌های پیشین «تبعیض نژادی»، «نقض حقوق شهروندی» و «تبعیض دینی» بررسی شد و در این شماره وضعیت زندان های داخل خاک آمریکا موردمطالعه قرار می‌گیرد.
وضعیت زندان‌ها در آمریکا
 آمریکا، با داشتن 2145100 زندانی، در سال 2017 بالاترین جمعیت زندانیان در جهان را در اختیار دارد.[1]هم وضعیت بهداشتی زندان‌ها اسفبار است و هم زندان‌ها بیش از ظرفیت خود زندانی دارند.[2] دادگاه‌های آمریکا در 31 ایالت طی سال گذشته همچنان مجازات مرگ را با استفاده از تزریق داروی کشنده ادامه داده‌اند. این مسئله در شرایطی است که اختالفات زیادی بر سر استفاده از داروی کشنده برای اعدام زندانیان وجود دارد. تلاش‌های زیادی صورت گرفته است تا به استفاده از سلول انفرادی در زندان‌های آمریکا پایان داده شود، ولی بر اساس گزارش دیده بان حقوق بشر هم‌اکنون حدود 100 هزار نفر در آمریکا در سلول‌های انفرادی به سر می‌برند. [3] کارکنان زندان‌ها نیز از خشونت بیش از حد علیه زندانیان استفاده می‌کنند.
البته، در طی دو سال اخیر به‌ویژه از زمان انتخاب دونالد ترامپ به‌عنوان رئیس جمهور آمریکا، دولتمردان آمریکایی عملاً بر لزوم شکنجه زندانیان و بازداشتشدگان صحه نهاده‌اند؛ برای مثال، بر اساس آخرین گزارش عفو بین الملل، دونالد ترامپ در مصاحبه ای در 25 ژانویه 2017 حمایت از شکنجه را ابراز کرد و در عین حال اظهار داشت که در تصمیمگیری درباره اینکه آیا آمریکا باید به شکنجه متوسل شود به وزیر دفاع، رئیس سیا و سایر مقامات اتکا خواهد کرد.
عفو بینالملل در ادامه تأکید کرده است که دولت آمریکا هیچ اقدامی برای پایان دادن به نقض نظام‌مند حقوق بشر ازجمله شکنجه و نابودسازی اجباری[4] انجام نداده است. وانگهی، دونالد ترامپ دستکم سه نفر را که گفته می‌شود پیش از این‌ها در برنامه بازداشت مخفیانه دست داشته‌اند در مناصب عالیرتبه دولت خود منصوب کرد: جینا هاسپل[5] به‌عنوان رئیس سازمان سیا؛ استیون برادبری[6] به‌عنوان مشاور کل در وزارت حملونقل؛ و استیون انگل[7] به‌عنوان رئیس اداره مشاوران حقوقی[8] در وزارت دادگستری. [9]
 
دونالد ترامپ در مصاحبه ای حمایت از شکنجه را ابراز کرد و در عین حال اظهار داشت که در تصمیمگیری درباره اینکه آیا آمریکا باید به شکنجه متوسل شود به وزیر دفاع، رئیس سیا و سایر مقامات اتکا خواهد کرد.
 
