صاحب‌خبر - 10 سال از سالروز درگذشت خسرو شکیبایی، بازیگر توانمند سینما و تلویزیون می‌گذرد. بازی درخشان شکیبایی در فیلم «هامون» در سال 68 نام او را بر سر زبان‌ها انداخت و برای بازی در این نقش توانست جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد هشتمین جشنواره فیلم فجر را دریافت کند. بیتا فرهی که نقش مقابل این بازیگر را در «هامون» برعهده داشت در مصاحبه‌ای گفت: «همه وجود خسرو حس و حال بود. این را خیلی خوب از او به یاد دارم که جلوی دوربین و پشت دوربین، تمام حالاتش و وجودش پر از احساس بود و بی‌نهایت دوست‌داشتنی و همراه.» خاطره ایشان برای من همیشه دوست‌داشتنی و عزیز است. عده‌ای معتقدند شکیبایی نقش هامون را با خود تا مدتی دنبال خود می‌کشید، اما شوریدگی‌ای که در هامون داشت به شخصیت خودش برمی‌گردد؛ یعنی این شوریدگی در وجود خسرو بود و مهرجویی از آن استفاده کرد. او نیز همین شوریدگی را پسندید و آن را با خسرو شکیبایی به سینما آورد.» ولی بازی‌های درخشان و منش حرفه‌ای خسرو شکیبایی، محدود به حضور موفقش تنها در نقش حمید هامون نبود. شکیبایی فارغ‌التحصیل بازیگری دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود و فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۴۲ با بازیگری تئاتر آغاز کرد و پنج سال بعد، وارد حرفه دوبلوری شد. اولین نقش او در سینما در سال ۱۳۵۳ و در فیلم کوتاه و ۱۶ میلی‌متری «کتیبه» به کارگردانی فریبرز صالح بود. او در سال‌های بعد از انقلاب اسلامی در حالی که مشغول بازی در نمایش «شب بیست‌ویکم» بود، مورد توجه مسعود کیمیایی قرار گرفت و در نقش کوتاهی در فیلم «خط قرمز» بازی کرد. شکیبایی در مورد بازی در این فیلم گفته بود: «در فیلم «خط قرمز» کیمیایی بودم اما اکران نشد و ناکام ماند. البته من زیاد از آن کار رضایت ندارم، ‌نه به خاطر خود فیلم بلکه به خاطر خودم، چون کیمیایی هرچه سعی می‌کرد من را از آن احساس غلو شده تئاتری بیرون بکشد، نمی‌شد و خیلی غیرارادی آن مسائل اغراق شده تئاتر روی من تاثیر می‌گذاشت.» او تا قبل از فیلم هامون که به شهرت برساندش در فیلم‌های دیگری همچون «دزد و نویسنده»، «ترن» و «رابطه» حضور موفقی داشت. در فیلم «رابطه» به کارگردانی پوران درخشنده بود که به جای خودش حرف می‌زد و تا پیش از آن صدایش دوبله می‌شد. بازی ماندگار شکیبایی در نقش شهید مدرس هم از به یادماندنی‌ترین حضورهای تلویزیونی این بازیگر تواناست. شکیبایی از آن دست بازیگرانی نبود که بعد از شهرت در سینما و تلویزیون ارتباط با مخاطبان را کنار بگذارد. قوت بازیگری در سریال‌ها و نقش‌های مختلف همچنان در خاطره مخاطبان رسانه ملی باقی خواهد ماند. حضور موثر او در نقش‌های مهم سریال‌های «روزی روزگاری» و «تفنگ سرپر» یکی از نقاط قوت این دو سریال بود. محمود پاک‌نیت بازیگر سریال «روزی روزگاری» در مورد شیوه ایفای نقش شکیبایی و زمان حضور در لوکیشن‌های سریال در بیابان‌های شهرستان میمه، گفته است: «زمانی که او به میمه آمد تا روز پایان کار لوکیشن را ترک نکرد در حالی که گروه هر ماه پنج روز تعطیلی داشت و می‌توانست برود تهران و به زندگی خانوادگی‌اش برسد ولی خسرو شکیبایی می‌گفت که اگر من بروم در فضای شهر، از این حال و هوا بیرون می‌آیم و روی من تاثیر می‌گذارد و نمی‌خواهم از این حال و هوایی که دارم جدا بشوم. در واقع جدیت و عشق او به کارش چیزی بود که برای من درس بود.» شکیبایی در ایفای نقش‌هایش مولف شده بود. فراتر از بیان دیالوگ‌های متن فیلمنامه، جزئیات و حرکات شخصیت‌ها را خلق می‌کرد و برای هر نقشی نشانه‌های بازیگری خودش را جاگذاری می‌کرد. سریال «خانه سبز» که با صدای ماندگار او در خاطره‌ها باقی مانده، با قوت بازیگری او بود که توانست مطرح شود و به عنوان الگویی در سریال‌سازی‌های آپارتمانی در تلویزیون تکرار شود. شکیبایی اگرچه در سال‌های پایانی عمر خود در سینما کمتر حضور داشت ولی مخاطبان سینما به خاطر دارند زمانی که سینمای ایران هیچ ستاره‌ای نداشت، او تک ستاره سینمای ایران بود. در ۲۸ تیرماه سال ۸۷ خسرو شکیبایی در 64 سالگی درگذشت ولی یاد نقش‌های ماندگارش در سینما و تلویزیون ایران همچنان باقی است.∎​