بعد از ارائه طرح موسوم به معامله قرن این روزها خبرهايی در باره واگذاری جزایر کویتی بوبیان و فیلکه به چین با اجاره 50 میلیارد دلار برای سرمایه گذاری در حدود 400 میلیارد دلار منتشر شده که جاده ابریشم جدید را به استراتژیک ترین منطقه جهان یعنی خلیج فارس می کشاند.
تا پیش از این طرحی که روی میز گذاشته شده بود طرح موسوم به معامله قرن که از سوی جناح راستگرای حاکم بر امریکا به رهبری دونالد ترامپ ارائه شده است و اگر چه در ابتدا تصور می شد هدف این طرح حل یکجانبه مسئله فلسطین به نفع رژیم صهیونیستی مطابق با دیدگاه جناح راستگرای افراطی به رهبری نتانیاهوست اما با مبادلات ارضی که با واگذاری جزایر مصری صنافیر و تیران واقع در یک نقطه حساس و فوق استراتژیک دریای سرخ به عربستان جهت اجرای بخشی از طرح معامله قرن در خصوص ساخت دو شهرجدید در دو سوی این دریا صورت گرفت این مسئله روشن شد که گویا این طرح اهداف بلندپروازنه کلانی در سر دارد و هر یک از طراحان شامل راستگرایان حاکم بر امریکا و فلسطین اشغالی و پادو های تازه به دوران رسیده سعودی و ابوظبی آنها برنامه های خاصی برای خود تعریف کرده اند و می خواهند با عبور از بحران فلسطین و وجه المصالحه قرار دادن آن به این اهداف برسند.
حتی گاهی برخی نشانه ها این تصور را نیز به ذهن متبادر می کند که گویا این بازیگران به تقسیم منطقه بین خود پرداخته اند و حتی عربستان و امارات نیز به تبع رژیم صهیونیستی به توسعه طلبی ارضی و یا تسویه حساب با رقبای منطقه ای خود دست زده اند که تجاوز به یمن و یا خیز برای بلعیدن قطر و احتمالا عمان را می توان در این راستا ارزیابی کرد.  البته در اینکه امکان دارد این طراحان در رسیدن به اهداف بلندپروازنه خود ناکام بمانند و حتی طرح آنها به ضد طرح علیه خود تبدیل شود وجود دارد اما با اینحال در اینکه آنها یک چنین اهداف بلندپروازنه برای خود تعریف و ترسیم کرده اند تردیدی نیست و خیلی از رفتارهای آنها این مسئله را تا حدود زیادی به اثبات می رساند. 
واکنش رقبای بین المللی امریکا از جمله چین در اجاره بلندمدمت جزایر کویتی بوبیان و فیلکه در خلیج فارس برای سرمایه گذاری چند صد میلیارد دلاری و یا توافق تجارت آزاد میان اتحادیه اروپا و ژاپن نشان می دهد که آنها در قبال یکجانبه گرایی راستگرایان حاکم بر امریکا به رهبری ترامپ و ارائه طرح موسوم به معامله قرن ساکت ننشسته اند و چه به تنهایی و چه دسته جمعی تمام تلاش خود را برای حفظ و تقویت جایگاه اقتصادی و تجاری خود در مناطق مختلف از جمله خاورمیانه بکار گرفته اند و در این میان خاورمیانه و خلیج فارس از این مزیت برخوردار است که خیلی از ظرفیت های بالقوه آن برخلاف سایر مناطق جهان به بالفعل تبدیل نشده  و سرمایه گذاری در آن بسیار سود آور و امید بخش است.
بر این اساس می توان گفت تمایل بازیگران رقیب به ابرطرح های اقتصادی و تجاری درخاورمیانه و خلیج فارس بیشتر شده است و این مناطق بعد از سال ها درگری و ویرانی اکنون به بازسازی نیاز دارند و به نظر می رسد قدرت های رقیب در قالب طرح های مختلف، خود را برای ورود به مرحله بازسازی آماده می کنند و آینده در دست کسانی خواهد بود که سهم و نقش بیشتری در این عرصه داشته باشد و برای خود یک ابرطرح اقتصادی و تجاری داشته باشد.
---------------------------------------
احمد کاظم زاده