الف ـ خشونت علیه معلولان ذهنی
 دیدهبان حقوق بشر در ماه می 2015 گزارش 133 صفحهای را در خصوص برخورد وحشیانه و غیرانسانی مأموران زندان‌ها با بیماران ذهنی در آمریکا منتشر کرد. حدود 360 هزار بیمار ذهنی در زندان‌های آمریکا محبوس هستند که آمار بسیار نگرانکنندهای است. آنچه از این مسئله نگران کننده تر به‌نظر می‌رسد برخورد بد و نامناسب کارکنان زندان‌ها با این افراد و عدم آموزش صحیح به آنان است. در سراسر ایالات‌متحده، کارکنان و مأموران زندان از خشونت‌های غیرضروری، شدید و حتی وسایل شکنجه برای تنبیه زندانیان ناتوان ذهنی مانند مبتالیان به بیماری روحی اسکیزوفرنی و اختالل دوقطبی استفاده می‌کنند. مأموران زندان‌ها بارها و بدون هیچ دلیلی و از طریق پاشیدن اسپری‌های شیمیایی به‌صورت بیماران، آنان را دچار خفگی مصنوعی کرده‌اند.
دیگر نمونه‌های شکنجه این افراد عبارت‌اند از وارد نمودن شوک الکترونیکی به آنان از طریق وسایل شوکزا مانند اسلحه‌های الکتریکی، زنجیر نمودن طوالنیمدت آنان به تخت و یا صندلی، شکستن فک، بینی و دنده زندانیان بر اثر ضربوشتم شدید آنان با مشت، لگد و باتوم و عدم بخیه و پانسمان زخمهای اندام‌های حیاتی آنان. این برخوردهای شدید و وحشیانه، سبب وخیم‌تر شدن مشکلات ذهنی این بیماران شده و درمان آنان را در آینده سخت‌تر می‌کند.
کاربرد خشونت زیاد علیه بیماران روحی حتی به مرگ برخی از آنان نیز انجامیده است. در بسیاری از زندان‌های آمریکا، مأموران زندان مجازند تا بهمنظور تأمین امنیت زندان، از زور و خشونت استفاده کنند. این اقدامات، زندان را برای افراد به‌ویژه بیماران ذهنی، به محیطی بسیار خطرناک تبدیل کرده است. این مجوز کاربرد زور درحالی صادر شده است که هم بر اساس قانون اساسی آمریکا و هم بر اساس قوانین حقوق بشری بین‌المللی، به‌کارگیری زور علیه فرد زندانی تنها در مواقع بسیار ضروری مجاز است و هیچکس حق ندارد از آن به‌عنوان ابزاری برای تنبیه بیماران استفاده کند (چه رسد به اینکه آن فرد یک بیمار ذهنی باشد(.[10]
 در این گزارش، ده‌ها نمونه از کاربرد خشونت و ضربوشتم شدید زندانیان بیمار در برابر رفتارهای غیرارادی و غیرتهدیدآمیز مانند ادرار کردن بر روی زمین، بهکار بردن الفاظ نامناسب و ... به‌صورت مستند ذکر شده است. در بسیاری از این موارد، مأموران زندان بدون هیچ تذکر قبلی و یا اصلاحی، اقدام به اعمال این خشونت‌ها کرده‌اند. هرچند آمار دقیق از میزان شیوع استفاده از زور در بیش از 5 هزار زندان و مراکز اصلاحح و تربیت آمریکا وجود ندارد، اما کارشناسان و مشاوران معتقدند که سوءاستفاده از زور علیه زندانیان معلول ذهنی در سراسر زندان‌های آمریکا گسترده بوده و روز به روز درحال افزایش است. عواملی همچون درمان نامناسب و ناکافی بیماران روحی، آموزش ناکافی کارکنان زندان و فقدان نظارت، عدم پاسخگویی و مدیریت ضعیف زندان‌ها سبب وخیم‌تر شدن اوضاع معلولان ذهنی در زندان‌های آمریکا شده است.[11]
ب ـ زندان‌های موسوم به ایجاد واحد مدیریت ارتباطات
 در چند سال اخیر، زندان‌هایی با نام » واحد مدیریت ارتباطات«به‌طور رسمی و علنی در آمریکا آغاز بهکار کرده است. مطابق با گزارش‌های غیررسمی، هدف از احداث اینگونه زندان‌ها صرفاً تبعیض دینی و جداسازی مسلمانان از دیگر زندانیان است.[12]در این نوع زندان‌ها، محدودیت‌های ارتباطاتی شدیدی برای این زندانیان در نظر گرفته شده است؛ به‌طوری‌که هر زندانی تنها دوبار در ماه و هربار دو ساعت به‌صورت کامالً امنیتی و در حضور زندانبانان می‌تواند با افراد مالقات کند. تمامی مکالمات باید به زبان انگلیسی باشد. زندانیان واحدهای مدیریت ارتباطات از هرگونه ارتباطات فیزیکی و معاشرت با همسران، دوستان و بستگان خود و حتی از در آغوش گرفتن کودکان و نوزادان خود نیز منع شده‌اند. [13]
 
در 98 درصد از موارد تجاوز جنسی به زنان در زندان‌های آمریکا، تجاوزکننده یک مرد از میان مقامات زندان است. در عین حال، به‌طور میانگین، 41 درصد از نگهبانان زندان مرد هستند؛ یعنی اجازه دارند هریک از زندانیان را به‌طور عریان بازرسی بدنی کنند و در هر شرایطی که اراده کنند، دسترسی خصوصی به زنان زندانی داشته باشند.
 
