صاحب‌خبر - آب لیموگیری دستی باید در حضور مشتری انجام شود معاون فنی مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت، گفت: مردم آب لیمو و آب غوره های بطری شده و آبگیری شده به روش دستی را به صورت آماده خریداری نکنند، بلکه بر انجام پروسه آبگیری در حضور خودشان اصرار کنند. به گزارش ایلنا، وی درخصوص نظارت بر تولید محصولات غذایی سنتی اظهار کرد: برخی محصولات مانند لبنیات، آب لیمو، روغن و رب در دو نوع صنعتی و سنتی تولید می شوند و از آن جاکه محصولات سنتی مانند تولیدات صنعتی و کارخانه ای دارای استاندارد و تاییدیه بهداشتی نیستند و به صورت دستی تولید می شوند، باید بعد از تولید، تحت نظارت های بهداشتی قرار گیرند. وی با بیان این که وزارت بهداشت بر فراورده های سنتی نظارت دارد، خاطرنشان کرد: در زمینه کنترل محصولات لبنی سنتی، دستورالعملی در حال تدوین است که به زودی ابلاغ خواهد شد و براساس آن با کمک اتحادیه های مربوط، ضوابط کنترل بهداشتی بر محصولات لبنی اجرا خواهد شد. فرهادی درخصوص روغن کشی هایی که به روش دستی انجام می شود، اظهارکرد: براساس باوری که بین مردم مبنی بر مقوی بودن محصولات غذایی سنتی وجود دارد، تولید این محصولات به روش دستی رواج پیدا کرده است، در باره تهیه روغن به روش دستی و در حضور مشتری، تاکید ما بر این است که مردم از روغن ها و محصولات کارخانه ای استفاده کنند، چراکه سلامت آن ها تضمین شده تر بوده و تحت کنترل های ویژه و در شرایط استاندارد قرار دارد. درد دل های «کوثر»، دختری از شهر زلزله زده سر پل ذهاب عبدالهی - فروردین امسال با «کوثر» و خانواده اش آشنا شدیم، خانواده ای از دیار مردم مهربان و غیور سرپل ذهاب. در سفری که همراه با گروه رسانه ای استان خراسان رضوی به کرمانشاه داشتیم، تلاش کردیم صدای آن ها باشیم و مشکلاتشان را به گوش مردم و البته مسئولان برسانیم. این مختصر کاری بود که توان انجامش را داشتیم و به لطف خدا در انجامش کوتاهی نکردیم. نوشتیم و گفتیم که باید به فکر گرمای سوزانی که در راه است بود و فکری کرد تا دمای بالای 50 درجه این منطقه، مشکلات زندگی در کانکس را دو چندان نکند. حدود 5 ماه از آن سفر می گذرد و مردم زلزله غرب کشور هنوز با مشکلات عدیده ای مواجه اند. مشکلاتی که «کوثر» را بر آن داشت تا در تماس با ما، درخواست کند نوشته هایش را منتشر کنیم، تا هموطنان از یاد نبرند که هنوز، زلزله زدگان کرمانشاه چشم به یاری آن ها دارند:به نام خدا، به نام زیبایی شهرم، به نام ویرانی شهرم، شهر سر پل ذهاب. یکی از شهرهای تاریخی کرمانشاه سرپل نام دارد. سرپل بعد از 8 سال جنگ در حال پیشرفت بود که زلزله ای شدیدآن را ویران کرد. بله زلزله 3/7 ریشتری که روز یک شنبه 21 آبان ساعت21:47 اتفاق افتاد و خیلی خرابی به وجود آورد. شهر عزیزم ویران شد و هزار نفر از همشهری هایم را ازدست دادم. درحال درس خواندن بودم که پیش لرزه‌ای آمد. من آن را احساس کردم و به خانواده ام گفتم که به بیرون برویم اما قانع نشدند. خیلی نگذشت که زلزله3/7 ریشتری آمد. من آشفته بودم وقتی مادرم را دیدم که زیر دیوار مانده است و پدرم که کمک می خواهد اما کسی نبود که کمکی کند. خواهرکوچکم هم از شدت ترس گریه می کرد. تمام سر و صورت خودم هم زخمی شده بود. اما خواستم کاری بکنم. در خانه قفل شده بود، با چکش شروع کردم به خراب کردن در، که حداقل بتوانیم از خانه بیرون بیاییم. خیلی گذشت تا بیرون آمدیم. مادرم نمی توانست راه برود و من او را کول کردم. مردم همه وحشت زده بودند و تا صبح از ترس به خود می پیچیدند، پشت سر هم زلزله می آمد. شب خیلی سردی بود، طوری بودکه پوست بدن ها بی حس شده بود. صبح به بهانه دیدن دوستانم به خانه برگشتم، می‌خواستم داروهای مادرم را بیاورم، اگر داروها را نمی خورد مادرم را از دست می دادم. به طبقه چهارم رفتم، وقتی وارد خانه شدم جز دو پتو هیچ چیزی برایمان نمانده بود. 8 ماه است گرسنگی و بی جا و مکانی را تحمل می کنیم. بچه ها آرزوی دیدن تلویزیون دارند. پدر من یک کارگر بود با بینایی خیلی کم، بعد از مدت ها توانسته بودیم حداقل وسیله های زندگی را بخریم، چندسال هم انتظار کشیدیم تا توانستیم یک خانه نقلی داشته باشیم اما الان هیچ چیزی از خانه و وسایل مان نمانده است. خانه مان به یک خانه فلزی تبدیل شده، روز به روز هوا گرم تر می شود و حتی نمی توانی 2 دقیقه درآن تحمل کنی. درکانکس ها و محله ها هم هیچ سرگرمی وجود ندارد. امیدوارم این نوشته من را بخوانید ... .∎​