ج ـ وضعیت زنان زندانی در آمریکا
به زندان افتادن زنان به‌طور بالقوه بیش از زندانی شدن مردان می‌تواند پیامد اجتماعی داشته باشد. نرخ زندانی شدن زنان در آمریکا در طول تاریخ این کشور یکسان نبوده است، بلکه بین دهه‌های 1980 و 1990، تقریباً سه برابر شده است. نتیجه اینکه این نرخ درحال حاضر بیش از هشت برابر نرخ مشابه آمریکا در طول بخش اعظم قرن بیستم است. در سال 2014 حدود 206 هزار زن ( نرخ معادل 127 زن در هر 100 هزار زن) در آمریکا زندانی بودند. در 98 درصد از موارد تجاوز جنسی به زنان در زندان‌های آمریکا، تجاوزکننده یک مرد از میان مقامات زندان است. در عین حال، به‌طور میانگین، 41 درصد از نگهبانان زندان در مراکز ایالتی اصلاح و تربیت زنان، مرد هستند؛ یعنی اجازه دارند هریک از زندانیان را به‌طور عریان بازرسی بدنی کنند و در هر شرایطی که اراده کنند، دسترسی خصوصی به زنان زندانی داشته باشند.[14]
 هزاران گزارش وجود دارد که نشان می‌دهد مقامات مرد در زندان‌های زنان، در ازای فراهم آوردن دسترسی به مواد مخدر یا امکانات دیگر و یا تهدید به نوشتن گزارش‌های ساختگی درباره سوءرفتار زندانیان برای انتقال آن‌ها به سلول انفرادی یا حتی ممنوعیت مالقات آنان با فرزندانشان، قربانیان را وادار به تن دادن به خواسته خود می‌کنند. چه بسا به دلیل همین اختیارات نامعقول است که زنان تنها 7 درصد از جمعیت زندانیان آمریکا را تشکیل می‌دهند، اما 46 درصد از قربانیان تعرض جنسی در زندان‌های آمریکا، از میان همین 7 درصد است.[15]
در اوایل سال 2014 بود که گزارشی از وقایع درون زندان زنان » جولیا تاتویلر«در ایالت آالباما افشا شد که از سوءرفتار جنسی مقامات و نگهبانان با زندانیان ازجمله اجبار آن‌ها به تجاوز، استفاده از دستشویی مقابل نگهبانان و حتی شرکت در مسابقات زیبایی به‌صورت برهنه پرده برداشت.[16]
 
ادامه دارد ...
 

پی‌نوشت ها
[1] . https://www.statista.com/statistics/262961/countries-with-the-most-prisoners
[2] . apr.org, 16 December, 2016. 17
[3] . https://www.theguardian.com/world/2016/apr/27/what-is-solitary-confinement
[4] enforced disappearance
[5] Gina Haspel
[6] Steven Bradbury
[7] Steven Engel
[8] the Office of Legal Counsel (OLC)
[9] . https://www.amnesty.org/en/countries/americas/united-states-of-america/report-united-states-ofamerica/
[10] .https://www.hrw.org/report/2015/05/12/callous-and-cruel/use-force-against-inmates-mentaldisabilities-us-jails
[11] . Ibid
[12] .https://www.aclu.org/prisoners-rights/bureau-prisons-should-shutter-secretive-and-isolatedcommunications-management-unit 19
[13] . Ibid
[14] http://www.jurist.org/dateline/2014/09/christina-piecora-female-inmates.php
[15] Ibid
[16] . Verna Gates, Inmates at Alabama women's prison face sexual abuse: U.S. Justice, Jan 22, 2014, at: http://www.reuters.com/article/us-usa-alabama-prison-idUSBREA0L2AQ20140122

 

*گروه بین‌الملل اندیشکده برهان/ انتهای متن|

نظر شما